Nils Vellinga schreef op maandag 18 september 2006, 0:00:


Heb je daar gegevens over, is het echt zo dat het neusbeen gevoeliger is dan de lagen? bedankt, anna

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 19 september 2006, 8:32:


Nee? Ik vind het onzinnig: een jong paard wat nog zwabbert met de balans en scheef is direct met dit soort oefeningen beginnen? Man, je hebt nog een heel stuk wat je gewoon MOET oefenen, de basis. Wanneer doe je dat dan?

Marjolein Mepschen schreef op maandag 18 september 2006, 18:27:


Welzijn van je paard eerst, natuurlijk, maar ook razend nieuwsgierig wat dit veroorzaakt, na 13 maanden natuurlijk bekappen en een uiterlijk gezonde hoef? Ik vind het raadselachtig. anna

Monique Meijer schreef op maandag 18 september 2006, 8:14:


Hallo,
Gisteren is de therapeut gekomen. Indy zat op drie plaatsen vast: nek, schoft en heup. Nek en schoft kon hij met een simpele beweging met zijn duim losmaken, de heup was heel andere koek. Ze zat werkelijk muurvast, de heup heeft hij echt moeten kraken, wat hij anders nooit doet. De heup kwam met een duidelijk hoorbare knak los, Indy liet een opgelucht gesnuif horen.
Ik mag nu twee dagen niets met haar doen, alleen een beetje wandelen. Je kan merken dat ze opgelucht is. Gisteren had ze op de schoft nog een duidelijk voelbare pijnlijke plek, vanmorgen was die weg en ik mocht er gewoon aankomen. Achter hoefjes uitkrabben vind ze nog niet zo fijn, het doet haar nog wat pijn. Als ze even gelopen heeft gaat het beter. Hij heeft Indy gelijk helemaal gecontroleerd, verder kon hij gelukkig niets vinden.
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag 19 september 2006, 9:35:


Hoi Monique,

toch maar goed dat hij gewoon langs is geweest he :)
Even eigen ervaring: als ik losgemaakt / gekraakt ben vind ik het fijn als ik daarna nog gemasseerd word. Maar ik neem aan dat je Indy genoeg kroelt en masseert :)
Is de heup nu helemaal goed? Of moet hij nog eens terugkomen?

groetjes Marielle

marielle schreef op dinsdag 19 september 2006, 9:13:


De volgorde? IJzers eronder vandaan en in eerste instantie alleen wat rondvijlen om de hoef(stand) niet te shockeren. Paard gewoon rond laten banjeren, geen gedwongen beweging op asfalt of steentjes. De paddock is gedeeltelijk bestoeptegeld, daar wordt het hooi gegeven, maar hij kon e rook bij met zijn voeten nog in het zand. Toen de hielen wat laten zakken, hoefde niet veel, want ze waren al nooit hoog (realistische hoefsmid gehad). Later hoefde er amper iets af omdat ze zichzelf op lengte hielden. De wanden zijn wel eens iets langer geweest dan de zool, nooit veel, want het slijtproces zorgde dat dat niet gebeuren kon. Ik had er nooit veel werk aan, eigenlijk alleen wat rondvijlen en steunsels kort houden. En zo hoort het ook, toch?
Na een staprondje fietspad (erop of ernaast, net wat kon) waren zijn hoeven ook nooit gesleten of gebrokkeld, ik denk dat ze daarvoor te hard waren.