Peet schreef op vrijdag 3 november 2006, 10:47:


Hallo Petra,

Hoe sneller je vijlt over een oppervlak hoe fijner het patroon en geloof me als tandarts weet ik waarover ik spreek.Je kan trouwens ook met handvijlen een glad oppervlak verkrijgen als je heel snel en licht over een tand gaat.
Een ruw oppervlak is onontbeerlijk voor een goede vertering cfr een maalsteen in graanmolen is ook grof!!

groet Cedric

jose schreef op vrijdag 3 november 2006, 11:55:


@ Jose: Hier een vader van hetzelfde slag, die zich overigens realiseert dat het met Secret d'r 'gebrek(?)' wel handig is, iemand in de buurt die weet hoe die moet vijlen in een paardenbakkes.

@ Egon: Denk je wel aan voldoende reserve accu's? Die schootputers lopen altijd zo snel leeg! Enne, fijn dat jij ons een lang leven samen gunt, want over ongenuanceerde uitlatingen gesproken; Afgelopen week heeft (er weer) iemand me gezegd (niet geadviseerd) om Secret te verkopen en een leuk rijpaard aan te schaffen! Vandaar m'n reactie.

Pff, ten eerste is ze 't mooiste bonte paard dat ik ooit heb gezien, zijn we eindeloos vanaf de grond bezig samen tot behoorlijke afspraken te komen en als ik al in het zadel kruip beleven we samen pret. Zo niet, dan stap ik weer af. Met de honden en kinderen heb ik het aardig voor elkaar, lijkt het zo, dus met haar gaat dat ook lukken.

Nu een boterham, zonder salami...
dag,
jet

Cedric Coucke schreef op vrijdag 3 november 2006, 12:52:


Ik wil je best geloven dat je als tandarts weet waar je over spreekt.

Daarnaast wil ik ook best geloven dat andere tandartsen - en dierenartsen die zich gespecialiseerd hebben in het gebit en gebitsbehandelingen - óók weten waar ze over spreken en wat ze aan 't doen zijn.

Het lijkt mij niet dat dergelijke vakbekwame mensen dermate vijlen dat daardoor de kiesoppervlakken superglad worden met alle gevolgen van dien.
Ieder heeft zo z'n methode en voor elke betreffende methode valt wellicht iets te zeggen.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Hallo Petra,

Ik wil zeker geen afbreuk doen aan de vakbekwaamheid van andere paardentandartsen.Er zullen er heel goeie bijzitten en sommige knoeiers.
Ik heb hier in Dubai een Australier aan het werk gezien die een naam heeft,hij werkt ook voor sheikh Mohammed en wordt door het Dubai Equine hospital hoog aangeschreven.
Op vraag van een paardeneigenaar moesten we zijn paarden controleren die net gedaan waren door bovengenoemde omdat zijn paarden veel voedsel lieten vallen en hun tanden waren spiegelglad (nul kauwvermogen of liever maalvermogen).
Dit duurt dan een hele tijd om dit te corrigeren!!!Spijtig soms....

Groet Cedric

Peet schreef op zaterdag 4 november 2006, 23:15:

Hey ik lees dit topic met groeiende verbazing. Een hoop vooroordelen en een hoop uitspraken die worden gedaan "niet gehinderd" door kennis.
Klepel en klop verhaal.
Ik doe de opleiding in Idaho, heb iets van 500 paardenbehandelingen bijgestaan en deels uitgevoerd, ben dus nog relatief nieuw in dit vak en ben ook nog niet gecertificeerd. (Ik loop stage in belgie en amerika, werk nog niet zelfstandig).

"Sedatie is helemaal niet nodig?"
Prima, maar dan kan je niet veel meer dan de scherpen punten aan de zijkant verwijderen... Wil je verhoogde kiezen of te ver uitgegroeide eerste premolaren naar beneden brengen....veel succes met je vijl.
En snijtandcorrecties, soms écht nodig.
Sedatie is vervelend, het is een kleine aanslag op het lichaam en eigenaren vinden het niet prettig om hun paard zo te zien.
Maar het is vaak écht nodig om een paard compleet te behandelen.
Overigens heb je vele verschillende middelen en verschillende doseringen.
Praten over "sedatie" is redelijk ongenuanceerd.

