Mormelup schreef:
> Ik snap het wel hoor. Een ram met je been in de zij geven is
> paardnatuurlijk. Een klein tikje met een wortelstok niet. Dus
> rachen mag, Een vriendelijk tikje niet.
Zo komt het wel over ja, maar de clou is het werken dusdanig interessant te maken dat je paard het leuker vindt om voor je,
met je, aan de slag te gaan.
Voor sommige paarden betekent dat geen eindeloze saaie rondjes in de bak, ook tijdens buitenritten kun je trainen. Ik vind dat er in de aanleerfase wel lichte druk mag zijn, dat kán ook bijna niet anders, maar met de juiste beloning erbij, niet te lang, afgestemd op het paard, moet er veel mogelijk zijn. Of die beloning bestaat uit voer of uit het laten wegvallen van druk bestaat moet ieder voor zich weten.
Ik zeg véél, want niet ieder paard is voor elke vorm van werken geschikt. Kom ik met hoogstaande oefeningen aan (niet dat ik die doe, maar bij wijze van) bij mijn Fjord dan lacht ze eens vriendelijk naar me, en daar blijft het bij. Sommige paarden ook hebben niet alles in huis, so what, die hebben weer andere dingen. Zet een kind of een beginner op Izzy en je hebt er geen omkijken naar.
Verder hebben mensen vaak te weinig geduld, een paard moet binnen een vooraf gestelde tijd zijn oefeningen kennen , soepel zijn, wedstrijdklaar etc. Ik hou niet van die programmaatjes.
Elk nieuw paard dat hier binnenstapt krijgt een heel jaar de tijd en na dat jaar pas maken we de balans op.
Groet, Pien
Warboel
