Ik vind het geweldig dat het paard zo opgeknapt is.
Maar ik ben zo vrij om te reageren op het "maagzweren" verhaal:

Maagzweren bij volwassen paarden komen steeds vaker voor. De grootste oorzaken (die wij als paardnatuurlijk-mensen zouden moeten weten) van maagzweren zijn: onregelmatige voeding, te veel krachtvoer en VOORAL de daarmee gepaard gaande lange perioden waarin het paard niet eet: een onjuiste balans in de verhouding tussen ruwvoer en krachtvoer!!!
Paarden die krachtvoer krijgen, eten minder hooi/stro. Vooral het gedurende lange tijd kauwen, is belangrijk voor het spijsverteringsstelsel van een paard. Paarden maken namelijk alleen speeksel aan door te kauwen. Dit speeksel is nodig om de maagsappen (zoutzuur) te verdunnen. Op krachtvoer hoeft een paard amper te kauwen en dus produceert het paard bij te grote porties te weinig speeksel. De maagsappen worden te krachtig en veroorzaken vervolgens zweren.

En ja, indirect is dus een bacterie de schuldige. Echter, als het paard zijn spijsverteringsstelsel mag gebruiken zoals het bedoeld is, krijgt deze bacterie geen kans.

Het hoefbevangenverhaal is, net als de maagzweren, een voedingsprobleem, dat wij als mens creeren.
Leuk om te filosoferen wat er eerder was, de kip of het ei. Maar is het niet beter om paarden te plaatsen waar ze horen: buiten, bij voorkeur in een weiland, maar in ieder geval buiten en de hele dag onbeperkt hooi?
We maken ons wel druk als een kat of een hond in een kooi opgesloten zit. Waarom maken wij ons dan niet druk over opgehokte paarden, en alle problemen die daarvan het gevolg zijn?

Irmgard

belinda defraene schreef op dinsdag 29 augustus 2006, 10:23:

Marianne en Belinda laat jullie nu aub niet ontmoedigen door mijn karakterschets . Het is niet omdat ik dit moeilijke paarden vindt dat jullie hier niet perfekt gelukkig mee kunnen zijn . Werken met deze paarden vraagt van de eigenaar een grotere inventiviteit dan met andere maar je komt er ook hoor .

Marianne Sychold schreef op dinsdag 29 augustus 2006, 13:03:


Om een paard vanuit de achterhand laten aangalloperen dien je hem eerst te verzamelen (wat niet hetzelfde is als zijn kin tegen zijn borst trekken) door hem aan de benen te rijden en vooraan iets tegen te houden zodat hij meer onderin stapt met zijn achterhand en zichzelf zo" korter" maakt als je hem dan met fase 2 kan laten aangalloperen ga je merken dat hij veel soepeler beweegt. Enneuh als hij naar alles hapt wat groen is absoluut geen groene rijbroek aandoen dus bij jou paard .

Piet schreef op dinsdag 29 augustus 2006, 12:05:


Ja, er is daar ook niet veel te eten. (Ben er geweest, zo'n twintig jaar terug) Maar dat is er op bijv. de shetlandeilanden ook niet en toch hoor je niet van shetlanders, die vis eten. Omdat dit item steeds over het verband tussen vitamine D en zonlicht ging, dacht ik hiermee het "viseten" misschien te kunnen verklaren. Het is trouwens verrassend met hoe weinig sommige pony's toe kunnen. Staan hier in de buurt een paar shetten op een stuk met alleen maar mos en ze zien er nog steeds niet heel slecht uit.

Els.

Omdat mijn laatste antwoord steeds verdwijnt begin ik hier opnieuw.

Bedankt voor alle interessante reakties.

Eddy, wat betreft het "in galop naar voren vallen", dat klopt helemaal.
Ik doe de teugels naar boven en naar voren. Waarschijnlijk komt mijn bovenlichaam dan ook meer naar voor. Hoe doe ik het dan beter wel om hem vanuit zijn achterhand te laten vertrekken? Want dat doet Apache eigenlijk nooit.

Wat betreft de voedselbeloningen: Apache is beleefd en voorzichtig, geen probleem. Hij begint wel spontaan vanalles aan te bieden wanneer hij me ziet: hoofd naar beneden, hand proberen te targetten, schrapen, voetballen. Dat doet hij dus allemaal graag. Dat inbuigen zal hij nooit spontaan doen. Maar hij krijgt alleen iets wanneer hij iets doet wat ik vraag en ik geef de beloning altijd van mij weg.

Dat hij met zijn hoofd in het gras duikt en ik hem er niet uit krijg is alleen met een touwhalster. Met een bit krijg ik hem er aan één kant uit. Eigenlijk is het andersom: ik hou hem tegen wanneer hij trekt. Als hij pijn in zijn mond voelt, veroorzaakt hij het zelf. Volgens mij heeft hij helemaal niet veel pijn.
Maar, buiten duikt hij niet alleen naar gras... Hij lust alles wel. Onze composthoop vindt hij ook interessant, en het kippeneten en de mezenbollen
(met plastic netje).
Zou ik om dat eten te verhinderen een fase 4 mogen gebruiken? Dus een pets op zijn kont?

Daar zit dus bij mij een ingeboren rem. Ik kan dat heel moeilijk terwijl dat bij Apache blijkbaar wel werkt bij het rijden.
Zondag heb ik hem één keer een pets op zijn gat gegeven en de rest van de rit heeft hij heel vlot en gemakkelijk gegalopeerd bij fase 2.
Als ik hem meer laat lopen heeft hij ook minder tijd om te eten.

Bij het te voet van de wei halen heb ik het volgende geprobeerd:
Apache aan leidtouw, ik met een carrotstick. Ik zeg "HO" hij stopt, ik zeg "DOWN" hij doet zijn hoofd naar beneden. Ik zeg dan "YES" en hij mag dan eten. Wil ik verder gaan dan vraag ik eerst met mijn leidende hand, geen reaktie, dan pets ik met de carrotstick op de grond achter hem.
Stopt hij tussendoor dan begin ik direct met de carrotstick.

Groeten, Marianne