Sorry, Cedric, maar een hoop van jouw uitspraken ben ik het écht niet mee eens.
Het "trauma" aan de tanden zoals jij dat beschrijft is gewoon onwaar!
Ja, zo'n boor wordt warm, maar het is niet de bedoeling dat je de boor lang op dezelfde tand houdt. En je zorgt dat de boor steeds vrij wordt gemaakt van tandresten en even gekoeld wordt in een emmer, zodat de temperatuur binnen de perken blijft.
Daarnaast is een paardenkies niet zo een-twee-drie te vergelijken met een mensentand. Jij als tandarts zou dat toch moeten weten.
Naast een andere "bouw" hebben paardenkiezen ook een veel grotere opp en warmen dus ook minder snel op!

Gooien met woorden als abcessen is gewoon onterecht.
Abcessen heb ik gezien: ja, als er een tandfragment blijft zitten of bij het doorbreken van kiezen met een achtergebleven dop ("retainded cap"). Maar nog nooit na een behandeling met electrische boren.
Ontstoken zenuwen ik wel gezien, maar dat is als gevolg van te ver weghalen van de tand, iets wat met onkunde te maken heeft en niet met electrisch behandelen.

Inderdaad, als de kiezen zo erg worden afgeplat dat ze geen structuur meer hebben: koliek en problemen. Maar dat is écht niet de bedoeling hoor?
Wie heeft jou dat verteld?
Paarden moeten na een behandeling wel gewoon kunnen blijven malen.
Het streven van een paardentandarts is zoveel mogelijk occlusie bereiken bewegingsvrijheid van de kaak bereiken, níet een paard slechter achterlaten dan deze al is.

En de behandeling traumatiserend????
Ja, als je geen horsemanship hebt en gaat vechten met het paard.
En, zo kan ik me voorstellen, electrisch behandelen zonder roesje.

Ik weet dat er erg veel slechte zgn "paardentandartsen" rondlopen, vaak da's die zomaar beginnen na 1 weekendcursus of een paar losgeslagen hoefsmeden die dat wel aandurven. Maar als je een paar algemene uitdrukkingen gaat doen over "electrisch behandelen", .... houdt de school in Idaho er dan geheel buiten. De school bestaat al 20 jaar en wordt wereldwijd erkend om zijn kunde. Er wordt daarnaast veel onderzoek gedaan in samenwerking met dierenartsen. Ze stoppen nooit met het verzamelen van kennis.

Let op; er zijn maar 6 mensen in nederland die daar gecertificeerd zijn. Helaas lopen er een aantal mensen in nederland rond die daar 1 cursus hebben gedaan en toen wel dachten dat ze het wisten. Of mensen die keer op keer niet certificeren. Heel erg betreuringswaardig dat ze dan liegen tegen hun klanten en waarschijnlijk ook slecht werk afleveren.
Mensen die daar gecertificeerd zijn kan je, in mijn optiek, vertrouwen (dus Michiel...).
Het niveau voor certificatie ligt erg hoog en ze doen daar niet moeilijk om mensen af te keuren, die gewoon nog niet goed genoeg zijn.
Als je zeker wil weten of jouw tandarts daar gecertificeerd is zou je kunnen mailen met de school.

http://www.equinedentalacademy.com

60 euro voor alleen een beetje vijlen is erg duur vergeleken met een volledige behandeling van 100 euro....

Ik snap wel dat sommige da's zeggen dat ze sederen om te verdienen.
Als ze namelijk niet veel meer doen dan vijlen en dan ook nog sederen...
dat is gewoon schofterig.
Of misschien sederen ze wel omdat ze eigenlijk niet goed met paarden om kunnen gaan.

