Wil schreef op woensdag 8 november 2006, 13:12:
> Elzaliene Proost schreef op woensdag 8 november 2006, 12:03:
>
>> jose schreef op woensdag 8 november 2006, 10:55:
> knieen geklapt. Languit op straat... Rijtuig is overeind
> gebleven!
> Paard had flink open knieen, maar verder niets aan de hand.
>
Deze truc heb ik bij mijn menlessen ook geleerd. Enige nadeel volgens de lesgever: het werkt niet/nauwelijks bij fjorden (of andere zeer stabiele paarden met een kort nekkie). Het is ten eerste vrijwel onmogelijk om het hoofd helemaal tegen de borst te trekken en als dat al lukt en je laat los gebeurd er nog weinig... Ze duiken niet zo gemakkelijk voorover, zullen hoogop even struikelen, brengt hun lichaamsbouw met zich mee. (Is dus van horen/zeggen, zelf nooit meegemaakt.) Andere tip voor als je paard er met de kar vandoor gaat: parkeer hem op de eerste de beste stilstaande auto, dan heb je maar aan één auto schade. Als het beest met de kar tussen de auto's doorvliegt neemt 'ie er veel meer te grazen.
> Je hebt echt even geen lucht meer in de longen!
> En paard stond de onderkant van de paardenbloemen te bekijken
> en dacht: kom je nog??
>
Ben zelf één maal onzacht in aanraking gekomen met een boom. Froukje in rengalop door duin en bos. Niet te stoppen, geen paniek, hoor, gewoon niet luisteren en harder willen dan ik. Gingen we tegen een behoorlijke steile en mulle heuvel op, waar we normaal halverwege afsloegen naar huis. Ik eigenwijs: dit keer gaan we rechtdoor, jij wilt hard, dan ga je ook hard, maar wel helemaal naar boven. Staat midden op het pad een boom. Door mijn sturen en het tegenwerken van Frouk gingen we er net niet ruim genoeg omheen en klapte mijn knie tegen de stam. Niet gevallen, maar wel een hele dikke, blauwe knie. We gingen trouwens wel helemaal naar boven, maar of deze "overwinning" de pijn nou waard was...
Els.
Warboel
