Piet schreef op maandag 2 oktober 2006, 13:00:


Hoi Piet
Dat touw verhaal is zo herkenbaar, vroeger lette ik altijd op dat m'n paard niet op het touw stond.
Ben 3 jaar geleden met Parelli begonnen doordat we door 'n auto zijn aangereden en Bo 'n trauma voor auto's overgehouden had, zelf was ik ook bang geworden. Is trouwens door de training wederzijds vertrouwen helemaal goed gekomen,
Maar bij de training hoord ook dat je paard zelf verantwoordelijk is waar die z'n voeten neerzet, dus ook na tig keer op het touw gestaan te hebben, als hij mag grazen of bij de grondspelletjes laat ik het touw heel lang, loopt hij nu dus om het touw heen.
Als het touw tussen zijn benen komt en hij het zelf niet zo gauw kan oplossen, blijft hij rustig staan, kijkt naar mij tot ik hem uit de situatie verlos.
'n Week of 3 geleden maakten we ook wat mee. Bo en ik houden onderweg altijd 'n pauze, dan stap ik af sla de teugel (touw) 2 keer pm z'n nek zodat hij er niet door kan stappen als hij graast, hoe die het voor elkaar gekregen heeft weet ik niet, maar z'n voorbeen zat ineens door de teugel, z'n eerste reactie was paniek, hij stond op 3 benen en maakte 'n paar noodsprongen, zodat hij bijna viel, het gebeurde allemaal heel snel, ik liet het leidtouw lang en had zoiets help hoe los ik dit op, maar zo snel het allemaal gebeurde stond Bo ook ineens doodstil en kon ik hem uit deze benarde situatie helpen. Denk dus dat Bo doordat we vaak samen spelletjes doen en hem veel zelf laat nadenken, zich in deze situatie sneller overgaf.
Denk ik tenminste, misschien heb ik het mis, kan niet in z'n hoofd kijken (jammer) groetjes Rini