Nog een ding over de "natuurlijkheid" van dit beroep...
Ten eerste is het geen mode trend, eerder het terugkomen van een bijna uitgestoven beroep. Misschien wist je dat niet, maar meer als 100 jaar geleden was een paardentandarst er ook al.
Ik ben het er wel mee eens dat een paard eigenlijk geen tandarts nodig zou moeten hebben.
Een paard is gemaakt om 18 uur per dag te grazen, koppie naar beneden, verschillende soorten voeding te eten etc.
Maar ja, is dat realistisch tegenwoordig? Helaas niet...
Wij stoppen die beesten in stallen, te kleine weien met alleen maar gras. Voeren ze brokken, geven ze eten op ooghoogte ipv de grond etc etc.
Dit beroep is dus eigenlijk onstaan als gevolg van de manier waarop wij met onze paarden omgaan in de wereld.
En kan je dan zeggen, gooi ze maar in de salami???
Hmm, nee.

(En het klopt dat ijslanders zeer goede monden hebben over het algemeen, waarschijnlijk ook een gevolg van de manier waarop ze gehouden worden.)

Mariekeh schreef op maandag 6 november 2006, 12:01:


"wij" proberen hier dus niet alleen het beroep hoefsmid van overbodig te maken, maar ook dat van tandarts! :)
Piet

Piet schreef op maandag 6 november 2006, 12:46:


Ja, eigenlijk wel
En als het lukt zoek ik van harte een nieuw beroep, want het liefste zie je de paarden leven op de meest natuurlijke manier.

Mariekeh schreef op maandag 6 november 2006, 12:01:


Het volgende stukje gaat het om:


Kijk, dat is nu precies waarom ik op PN schrijf!
Om die staldeuren open te krijgen in de eerste plaats.
Brokkies en de rest van de voederdrang... ach, paarden zijn geen voedselspecialisten. Integendeel, dus kwaad kun je er op zich niet zo heel snel mee zolang het ad libitum hooi verstrekken maar niet vergeten wordt. Of, gezien het laatste, de brokjes nodig zijn is een tweede.
Dat paarden gebouwd zijn om van de grond te eten, kwa houding, is ondertussen toch al wel redelijk breed bekend?


Nee, maar wel "wees nou eens onbevangen kritisch, vind je dan dat die manier van met paarden omgaan eigenlijk nog wel kan?".
Is het wel boeiend en bevredigend je aan te sluiten bij deze manier van met dieren omgaan, alleen omdat daar een markt door ontstaan is om de boel op te lappen?
Je hoeft geen nieuw beroep te zoeken wat mij aangaat... maar er ligt een prachtige kans tot voorlichting in besloten.


De monden van de ijscoos (en sinds dit jaar ook koniks) die ik ken en bekeken heb variëren, net zoals hoeven waar niets aan gedaan wordt variëren. Dat is gewoon genetisch logisch; zolang het voldoende functioneert geen reden tot bezorgheid.

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

e m kraak schreef op maandag 6 november 2006, 17:48:


Ja, en dat is precies de reden dat ik hier af en toe lees. "Paard natuurlijk" is voor mij niet bijzonder, het is normaal. Ik heb mijn paarden nooit anders gehouden.
Maar helaas...ik kom érg vaak op stallen waar mensen er toch echt anders over denken. Die zichzelf al op de schouders kloppen als hun paard maar liefst 2 uur per dag naar buiten "mag". Dan heb ik het met name over de dressuur en springstallen. De dure sportpaarden van enkele tonnen die vooral niet geblesseerd mogen raken...


Ik snap niet helemaal wat je wil zeggen. Ik lees er ergens in dat ik dan maar niet de 'boel moet oplappen' omdat je dan de manier van houden niet afkeurt? Dat snap ik niet helemaal.
Paarden helpen is geen slechte zaak, zorgen dat ze weer normaal kunnen eten en pijnloos te rijden zijn. Ja, balen dat ze daarna die stal weer in moeten, maar dan in ieder geval zonder pijn en ongemak!
En voorlichting ja, logisch. Wat denk je anders?
Vooral op gebied van voeding...



