Hallo, mijn naam is Saskia. Ik schrijf mijn sriptie over de impact van een verhuizing op paarden (en de mogelijke ondersteuning met Bach- en aromatherapie). Dat kan zowel binnen een stal zijn als van ene naar andere plaats of zelfs naar ander land. Graag hoor ik jullie ervaringen. Kan niets op het internet vinden hierover. Tips en info zijn welkom.

Saskia Kooger schreef op donderdag 28 september 2006, 23:52:


Hallo Saskia,
Wij gaan hoogstwaarschijnlijk eind december verhuizen met onze 5 paarden/pony's, van een te klein stukje grond met schuilstal naar 1 hectare met schuilstal. Wil je best op de hoogte houden hierover. Ook heb ik een jaar in het paardenstransport per vliegtuig tussen NL en Belgie naar de USA. Maar ik weet niet wat voor soort info je precies zoekt? Laat maar even weten of ik je kan helpen.
Gr anna

Anna van Rheeden schreef op vrijdag 29 september 2006, 4:53:


Hoi Saskia,

Leuk, waar studeer je en wat ?
Ik ben zelf bezig met een studie op de silverlinde,en ik moet een opdracht schrijven over paarden rassen en hun problemen ,fysiek en mentaal.
Toevallig heb ik een afspraak met een gedrags deskundige(paarden).
Als je wilt, kan ik die vraag voor je mee nemen.
Zelf hebben wij ook wel wat ervaringen met het verhuizen van paarden.
Dus laat het maar weten,

Groetjes,
Nancy

Saskia Kooger schreef op donderdag 28 september 2006, 23:52:


Hoi Saskia,

Over een paar maanden verhuizen we naar Portugal met de paarden. Mail me maar als ik je kan helpen.
Groet,
Tineke

Anna van Rheeden schreef op vrijdag 29 september 2006, 4:53:


Hoi Anna,
Ik ben vooral op zoek naar informatie over het effect van een verhuizing op het mentale en daardoor misschien ook op het fysieke vlak van het paard. Belangrijkste onderzoeksvraagvraag is: welk effect heeft een verandering van omgeving (door een verhuizing) op een paard. Kortom, wat merkte men aan het paard na de verhuizing? Was het dier erg van slag, op welke manier gaf het dier dit aan etc. En daarbij wil ik graag weten wat de eigenaar eraan heeft gedaan (maatregelen/middelen) om het dier bij deze verandering te ondersteunen en uiteindelijk het dier zo snel mogelijk weer op z'n gemak te laten voelen.

Nancy Beukinga schreef op vrijdag 29 september 2006, 17:06:


Hoi Nancy,
Ik ben zelf aan het afstuderen aan de Silverlinde (Bach- en aromatherapie voor paard en hond). Leuk dat je ook bij de Silverlinde studeert. Ik heb afgelopen juni mijn praktijkexamen gehaald en moet nu alleen nog mijn scriptie schrijven.
Als je mijn vraag zou willen meenemen naar de gedragskundige heel graag. Ben benieuwd wat hij/zij er over kan vertellen.
En uiteraard is jouw persoonlijke ervaring ook heel erg welkom. Ik heb een vragenlijst opgesteld. Als je je e-mailadres doorgeeft, dan kan ik je de vragenlijst mailen.

Saskia Kooger schreef op zondag 1 oktober 2006, 13:30:


Hoi Saskia,

Ik heb verschillende verhuizingen met mijn eigen paard en paarden van mijn vriendin meegemaakt. De eerste verhuizing van mijn eigen paard was 4 jaar geleden toen ik haar bij de manege weghaalde en naar een pensionstal bij mij in de buurt bracht. De omstandigheden op de manege waren zo slecht dat toen ze op de pensionstal voor het eerst in een box stond, ze er al niet eens meer uit wilde (op de manege stond ze in een kleine stand met haar hoofd aan een ketting aan de muur). Ze leek het geweldig te vinden, en elke keer als ik haar eruit haalde en los liet rende ze weer terug haar stal in, maar dit kan ook komen doordat het een angsthaas is en ze niets gewend was en haar box waarschijnlijk veiliger vond. Ondanks de sterk verbeterde omstandigheden en haar enorme opleving omdat ze nu eindelijk lekker buiten kwam in een paddock, was ze een lange tijd angstig. Ook omdat ze niet veel gewend was (op de manege was het van de stal naar de bak en weer terug en dat was het). Wat ik met haar gedaan heb is dag in dag uit (ook meteen de eerste dag al) het terrein verkennen. Ging natuurlijk gepaard met een hoop geblaas en gesnuif en protest, maar met een hoop geduld en lieve woordjes hebben we langzaam alle 'enge' dingen uitgebreid bekeken en besnuffeld. Dat is voor haar denk ik het belangrijkst geweest. De eerste dagen ben ik heel veel bij haar geweest, daarna heb ik haar lekker met rust gelaten om haar bij te laten komen. De verhuis-stress was toen snel over.

