Trudy schreef op zondag 2 juli 2006, 1:03:


Ikzelf denk dat je uit 2 kwaden de minste kiest door Vera het plezier van meer soortgenoten te gunnen. Notje is welliswaar ook een soortgenootje maar het blijft een mini. En paarden hebben behoefte aan contact met soortgenoten van 'eigen kaliber'. En het liefst een groep met diverse leeftijden en geslacht. Ik zie het aan mijn Alfa ruin Mike... Staat door omstandigheden tijdelijk met alleen een jongere fjordenvriend. Maar één maatje is niet genoeg en zeker de merries mist hij. Gelukkig kunnen we daar over enkele weken verandering in brengen...

sandratien schreef op zondag 2 juli 2006, 10:58:


Het is ook een boeiend onderwerp, waar ik ook mijn gedachten over heb.
Er bestaat ook rascisme tussen paarden, of dat nu met de "verschillende talen " van paarden onderling te maken heeft weet ik niet. Wat ik altijd zie in "gemengde"groepen qua rassen, is bijv. dat de IJslanders naar elkaar toe trekken, en de andere rassen min of meer links laten liggen. Ik denk dat dat voor meer soorten paarden kan gelden, ik weet het niet, maar opvallend is het wel. Misschien zijn er wel meer voorbeelden.
Volgens mij haalde Pien laatst ook zoiets aan toen ze de samenstelling van de groepen daar beschreef. Dit gaat dan over paardentaal onderling, niet eens over "mens probeert paardentaal te spreken."
Duidelijk lijkt me echt wel dat mensen geen soortgenoten zijn van paarden, en dus echt geen leider in die zin kunnen zijn.

Esther

Elzaliene Proost schreef op zondag 2 juli 2006, 11:08:


Spreek je jezelf nou niet tegen? Ze kiest de minste manier, maar eigenlijk ben je het er wel mee eens?

Goed, ik zou ook hetzelfde gedaan hebben. Als je zelf ziet dat je paard anderen mist dan moet je een keuze maken. Ik denk dat je het goede hebt gekozen, en je zegt zelf dat dit maar een tussenoplossing is.
Wat ik me nu ineens afvraag, was een groter paard in de wei erbij geen optie eigenlijk?

Huertecilla schreef op zondag 2 juli 2006, 8:56:


Ja, dat ben ik met HC eens.
Nog niet eens zozeer in het geval van ongelukken, maar stel dat er veel 'slechte' of beginnende ruiters aanwezig zijn? Of dat paarden op een druk terrein wat vreemd voor hun is, het ineens niet meer zo goed doen bitloos?

Ik kan me de reacties al voorstellen: zie je wel, dat bitloos is alleen voor recreatieruiters die wat rondhobbelen en boscrossen.

Van de eerste NH evenementen hoor je de kritiek nog wel: gepruts eerste klas en mensen die amper op een paard konden blijven zitten.

Dat is een heel kritiek punt: het nivo van de deelnemers. Zou je vooraf moeten bekijken of het goed genoeg is om indruk te maken.
Klinkt niet aardig, maar wel belangrijk denk ik.

Trudy schreef op zondag 2 juli 2006, 1:03:


Trudy, oplossingen....

Heb je al op I.net gezocht ? Marktplaats.nl bijv. (dieren>paarden>stalling en weidegang ) Zo zijn er velen site's.
Buiten het aangebodenen kan je daar ook zelf een advertentie zetten wat je zoekt.

Passen er meer paarden in dat weiland ?
Dan zou je ook een plekje aan kunnen bieden voor een andere paard ?
Dan heb je 2 paarden gelukkig gemaakt :)
Ik neem aan dat er wel meerdere zijn in je omgeving die hiernaar zoeken.

Kan je niet zomers bij de boer staan en s'winters in de huidige wei ?
Ik vrees nml. dat je paardje wel eens heel vreemd kan gaan doen als ze straks weer opgesloten wordt wat ze al lange tijd niet meer gewend is.

Wat gebeurd er dan met Notje ? Die staat dan ook helemaal alleen toch ?
Of gaat die mee de stal in ?

Nick

Piet schreef op zondag 2 juli 2006, 8:41:

...Knip....

Precies mijn ervaring met mijn paard. Daarom is het zo moeilijk om toch een 'ja' te krijgen...