Ja, er zit natuurlijk variatie is. Laat ik het dan zo stellen: de monden van de ijslanders die ik heb gezien (daarnaast heb ik ze zelf ook...) zijn in vergelijking met het algemene beeld erg goed. Dit is iets wat me zelf opviel en wat andere paardentandartsen ook opvielen.
Dat is fijn toch?

Hallo Mariekeh,

Gelukkig ben ik in een positie dat ik echt niet vraag om mijn uitspraken goed of niet goed te keuren.
Hopelijk vind je dit niet arrogant maar mijn tandartspraktijk brengt me zoveel op dat de paardentandheelkunde die ik beoefen eigenlijk mijn zakgeld is.Ik maak er dan ook een erezaak van om te investeren in mijn kennis en materiaal zelf al zal ik nooit dit terug verdienen met paardentandheelkunde,je ziet een heel comfortabele positie die me toelaat om paarden te behandelen zonder winstbejag.
Als je spreekt over occlusie dan denk ik dat je niet weet over wat je praat,Occlusie is namelijk het bijtpatroon dat tanden hebben als ze op elkaar staan en bij mijn weten is dit nooit op paarden uitgetest.Het is namelijk erg moeilijk om een articulatiepapiertje van 100 micron tussen de paarden hun tanden te zetten om te weten hoe ze occluderen.
Zelfs al bestaat een school in Idaho 20 jaar wil dit niet zeggen dat ze het beste leveren wat er bestaat.
Als je de opbouw zou kennen van calciumhydroxyapatiet(ja dit is de materie waaruit enamel bestaat!!)dan zou je weten dat dit glazuurprismata zijn die naar de pulpa conisch toelopen.Als je boor op het oppervlak van de tanden 45 graden heeft wat zeer laag is dan kan dit oplopen door zuiver fysiche wetten tot 65 graden(temperatuur waarbij eiwitten al gedenatureerd zijn) aan het oppervlak van de pulpa met alle gevolgen vandien.
Dat de paarden niet direkt reageren is normaal daar ze gesedeerd zijn ,een chronische pulpitis zal je bij een paard dan ook niet vast kunnen stellen eventueel met een rx.
Iedereen zou wel graag tandarts spelen zelfs sommige DA die er maar naar gissen(sorry van die krasse uitspraak maar dit is mijn overtuiging)ik heb namelijk al te veel onproffesionalisme gezien vandaar !!!
Ik wil zeker geen afbreuk doen aan in Idaho opgeleide paardentechniekers(sorry jullie zijn geen artsen!!)integendeel maar enkele 2 weken cursussen maakt van jullie nog geen tandartsen.
Wat sedatie betreft wil ik dit tot een minimum beperken en om de achterste tanden te bereiken heb ik meestal geen sedatie nodig.
Sorry voor mijn direktheid maar je vroeg erom,nochtans denk ik dat veel paarden beter af zijn door jou als je gecertifieerd bent dan door de vele op winst beluste charlatans.
Ook moet je weten dat ze in de US zeer goed kunnen spreken maar daarvoor niet beter zijn dan onze schuchtere Europeanen.(Ik heb verschillende voordrachten in de verenigde staten gegeven en ook prijzen hiervoor behaald!!)maar toch denk ik dat wij in West-Europa veel meer kennis en geen blabla verkondigen.
Kijk maar naar paardnatuurlijk en hun soberheid en hun topkwaliteit.

Groet,

Cedric





Mariekeh schreef op maandag 6 november 2006, 11:27:

Cedric Coucke schreef op maandag 6 november 2006, 20:35:

Marieke schreef:

Marieke en Cedric mooi dat jullie reageren.
Aan Jurriën heb ik gezien dat sedatie een geschenk was.
Ook na de dag van behandeling liet hij zich gemakkelijk in
de mond pakken, geen spoortje van trauma.

Peter Helthuis is ook 1 van die 6 gecertificeerden in Idaho.
En hij ging niet zachtzinnig te werk, zoals hij werkt is die roes
echt noodzakelijk.