Binnen deze stal heb ik ook een keer van box moeten verhuizen. Ik stond naast een oude ruin, en er was een vrouw bij mij op stal die haar oude merrie graag naast die ruin wilde hebben omdat dat zulke goede maatjes waren (opa en oma noemden we ze). Mijn pony ging dus in haar box en die van haar in de mijne. Ik ben met haar mee de box in gegaan en heb haar daar eten gegeven en gepoetst en vanaf dat moment wist ze dat dat haar nieuwe plekje was. Ze liep er vanzelf in en ging nooit meer naar haar oude plekje. Alleen met haar nieuwe buren was ze minder blij. Veel getrap tegen de zijkanten van de box.
De oude merrie van die vrouw was helemaal niet meer te kalmeren, veel getrap tegen de wand en gegil naar haar 'maatje' en elke dag bezweet op stal. Na een week besloot de vrouw om toch maar weer terug te ruilen omdat het gedrag van haar merrie niet verminderde. Vanaf de minuut dat ze weer op haar oude plekkie stond as het over, de merrie was weer de rust zelve. En die van mij vond het ook weer prima. Een keer eten gegeven in haar oude box en het was weer helemaal haar plek.

Ik hoop dat dit voorbeelden zijn waar je iets mee kunt!

Sieta schreef op zondag 1 oktober 2006, 15:02:

Ja hier kan ik zeker wat mee. Dank je. Elke ervaring is waardevol voor mij. Ik hoop uiteindelijk uiteraard wat algemene zaken te kunnen onderscheiden in al die verschillende verhalen. Ik zou van jou nog graag willen weten hoe oud je paard was bij de verhuizing, het ras en volgens mij heb je een merrie? En ook of de hoeveelheid en het soort werk veranderde op haar nieuwe plek?

Saskia Kooger schreef op zondag 1 oktober 2006, 16:05:


De verhuizing was 1 mei en 15 mei werd ze 11, het is inderdaad een merrie, een new forest. Op de manege moest ze 6 dagen per week 2 tot 3 uur lopen, dressuur en 1 keer per week een springles. Zowel beginnerslessen als gevorderden. Maar het laatste half jaar was ze kreupel, eerst stond ze 24 uur in de stand en daarna stond ze een tijdje op het land (omdat ze naar de slacht zou gaan). Tussendoor is er wel af en toe geprobeerd of ze weer goed liep maar dit resulteerde in een hoop gesteiger en diverse ongelukken.
Toen ze bij mij kwam ben ik vrijwel meteen buiten met haar gaan wandelen (in het twiske, recreatiegebied bij amsterdam noord) en na 2 maanden wandelen was haar blessure hersteld en kon ik buitenritjes gaan maken. Deze buitenritjes duurden zo'n 1,5 tot 2 uur. Nog niet pittig in het begin vanwege haar pas net herstelde blessure (in het begin alleen stappen). Ook in de bak wat dressuur gaan doen (reed toen nog met bit) maar eigenlijk bestond dat alleen uit een beetje proberen haar weer 'zacht in de mond te maken' en weer normaal op mijn benen te laten reageren, dus geen hoog niveau, meer de basis. Rijden in de bak meestal een half uur tot een uurtje, flink verschil dus met de manege. Wel veel met haar bezig geweest maar vooral heel rustig aan en HEEL veel naar buiten. Ook na het werk in de bak vaak nog een korte buitenwandeling er achteraan.

Het enige nadelige verschil wat ik heb gemerkt:
De paarden op de manege mochten wel eens los in de rijbak, en dan stonden ze met zijn 20en in een bak van 20 bij 40 meter. Zonder problemen heeft ze daar altijd bij gekund. Op de pensionstal heeft ze de eerste twee jaar NIET bij andere paarden kunnen staan, zelfs niet in de wei! Ze bleef maar aanvallen (ook zonder reden, ze rende simpelweg helemaal naar de andere kant van het weiland om een paard een paar flinke trappen te geven en rende dan weer terug) en het bleef niet bij één trap. Ze verwonde ze echt. Bleef ze maar in een hoek drijven en trapte er flink op los. Een tijd aangekeken maar het werd niet minder. Dus altijd op een eigen strookje land gestaan. Nu, weer twee jaar later, gaat het pas weer goed en past ze goed in de groep.

