marianne laenen schreef op donderdag 2 november 2006, 21:05:
>> Als ik kijk naar hoe mijn Arabier die Belg aanpak, dan vind ik mijn menselijke aanpak nog heel netjes
. Bij hem is "nee" dus ook echt "nee" en hij heeft allang in de gaten dat het bij die Belg geen zin heeft om een beetje te dreigen (daar geeft ze namelijk niets om). Dus als hij op z'n strepen wil gaan staan, dan dreigt hij 1 x , vervolgens slaat hij de rest van de fases over en gaat er bij haar vol bovenop en dan wordt er flink getrapt en meerdere keren achtereen gebeten.
>
> Dat klopt ook volledig. Indy doet dat ook zo. Eerst even haar
> oren naar beneden en dan KNAL, stampen en bijten.
>
> En dan rijst bij mij de vraag: wat is dan volgens jullie
> eigenlijk erger: zo'n gemene beet van Indy of een pets van de
> teugels.
Prachtig verhaal over de inventieve plannetjes van Apache
Geweldig wat een ideeen heeft die zeg!
.... ik vind het geen van beiden erg eigenlijk, behalve als het paard het niet snapt, dan vind ik het juist wel heel erg, ik haat het als iemand een paard "straft" terwijl dat paard geen idee heeft waarvoor of wat dan de bedoeling is. Het criterium voor mij is enkel en alleen of ze snapt wat er gebeurt. Kijk, Torop dreigt duidelijk (als ze b.v. aan z'n hooi wil komen en hij dat niet pikt .... ze heeft dan NATUURLIJK haar eigen stapeltje, maar ja, ze wil dan per se van ZIJN stapeltje). Dom dom dom. Als ze dan toch doorloopt, tsja hoores dan krijgt ze de volle laag. Hij zorgt ook dat hij OVER haar grens heen gaat (m.a.w. een efficiente fase vier). Ik doe zelf precies hetzelfde, ik waarschuw heel duidelijk als ze te opdringerig is, of iets doet wat echt niet kan (me omver proberen te lopen), en als ze er dan toch doorheen probeert te lopen dan zwaai ik met iets (arm, been, carrot stick whatever) en dan kan het best heftig gaan. Ik redeneer dan van: ZIJ loopt door, ze had kunnen kiezen om op de waarschuwing - die ze heel goed snapt - te stoppen toen ik dat aangaf, ik kan dat dus echt niet zielig vinden. Loopt ze dan nog door, dan raak ik haar dus echt.
Eerst vond ik Torop's manier om Neel aan te pakken een beetje zielug, later begreep ik veel beter dat het Pedagogisch met een grote P was, en ben ik het met hem mee gaan doen onder het mom van "tis nu eenmaal een baby en die moet alles nog leren, dus hoe duidelijker hoe beter". Babies hebben weinig rechten, en slecht luisterende babies hebben die helemaal niet! Dus als ze aan hem stond te neuzelen en hij wou dat niet, en hij maakte een gebaar met z'n hoofd zo van "rot op, ik wil dat niet", dan deed ik er soms nog een schepje bovenop, zodat we 1 front vormden (hij maakte de hoofdbeweging, ik stuurde haar dan vervolgens een eind achteruit en hield haar een tijdje op afstand). Dat gaf heel veel duidelijkheid. Het grappige was, dat hoe meer we dat deden, hoe relaxter Torop met haar werd, en hoe meer hij het aan mij overliet
Bij Torop (de Arabier) is het ook zo dat als ik hem 1x met m'n hand verkeerd zou aanraken (ik heb het nog niet eens over een tik geven), dan kijkt hij me minstens een week niet meer aan, dan is hij beledigd tot in z'n hart. Maarrr, Torop is ook altijd aandachtig, dat vluchtkarakter zit er veel meer in, dus let hij ook overal op. Je hoeft hem nooit ergens op attent te maken. Neel (de Belg) dus wel, die staat vaak maar wat te staan zonder op te letten. Raak ik haar dan aan, dan is ze er vaak nog niet met 'r aandacht bij, ze heeft een veel dikker schild om zich heen. Soms heeft ze een letterlijk duwtje nodig van "hee, hallo, is er iemand thuis?". Heb je eenmaal de aandacht, dan kan ze net zo licht reageren als Torop, b.v. met grondwerk, dat is dan geen enkel probleem.
Ik vind het wel jammer dat ik er niet zoveel tijd voor heb om grondwerk en spelletjes met haar te doen, want ze vindt het prachtig. Ik leer haar steeds meer waarderen nu ze wat ouder en volwassener wordt.
Het zijn wel unieke paarden die koudbloeden
Warboel