Ik heb alle waardering voor jouw Cedric dat je zonder electrisch
frezen toekan. Dat jullie dat boren noemen, het zijn toch echt frezen
wat ik gezien heb. Nu vraag ik me met Marieke af hoeveel je dan
echt in die mond kan doen Cedric, zonder roes en alles met de vijl?
Smeer je dat uit over meerdere behandelingen? Ik weet van Jur dat hij echt ongeduldig (humeurig) wordt als ik alle vier voeten bekap inplaats van de gebruikelijke 2 bijvoorbeeld. En de NB prof vond hem een verademing zo gemakkelijk met voeten geven.


Hoe krijg jij Cedric de voortanden korter, als er ook al gevijlt is geworden eerst aan de kiezen? Dat vijlen beter is dan electrich dat
is een feit, hoe belangrijk dit verschil met electra is, dat is nog maar de vraag, natuurljk.


Over hoe de kiezen het beste op elkaar passen. Daar is toch wel
foto materiaal over? Neem nu die ijslanders hun betere kiezen
kunnen toch op verschillende leeftijden op foto gezet worden en
als voorbeeld dienen. Tijdens een electra behandeling zou dat
toch als richtlijn kunnen dienen. Al snap ik dat je dan nog niet
de individuele tanden pas op elkaar gemaakt hebt.


Grappig dat boven de 40 graden zelfs al, de moluculaire structuur
fundamenteel veranderd. Dit is een van de redenen dat ik rauw
voedsel eet. Een andere natuurlijke revolutie ...

Michiel

Michiel schreef op dinsdag 7 november 2006, 10:51:


Cedric schreef:


Hoi allemaal
Hier nog een brief van Melissa Arts die meer licht werpt op onze zoektocht naar een goede tandarts, ik had haar Cedric's standpunten gemailt zoals Cedric hier op het forum verwoord heeft. Haar antwoord gaat daarop in.

------------------------

Beste Michiel,
Bijgaand stuur ik je mijn antwoord op jouw vragen.
Je mag de tekst gebruiken voor het forum, mits je daarbij vermeld dat de materie heel complex is en dat mijn stukje eigenlijk ook al te kort is om een gefundeerd antwoord op jouw vragen te geven. Ik verzoek je daarom ook de integrale tekst te gebruiken en er geen stukjes uit te knippen.

Met vriendelijke groeten,
Melissa Arts

--------------------

Overpeinzingen aangaande tandheelkundige handelingen bij paarden
november 2006
Melissa Arts
tandheelkundig dierenarts voor paarden

Kijk allereerst op onze website www.dekleinesmaalhorst.nl onder: Focus, daar vind je onze visie aangaande het sederen van paarden ten behoeve van tandheelkundige handelingen.

Uit familie ervaring (mijn vader is ook “DDS” , dat wil zeggen: doctor in dental surgery, in het Nederlands gewoon tandarts) weet ik dat mensen met een handicap die tandheelkundig behandeld moeten worden, ook een sedatie krijgen. Mijn vader behandelde vroeger deze patiënten in samenwerking met de dokter die de patiënten de sedatie toediende.

De vraag of er zenuwschade optreedt door het gebruik van elektrische apparatuur, is moeilijker te beantwoorden. De crux zit hem in diegene die de apparatuur bedient. Je moet je van alle voors en tegens goed bewust zijn terwijl je werkt. Als je dat in het hoofd houdt, kun je veilig werken.

Zenuwschade treedt op als er te veel van het element (= een tand of kies) afgehaald wordt, of als het element te warm wordt. Als er te veel van het element afgehaald wordt, wordt de zenuw niet meer beschermd door het dentine (= tandbeen). Met elk soort gereedschap, hand of elektrisch, kan er te veel van het element afgehaald worden. Met elektrisch gereedschap gaat het echter sneller en daardoor kan het ook sneller fout gaan.

Om te kunnen beoordelen of er meer van het element afgehaald kan worden, is het van belang goed te kijken. Het paard moet zijn hoofd hiervoor voldoende stil houden en vooral de tong ontspannen. Hiervoor moet het paard gesedeerd zijn. Verder is een fel licht nodig om in de mond voldoende te kunnen zien.