Sieta schreef op zondag 1 oktober 2006, 16:32:


hee, dat herken ik dat gedrag. t meest stomme wat ik ooit gedaan heb nl. mijn paard weggeven aan iemand die land genoeg had. mijn merrie had een ernstige peesblessure die vrijwel zeker nooit meer goed zou komen. min. een jaar doorlopend op het land.het adres waar we haar brachten leek erg goed. ze ging op een hectare wei samen met een ruin, die daar al stond. ik zei nog tegen de nwe eigenaresse: zou je niet even een draadje ertussen spannen?nee, was niet nodig. ze liep naar de ruin, gaf m een dreun en ging vervolgens gras eten. het been van die ruin was binnen 2 tellen zo dik als ik weet niet wat! afijn, in de winter wilde ze haar bij haar ponies doen. maar kim dreef ze in een hoek en sloeg ze voor pampers. dat resulteerde in een soort stalarrest in de winter. want in de winter waren de sloten droog, de sloten waren tevens omheining, dus ze kon niet in de paddock bij de ponies, dan maar op stal. ik kwam daar nog om te kijken en ging dus jankend weg. ze hinnikte naar me alsof ze wou zeggen, haal me hier weg. ze stond in een strontstal, de nwe eigenaresse durfde haar er niet uit te halen! ik had dus al gezegd, ik wil je gewoon de maanden betalen dat ze hier heeft gestaan, dan neem ik haar weer mee. godzij dank belde ze me een keer op of ik haar terug wilde. ja, alleen maar, ik heb haar 1000 piek betaald en mijn merrie weer terug gehaald. DAT DOE IK DUS NEVER NOOIT MEER, alles wat hier rondloopt gaat gewoon HIER dood. als ik dit schrijf, zie ik haar koppie nog over die deur hangen daar, shit zeg ik zit alweer te janken!

Saskia Kooger schreef op donderdag 28 september 2006, 23:52:


Hai Saskia - ik heb voor mijn paard dat verhuisd is naar en een andere weide en een andere weidegenoot bachbloesem gebruikt naar een samenstelling van dierentolk Mieke Zomer : Heb de samenstelling nu niet hier.(o.a. niet blijven vasthangen aan oude situatie) Oude plek was in vogelvlucht niet zo erg ver weg en ze moest en zou steeds naar die richting terug. Ik had het zelf ook te kwaad daarmee dus ik heb ook van haar bachbloesem geslikt hahah. Voor het weidemaatje dat ook vaak achter moet blijven als ik met mijn paard alleen ga rijden komt er ook ondersteuning via Bachbloesem - samengesteld na invullen van een lijst gegevens... (ook via dierentolk Mieke Zomer)
Er bestaan folders waarin je kunt lezen waar elke plant of bloem goed voor is.
Myriam

Saskia Kooger schreef op zondag 1 oktober 2006, 13:30:


Wat ook van invloed is op het effect van een verhuizing, is de band tussen paard & mens en hoe de mens dit allemaal oppakt.

Heb je een vragenlijst?

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Saskia Kooger schreef op zondag 1 oktober 2006, 13:30:


Ok, laat maar weten of ik iets voor je kan betekenen. Nogmaals we verhuizen waarsch eind december/begin januari. Weet niet op welke termijn je je data nodig hebt? Zag dat je het over een vragenlijst had... mail maar! groetjes anna

ingrid van der post schreef op zondag 1 oktober 2006, 19:11:


Hé Ingrid meissie je hebt je paardenhart op de goeie plek - je kan niet alles op voorhand weten hé en je hebt het goeie gedaan. Je merrie DIE die sleept die nare ervaring niet meer mee Die is gelukkig met haar omstandigheden NU.
Groetjes!

Myriam schreef op maandag 2 oktober 2006, 15:36:


Mijn twee pony's(welsh k en welsh A) zijn 10 jaar geleden verhuisd van manege(hele dag op stal met winterdeken op) naar uitloopstallen met zandbak van 20 bij 20 meter.

Dit in december,heb ze overdag als het droog was buiten laten lopen met deken en de nacht op stal met deken.

toen het overdag mooier weer werdt ben ik langzaamaan steeds langer de dekens af gaan laten en ze alleen s'nachts opgedaan.

daarna de hele warme tijd zonder dekens en dag en nacht los.
het jaar erop konden ze het hele jaar ,ook in de winter los zonder dekens.

ik ben ze langzaamaan van twee porsies voer per dag naar 5 x voeren per dag gegaan.
wilt u meer weten hoor ik het wel.
groetjes
.