Ik ben inmiddels terug van een heel leerzaam en vooral leuk paardenweekje met Piet!
Ik zou nog even laten weten hoe het is gegaan, dus hierbij een kort verslagje van de week, als groentje tussen de paarden
Na mijn reis naar het andere eind van het land ben ik enorm lief en gastvrij ontvangen, zowel door Piet en zijn vrouw als door de oudere generatie Loof en hun pleegkids, waar ik de hele week mocht blijven logeren!
Piet heeft me laten zien wat hij en Shiny samen kunnen, en hoewel ik natuurlijk al wel het een en ander had gelezen en ook filmpjes op paardnatuurlijk had bekeken, viel mijn mond hier toch wel van open. Een paard dat heel hard naar je toe komt rennen als je aankomt bij de wei, dat het leuk vindt om samen met jou dingen te doen, zo leuk zelfs dat hij de gekste dingen kan leren - geweldig! Het heeft bij mij wel eerder gekriebeld, dat paardrijden, maar nu heb ik gezien dat het nog veel leuker kan zijn! Ik wilde een paard niet dwingen iets tegen zijn zin te doen, en hem al helemaal niet pijn doen om iets voor elkaar te krijgen. Nu blijkt niet alleen dat dat niet hoeft, maar ook dat je een stuk meer kunt bereiken als je paard je vriend is!
Dit alles volledig ter overvloede natuurlijk, want daar zijn jullie hier bij pn allang achter, maar ik kon me even niet inhouden
Als eerste liet Piet me zien hoe je een paard uit de wei kunt pakken. Eentje die niet direct naar je toe komt rennen dan, want Shiny en Don waren te enthousiast om dat op te kunnen oefenen
. Heel leuk om te zien hoe je met hele kleine stapjes uiteindelijk voor elkaar krijgt, ik kon het proberen bij Mina de mini Shetlander (klopt dat Piet?).
En toen: Op de rug van Don! Ik had nog nooit op de blote rug van een paard gereden. Piet liet me met ogen dicht vertellen wat het paard deed: welk been zet hij nu neer? Ook deden we evenwichtsoefeningen: Op een stappende Don voorover en achterover liggen, voeten aantikken met m'n hand. Natuurlijk een paar keer gevallen, maar op mijn voeten terecht gekomen. Zonder zadel in draf (zonder teugels, Don vanaf de grond geleid aan een touw door Piet) ging ook goed, hoewel nog wat wiebelig in de bochten
.
Erg leuk om te zien vond ik ook hoeveel je met geduld voor elkaar kunt krijgen: Shiny wilde niet door een grote plas lopen, dus bleef 'in remstand' staan toen Piet hem er overheen vroeg. Dat gaat niet lukken, dacht ik. Na een minuut stond hij nog zo. Maar door gewoon rustig te blijven vragen, en elk stapje in de goede richting te belonen (yes!), ging hij uiteindelijk toch! Alsof er niks aan de hand was. Bij Don werkte dit ook toen hij na het rijden niet terug het weitje inwilde
. Dit kon ik later ook nog een paar keer oefenen.
Leerzaam waren ook de trailersessie van Conrad met Shiny (ook weer veel geduld en kleine stapjes in de goede richting belonen, puur met zijn stem), en de middag waarop Piet en ik stonden te kijken naar 2 buurmeiden die met een Ijslander (heb ik het goed?) merrie bezig waren. Met veel rukken aan het bit, strakke teugels en vooral veel zweepslagen: triest om te zien. Piet heeft zich er natuurlijk mee bemoeid
, waarop de meiden even later, tegen hun voorspelling en verwachting in, meer voor elkaar kregen dan daarvoor! Zonder zweep en bit en met af en toe een aai
en een 'braaf'. Daarna op dit paard mijn eerste zelfstandige rondjes gereden in de bak!!
Zelf los draven en galopperen (zonder bit en zadel) heb ik ook gedaan op een zwarte Shetlandpony. Door de veilige hoogte durfde ik op zijn rug lekker hard te gaan (hiiiiiiiiiihaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
). Zelfs samen met een van de pleegdochters lekker door een bosje gereden, allebei op zo'n klein paardje
Nu met beide benen weer terug in de stad... kan eigenlijk niet wachten om verder te gaan. Om de gemoederen wat te sussen gisternacht het boek van Hempfling (natuurlijk paardrijden) besteld.
Piet, nogmaals super bedankt dat je me op weg hebt geholpen!!!!
Warboel