Met name als het gereedschap niet scherp is, kan het te lang duren voordat er voldoende van het element af is. Onderzoek heeft uitgewezen dat na drie minuten vijlen op één plaats van een element, een zodanige hitte veroorzaakt wordt dat er zenuwschade optreedt.
Ik let er daarom op dat mijn gereedschap scherp is. Dit is uiteraard relatief duur, omdat vijlen eerder vervangen moeten worden.

Met scherp gereedschap is elk element in maximaal 20 seconden klaar. Als er toch meer gedaan moet worden, stop ik en spoel ik eerst de mond van het paard met water en kijk ik om te controleren of de behandeling goed verloopt. Indien nodig ga ik daarna pas weer verder. Ook hier geldt weer dat de kwaliteit voor mij maatgevend is. Het is mogelijk een gebit sneller te behandelen dan de tijd die ik meestal nodig heb. Aangezien tijd geld is, kan het ook op dit front dus goedkoper.

Vermoeidheid is een andere factor die de kwaliteit van het werk beïnvloedt. Het behandelen van het gebit van een paard is fysiek zwaar werk. Het werken met elektrisch gereedschap is minder vermoeiend dan met handgereedschap. Elektrisch gereedschap maakt het mogelijk om langer scherp te blijven en daardoor hoge kwaliteit werk te leveren.

Op het ogenblik is er geen goede watergekoelde apparatuur op de markt beschikbaar. Het ironische is dat tot en met de Tweede Wereldsoorlog dergelijke apparatuur wel beschikbaar was. Vanaf die tijd is de economische waarde van het paard sterk gedaald. Door de komst van de brandstofmotor en vooral de tractor, waren paarden niet meer nodig. Veel kennis over het houden van paarden is sinds die tijd verloren gegaan. Zo ook de technieken en apparatuur voor de tandheelkunde bij paarden. Pas de laatste jaren wordt deze achterstand ingehaald.

Zolang er geen goede en betaalbare watergekoelde apparatuur beschikbaar is, moeten we ons behelpen met de beschikbare apparatuur. Zelf los ik dit op door bewust te werken om schade door oververhitting van elementen tijdens de behandeling te voorkomen. Zoals ik hierboven al heb beschreven, doe ik dit door slechts korte tijd achter elkaar een kies te vijlen en tussendoor regelmatig met water te spoelen.

Zelf vind ik een goede diagnosestelling van het allergrootste belang. Voordat ik ook maar iets aan het gebit van het paard verander, ga ik eerst kijken. Nadat duidelijk is wat er allemaal moet gebeuren besluit ik wat er tijdens die behandeling gedaan kan worden. Alle ingrepen aan het gebit moeten vervolgens secuur en met grote voorzichtigheid uitgevoerd worden. Ik ben er van overtuigd dat je uiteindelijk moet trachten zo min mogelijk in de mond te veranderen. Door deze manier van werken kunnen de paarden na de behandeling gewoon weer eten en zullen niet weken lang voer weigeren of slecht eten.

Tenslotte nog een paar opmerkingen over de opleiding in Idaho. De “Academy of Equine Dentistry” in Idaho is geen universitaire opleiding. Er studeren mensen met heel verschillende achtergrond, maar de meeste cursisten hebben weinig of geen opleiding in de diergeneeskunde of dierverzorging.

Zelf heb ik één cursus gevolgd in Idaho. Ik ben het niet altijd eens met de methoden die daar onderwezen worden. Ik ben vooral van mening dat de in Idaho onderwezen werkwijze te rigoureus is. Veel van de volgens de “Idaho methode” behandelde paarden kunnen weken daarna niet goed eten.

Als dierenarts ben ik sinds mijn opleiding andere wegen gaan bewandelen. Ik heb contact gezocht met andere dierenartsen in de Verenigde Staten en Engeland, die vanuit wetenschappelijk onderzoek en inzichten de tandheelkunde ontwikkelen. Bij deze mensen heb ik geleerd veel voorzichtiger te zijn met het veranderen van het gebit. Het veranderen van de hoek van de kiezen, of het inkorten van snijtanden wordt met de grootst mogelijke voorzichtigheid uitgevoerd en zeker niet te rigoureus in één keer. Voor echt grote problemen is het vaak nodig de correcties over langere tijd uit te spreiden.
In het algemeen ben ik groot voorstander van een werkwijze die gebaseerd is op degelijk wetenschappelijk onderzoek.