Die gedachte komt in mij ook steeds op... En nog een andere: stel je respecteerd de wens van je paard en laat het erbij. Nu komt er een dag dat je paard iets overkomt waardoor hij naar een kliniek (zeg Utrecht) gebracht moet worden... Wat dan?

Ik zal mijn problemen met het trailerladen van mijn paard Mike nog even schetsen:

Mike is bij zijn vorige eigenaar (ik heb hem in oktober 2 jaar) de trailer ingelokt met lekkers omdat hij anders niet ging, dan gauw de bilstang erachter en klaar...

Toen kwam hij bij mij: methode Parelli; wenselijk is om het paard zelf de trailer in te laten gaan, dus niet voor hem uit lopen en niet lokken met lekkers. Parelli geeft al aan dat als een paard echt niet wil lekkers ook niet werkt... Veiligheid/comfort staat boven eten in het verlanglijstje van het paard. (Even terzijde: bij de methode Parelli is rust de beloning, maar als Mike iets niet wil trekt ook DAT hem niet over de streep hoor...)

Uiteindelijk lukte het me om Mike op de Parelli methode trailer te laden. Maaaarrr, als hij er keurig instond bleef hij zonder bilstang gewoon niet staan. Het gevaarlijke was dat hij rustig terwijl je de bilstang wilde bevestigen hij met zijn 600 kg naar achteren kwam de loopklep af... Levensbedreigend voor mij dus... Ik moet toegeven dat ik hem daarvoor bestrafte (net als wat hijzelf in de kudde doet als een paard zich erg misdraagt tegenover hem als Alfa ruin) met een tik d.m.v. de carrotstick (een stomp met een hand hielp niet) op zijn kont, dus net alsof ik hem 'beet'. Daar heeft hij wel ontzag voor, is bij hem dus een 'Fase 4'. (De Fases 4 liggen bij hem vaker erg hoog helaas)

Nu laat ik hem dus expres eerst even staan op de trailer voor hij eruit mag. Ook en vooral als de bilstang is losgehaald. Die bilstang weghalen is door zijn lompe gedrag gewoon eng om te doen! Maar stiefelt hij weer naar achteren zonder dat ik hem toestemming geef, direct gevaar voor mij dus, krijgt hij weer 'tanden' in z'n kont.

Laat ik dit even zeggen: ik ben van nature een mens die het liefst wil dat ik mijn paard met zijde handschoentjes door de meest vreemde situaties weet te loodsen. En als het terecht is doe ik dat ook.
Ik weet uit ervaring heel goed het verschil tussen een paard dat echt bang is op de trailer en één die het gewoon niet boeit om erin te staan: een bang paard mest dunne ontlasting, een paard dat gewoon niet wil normale paardevijgen! Mike ontlast de laatste... En jouw paard?

Ik vermoed dat Mike (en misschien ook jouw paard?) niet bang is voor het in de trailer meegaan, maar het om andere redenen niet leuk vind: b.v. de onzekerheid waar hij heen gebracht wordt, het vermoeiende van het in een rijdende trailer staan of het door de beweging van een rijdende trailer onnatuurlijke ervan. Kortom: oncomfortabel. Zelfs het niet vast hoeven staan en een berg hooi op de grond van jewelste is (wederom: lekkers komt niet boven comfort uit!) voor een vreetkont als mijn Mike niet voldoende!

Als laatste nog even een aandachtspunt: valt het jullie op dat mensen als Parelli paarden altijd in een compleet lege trailer laten lopen?! Ik bedoel zonder tussenschotten en stangen? Ik heb een 2-paards met tevens een voor(uit)laad klep. Even heb ik met de gedachte gespeeld om alles eruit te laten, maar ik heb door de schuin weg te klappen tussenschotten een vaste midden staander... Dus kan ik het niet uitproberen of het de drempel zou verlagen voor Mike om het trailer rijden acceptabeler te vinden.
Is er iemand die dit verschil wel eens heeft uitgeprobeerd?

Isabel van der Made schreef op zondag 2 juli 2006, 10:39:


Was misverstandje
Zoals je het nu beschrijft is het exact zoals de instructeur het doet.
Shiny heeft het nu geleerd als "teken" dat hij vooruit moet, niet omdat hij het als druk ervaart Dat was wat ons zo opviel.
Oh, je bedoelt dat ik vooruit moet? Kun je niet gewoon lullen joh?
:)


piet
nah' tuurlijk Natuurlijk