Sky schreef op woensdag 18 oktober 2006, 10:21:
> Tja en zo ontstaat dus dat waanbeeld van de aggresieve hengst.
Waanbeeld?
Ik denk dat het een waanbeeld is om in de lieve vreedzaamheid van paarden te geloven.
Er zijn door Pien een aantal voorbeelden genoemd van mensen die door op een paardgerichte wijze hun paarden te houden naadloos een hengst integreren.
Die mensen weten allemaal, ook Egon, dat er geen sprake is van dat naadloze of welzijn voor de hengst als er van paardgerichtheid onvoldoende sprake is.
Vraag maar eens wat leerervaringen van F&I. Met name I vielen de schellen van de ogen in het begin.
Wij hebben hier een fijne familiegroep zonder ongewenste veulens onder meer doordat ik als eerste (en jarenlang als enige) rijpaardenhouder in de wereld PZP ben gaan toepassen.
Onze hengst is een bijzonder sociaal dier dat zeer geliefd is bij de merries. Het rollenspel met de leidmerrie is fascinerend, ook hoe hij zonder geweld zijn zoon opvoedt.
Diezelfde sociale hengst die zich in de groep vrijwel nooit fysiek laat gelden valt zwerfhonden echt gericht aan. Is niet gediend van de attenties door vreemden en zou jou aanvallen als je zo dom zou zijn om een lid van zijn familie uit de wei te willen halen. Hoe ver deze agressie zou gaan is afhankelijk van jouw domheid.
Ik heb ook ervaren hoe het is om onderweg op je eigen hengst door een losgebroken hengst opgevangen te worden. Ook die hengst staat een stuk verderop in een groep 24-7 op het land, alleen met elk jaar een berg veulens.
Twee evenwichtige en verantwoordlijkheidsbewuste familievaders. Het zal wat. Vraag maar aan F&I, die kunnen het zich wellicht voorstellen.
Als ik met hem uit rijden ben vinden veel mensen zijn zelfbewuste rustige uitstraling erg antrekkeijk en willen hem aanraken. Daar moet ik hem van afschermen.
Hij is daar niet van gediend en zal zich er tegen verdedigen.
Ik voorkom dat hij dat moet en hij rekent daar op. Op deze manier voelt hij zich niet ongewenst intiem benaderd, groeit zijn band met mij en wordt het negatieve beeld over hengsten niet bevestigd.
Terug naar de zoon van mijn super-Arabella en mijn super-Capricho. Die groeit op in een familie met leidmerrie, haremhengst, zorgzame tantes en een speelkameraad. Hij gaat bijna dagelijks mee op camporitten. Gewoon los mee door het verkeer en al. Evenwichtig, sociaal, terreinwaardig en -vaardig, van schokbeton, met modelhoeven en paardgerichte opvoeding. Kortom, een droom van een veulen!
Bij hoeveel liefhebbers die een hengst denken te willen gaat hij een leven krijgen zoals zijn vader? Natuurlijk bestaat die kans, maar realistisch gezien? Dan heb ik liever dat hij als prachtige rode ruin met andere ruinen kan ravotten. Wat is in vredesnaam de toegevoegde waarde van zijn ballen als hij niet in zijn eigen familiegroep staat?!
Ik vind de populariteitsstijging van hengsten een negatieve ontwikkeling als deze niet vooraf gegaan wordt door een grotere stijging in kennis, kunde, vaardigheden en mogelijkheden van de ruiters en paardenhouders.
Er zijn weinig onderwerpen binnen de paardenwereld waarbij een BEETJE kennis ZO schadelijke kan zijn.
Een hengst is GEEN vluchtdier, bijvoorbeeld...
In mijn ogen is het erg eenvoudig.
1. als je geen paardgerichte manier van houden kan bieden hoor je geen paard te houden
een directe afgeleide daarvan is
2. als je geen familiegroep onder die omstandigheden kan houden hoor je geen hengst te houden
(- uitzondering is diegene die de kennis en mogelijkheden heeft om paardgericht een vrijgezellengroep te houden)
HC
Warboel