Ik ben zelf erg terughoudend in het gebruik van de titel paardentandarts. Voor mensen is de titel tandarts beschermd en mag alleen gebruikt worden door mensen die daarvoor een universitaire opleiding succesvol hebben afgerond. Bij dieren is dit (nog) niet het geval. Iedereen kan een vijl kopen en bordje aan zijn deur spijkeren met de titel “paardentandarts”. Zelf gebruik ik liever de term tandheelkundig dierenarts voor paarden. Kennis van de laatste stand van de wetenschap en de techniek, gecombineerd met ervaring en vaardigheid maken volgens mij een goede tandheelkundig dierenarts voor paarden, die zich op den duur misschien ook tandarts zou mogen noemen.

Cedric, Ik kom, net zoals Melissa Arts hierboven, ook uit een tandartsenfamilie en ben opgegroeid met tandenpraat in huis. Mijn vader heeft een gespecialiseerde praktijk, waar ik ook weleens in te vinden ben, dus ik ben niet zo onder de indruk van jou gooierij met termen. Als dat jouw manier is om te discussieren.... Natuurlijk weet ik wat occlusie is, dat jij niet begrijpt hoe ik dat toepas bij paarden, zegt eerder iets over jou. Jammer dat je denkt dat ik alleen sedatie nodig zou hebben om de achterste 11 te bereiken,...natuurlijk bereik ik die ook met een vijl, ongesedeerd. Daar heb je speciale vijlen voor. Maar wil je de 11 goed naar beneden brengen om de anteriore-posteriore beweging van de kaak te verbeteren. Dan heb je sedatie nodig. (Ik praat dus niet alleen over scherpe randen aan de zijkant!)
Idem, hoeveel geld je ermee verdiend, ook niet belangrijk. Prijzen winnen met voordrachten...ook niet belangrijk.

Dat je paardentanden als hobby doet en niet uitwinstbelang is prima! Maar wat geeft jou het idee dat ik niet al mijn tijd energie en geld steek in mijn opleiding. Waarom zou ik ook niet het beste willen? Misschien is mijn hobby wel mijn beroep? Ik hoef er ook zeker niet rijk van te worden.
En misschien leer ik in 5 weken school (en 6 mnd stage) wel net zoveel als jij in 6 maanden zelfstudie? Misschien leer ik wel meer? Kwantiteit kwaliteit verhalen, die we niet kunnen vergelijken totdat we elkaars boeken naast elkaar leggen.
Je weet niks van mijn achtergrond en opleidingsniveau, misschien heb ik wel medicijnen gestudeerd en jarenlang onderzoek gedaan en volg nu mijn hart?

Wat me eigenlijk voor de borst stootte, was de toon die je voerde tov andere tandartsen. Ik vind dat je niet zomaar wat moet gaan roepen over andere tandartsen of opleidingen die je niet kent. Dat is nogal makkelijk, en mensen die geen idee hebben, zijn dan geneigd jouw autoriteitsargumenten te volgen.
Ik ken je niet, ik ken je werk niet. Dat vind ik jammer, als je in de benelux woonde, zou ik zeker vragen of ik eens met je mee zou mogen lopen.
Ik ben zeer benieuwd en kan ook onbevooroordeeld komen kijken. Weet zeker dat ik het een en ander van jouw werkwijze kan leren.
Dat vind ik vooral zo jammer, dat paardentandartsen dus vaak lijnrecht tegenover elkaar staan. Zoals nu in feite. Zonde en een gemiste kans!
Het is in nederland ook zeer lastig iets van een beroepsgroep op te richten, want mensen staan niet open voor elkaar. Ik zou graag discussies als deze in real life voeren, samen paarden behandelen en leren van elkaar.

