Danielle van den Heuvel schreef op maandag, 10 mei 2004, 0:16:

Maar is dit dan gaan voeren, of gevoerd hebben, dus dat alles op is?
Als ik bijv. mijn pony om 09.00 uur voer, dan heeft ze dit alles om ca. 10.00 uur op. Ik hou dan dus aan dat ik pas om 11.00 uur kan gaan rijden.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Even een vraagje tussendoor (ben die hele waslijst nog aan het afwerken en kom er vandaag denk ik nog niet doorheen).

Maar het valt me op dat mijn pony eigenlijk weinig ligt. Alleen in de ochtend even na haar hooi maaltijd, maar verder tref ik haar zelden liggend aan.

De pony's van de buren (eentje zelfde leeftijd, nl. 10 jaar en de andere 2,5) liggen veel en veel meer. De oudste ligt echt na iedere maaltijd en vaak nog tussendoor. Hij ligt ook vaak helemaal plat. Dat heb ik in al die jaren Isabella nog maar 1x zien doen (met uitzondering van toen ze ziek was dan).

Hoe zit dat eigenlijk?
Is dit paard afhankelijk?

Groeten,
Ingrid

Danielle van den Heuvel schreef op maandag, 10 mei 2004, 1:01:

Ja dat heb ik mij ook wel eens afgevraagd ... hoe zit het met de theorie? Ik ben nu zelf ook aan de slag gegaan en inderdaad het gaat best, maar ik weet geen fluit van echte problemen. Is het gewoon ervaring dan op dit moment bij de natuurlijke bekappers?


Dat zou heel mooi zijn. Komt er meer duidelijkheid.
Geldt ook voor de paardentandarts heb ik ooit gehoord. Zijn ook bezig er geen vrij beroep meer van te maken maar eentje met opleiding vooraf.

Groeten,
Ingrid

De vraag waarmee deze draad begon (voor hij afzwenkte naar one rein stop en een leren bit) ging over een paard wat niet voorwaarts wilde. 2 mogelijkheden zijn aangegeven:

your FOUR cheeks", je kunt ook de kuiten aanspannen maar nog
geen druk zetten op het paard!
Fase 2: Ietsje druk zetten met je benen maar niet veel hoor!
Fase 3: Je zegt iets zoals, kom op oid. Een stimulans
Fase 4: Je gaat met een touwtje jezelf eerst om je schouders
slaan. Mijn paard gaat hier altijd onmiddellijk harder van lopen
( zorg alleen niet dat het angst is! ). Reageert je paard hier
niet op, dan ga je dat touw langzaam maar zeker om je paard " zn
achterkant" slaan. Steeds harder, dan reageert je paard zeker
wel! <<<

En:

Als je paard niet reageert op been druk je iets meer en
duidelijker, krijg je nog geen reactie klein tikje met zweep
paard krijgt hiermee wel door dat het door moet lopen.<<

De vraag wat nu het essentiële verschil tussen beiden is, is helaas ondergesneeuwd?? Graag zou ik dat horen en dan meteen even uitleg over hoe ik een paard met een touwtje kan slaan en tegelijkertijd er voor zorg dat hij niet bang wordt én hoe zie ik dat?

Danielle van den Heuvel schreef op maandag, 10 mei 2004, 2:02:

Hoi,
Inderdaad wij zijn het roofdier, niet het prooidier, maar is vast een typefout.

Maar ik denk niet dat de meeste van onze huidige paarden ons nog zien als roofdier. Als ik soms merk dat Isabella zich achter mij verschuild als ze ergens bang voor is, dan lijkt het er toch op dat ze me vertrouwd.

Tenslotte kan een roofdier toch beter aanvallen dan een prooidier, is misschien dan de gedachte van mijn pony.

En inderdaad een shet vlucht minder snel dan een arabier. Maar iemand zich ooit afgevraagd waarom dat is? Ik heb ooit de uitleg gehad van iemand die Merensen had en het klonk mij heel aannemelijk in de oren.

Dit soort pony's komen uit bergstreken of streken waar de wereld plotseling in zee verdwijnt. Als ze zouden vluchten dmv keihard wegrennen, kunnen ze wel eens in het ravijn belanden, vandaar dat ze niet snel zullen vluchten in de vorm van wegrennen.

En arabier daarentegen leeft oorspronkelijk op weide vlakten en kan rennen totdat hij moe is zonder ooit bang te hoeven zijn in een ravijn of afgrond te kukelen.

Nogmaals weet niet of dit wetenschappelijk ooit is aangetoond, maar ik vond het logisch klinken.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik lees nu een beetje mee tussen de regels door inmiddels en zal daarom even een nieuw onderwerp starten voordat ik reageer op een bericht en dat het niet helemaal juist lijkt te zijn.

Het gaat om vertrouwen (kwam uit die noodstop).

Isabella vertrouwd me (gelukkig) en ze zal ook redelijk snel ergens langs gaan al heeft ze zelf de indruk van niet.

Het probleem is nog altijd die mendoorgangen in het bos. In het begin ging het goed. Nu heb ik dus ooit een stuurfout gemaakt en is Isabella op de middelste paal terecht gekomen en daardoor in paniek geraakt. Nu is de paniek bij haar van korte duur, want zodra ze los is, is het over.

Maar ik was boos op mezelf. Zij vertrouwde op mij dat ik dit niet liet gebeuren en het is toch gebeurd. Probleem is nu ook dat ik al vaker vast ben komen te zitten en nu zelf wat nerveus wordt bij die doorgangen. Gisteren ging het steeds goed, tot het laatste hek net voor huis. Ze ging er te snel in en ik hou haar in en tegelijkertijd moest ik gaan sturen. Daarbij leek het erop dat we vast kwamen te zitten en ik stuurde terug. Helaas kwam ze weer op die middelste paal uit en schrok zo erg dat ze in volle galop er door schiet. Het ging gelukkig goed, maar had de wagen zich niet losgetrokken, dan hadden we een serieus probleem gehad. Mijn man was eigenlijk nogal boos op mij. Het was ook geheel mijn fout. Maar het probleem is dat ik wel bang ben dat Isabella ook het vertrouwen in mij zo een beetje aan het verliezen is wat die doorgangen betreft. Ik merk al dat ze er steeds sneller door heen wilde. Er heerst totaal geen rust meer bij die snertdingen.

Maar hoe kan ik dit nu gaan oefenen? Iemand tips? Zal niet meevallen hoor om hier iets zinnigs over te zeggen, maar een soortgelijk verhaal is ook welkom, want ik ben echt bang aan het worden voor die doorgangen, vooral om dat ik Isabella al een paar keer onnodig pijn heb gedaan doordat ze met haar achterbeen op die middelste paal terecht is gekomen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 10 mei 2004, 9:24:


***Volgens mij idd voor elk paard anders.
Eli heb ik in de 1,5 jaar dat ik hem nu heb 1 keer zien liggen. Raffo lag wel wat vaker maar ook niet echt vaak.
Een mini shetje wat een maandje bij mij op de wei heeft gestaan lag echt heel vaak, was ik steeds bang dat hij wat mankeerde. Maar niks aan de hand hoor, hij lag gewoon vaak.
En toen malukti bijna drie maanden bij mij in de schuur stond, dan zag ik hem dus bijna de hele dag. Heb ik hem nooit zien liggen en ook m'n ouders hebben hem niet zien liggen. Behalve dan z'n laatste paar uurtjes.
Jack heb ik één keer zien liggen, maar die heb ik ook nog maar net.

Groetjes Viola.