Ik sluit me verder helemaal aan bij de mail van Melissa, het stuk over electrisch behandelen en sedatie. Zo leer ik het ook.
Alleen nog wat dingen waar ik op in wil gaan.


Dat klopt voor een deel. Er zijn een hoop mensen die een carriere hebben gehad als hoefsmid of cowboy. Ook zijn er erg veel dierenartsen op de school. Ik ken verder een aantal studenten die op een college de vooropleiding hebben gedaan om dierenarts te mogen worden, maar uiteindelijk besloten naar Idaho te gaan voor de paardentanden.
Het is een mix van (paarden)mensen, en dat vind ik zelf prachtig. Ik vind ook niet dat je een medische opleiding moet hebben om dit te mogen doen, het is wel mooi meegenomen. Het is vooral een kwestie van zéér veel ervaring opbouwen en een passie voor paarden. Dat je geen da bent wil nog niet automatisch zeggen dat je geen goede tandarts kan zijn. Je bent bezig met de tanden, en daarover wil je zoveel mogelijk weten. Voor alle andere zaken roep je de hulp in van een dierenarts.

Opleidingsniveau is altijd een pre als je aan het leren bent, maar onderschat de kracht van ervaring niet. Het opbouwen van een "a good eye" en handigheid met het paard, dat is zeker zo belangrijk.

Haar standpunt bevat een klein beetje de ondertoon van de discussie in de paardentandenwereld: mogen niet-dierenartsen ("leken") paardentanden behandelen? In feite zitten niet-dierenartsen in het werkgebied van dierenartsen, terwijl die er niet jarenlang voor hebben gestudeerd. Of paardentanden exclusief voor da's zou moeten zijn, is dan natuurlijk een andere discussie.
Meningen van dierenartsen zullen altijd wat gekleurd zijn door deze discussie en ik proef het bij haar ook, er wordt neergekeken om het opleidingsniveau van een ander. Jammer.
Ik zou zelf graag dierenarts zijn én dan paardentanden doen. Vooral voor de geloofwaardigheid tov je klanten en het zelfstandig gebruik van sedatie.
Maar helaas, dat ben ik niet. Ben ik dan slechter?



Geen idee! Als het zo is zou ik ernstig mijn vraagtekens zetten bij de opleiding en zeker verder gaan kijken. Ik vraag me af hoe ze dit weet dan. De 250 paarden die behandeld worden gedurende een 2 weken durende cursus gaan na de behandeling gewoon weer naar huis.
Mijn ervaring is niet zoals die van Melissa... heb juist veel follow ups gezien van magere paarden die enkele weken na de behandeling weer dikker en glanzend waren....
De paarden die ik tegenkom in mijn stage staan ook altijd enkele uren na hun sedatie meteen weer te eten. Klanten bellen ook echt wel als ze niet eten!
Wat mij betreft een gevaarlijke en enigszins stemmingmakende opmerking door het gebruik van "veel".

Ik weet niet zo goed wat ze verstaat onder de "Idaho methode" en ik vraag me af hoe deze gekleurd is door bijv. de opleiding in Texas of onderling gepraat tussen, aan universiteiten verbonden, dierenartsen. Ik ken het universitaire wereldje wel.
Het valt me altijd zo tegen dat mensen liever negatief over elkaar praten dan mét elkaar praten en van elkaar leren. Op de school in Idaho gebeurt dit soms ook en ik ben me er van bewust dat ik hier niet in mee ga. Hoe kan je anders open en lerend ingesteld blijven?
Op een of andere manier moet er altijd een strijd zijn en is deze vaak gebaseerd op ego.


Helemaal mee eens!!!!!! Wetenschappelijk onderzoek is een belangrijke basis voor ieder vak.
(Correcties over langere tijd uitspreiding ook!)


Klopt, ik vind de term paardentandarts ook niet goed. Je bent immers geen tandarts. Tandheelkundig dierenarts voor paarden is helaas voor de meeste niet van toepassing. En gebitsverzorger voor paarden werkt bij veel mensen de suggestie dat je de paardentanden komt poetsen. Het blijft een lastig punt.