sandratien schreef op maandag 4 december 2006, 12:31:


He Sandratien,
Het is hier ook zoon blubber [behalve op de bult].
Waar kunnen jou paarden nu nog 'gek' doen? Rennen enzo?
Offer je een stukje wei op?

Gr Esther

van lennep schreef op maandag 4 december 2006, 12:39:


Hier is het verschrikkelijk.
Er is nog 1 klein strookje weide over, waar nu nog hoog gras staat. Dat voer ik nog op en dan zijn beide wei(tjes) van mij helemaal zwart. De "tweede wei" staat nu leeg, de "eerste wei" blijven ze nu op. de tweede wei mag in het voorjaar als eerste bijkomen, en ik heb er alle vertrouwen in dat dat lukt, en zo niet dan ehh... moet ik maar graszaadjes gaan strooien?
Ik heb niks anders, en ik ga ze geen strookje geven voor de hele winter. Dan geef ik ze liever de hele wei, dan worden de voetstapjes nog verdeeld, en ik las pas dat verhaal over salmonella etc. Het zij zo, maar de HELE wei word nooit zo'n puinhoop zoals een klein strookje, dus das altijd beter :)

groetjes Marielle

van lennep schreef op maandag 4 december 2006, 12:39:


Ik ga elke dag een uur grazen met ze op de dijk. Dat is hier vlak bij (ik loop nog steeds niet zo gemakkenlijk, zere hiel)
Ik neem ze aan een touwtje mee en op de dijk laat ik ze los. Net als een stel honden. Ik moet er wel bij blijven want het is aan alle kanten open en dan kunnen ze zo het land van de boer op, of terug naar de weg.
Het leuke is dat we daar echt als een kudde lopen. Ik ben even paard met ze. Verleden keer stormden ze vooruit, slaan met de benen naar elkaar. Na een paar meter op de rem en ze draaiden zich om naar mij, alsof ze vroegen. "He muts, waar blijf je nou?!"
Ik een paar strompel, ren pasjes gemaakt (zere hiel) Ze keken elkaar eens aan. "Oke muts komt niet!" en daar gingen ze weer.
Op een gegeven moment haal ik ze dan weer in en dan lopen we heel gezusterlijk samen op. Af en toe neemt die kleine even een paar huppelpasje en komt naast me lopen. Dan staat ze weer wat verder en zoekt de grote me weer op.
Bright heeft niet zoveel behoefte om te rennen en gek te doen, maar haar dochter wel. Die gaat meestal even een tien minuten heen en weer lopen stormen.
Ik weet dat je niet opzij moet stappen om te laten zien dat je niet bang bent, maar geloof me, als er zo een honderdvijftig kilo minipaard op je af komt te denderen en je voelt de grond bewegen onder die hoeven, doe je dat stapje toch wel. Ze heeft de gewoonte om op haar moeder af te stormen en dan al steigerend haar benen op haar moeders rug te slaan. Ik ben altijd een beetje bang dat ze dat bij mij doet. Meestal is het wel voldoende als ik mijn hand in de lucht hef en met gepreide vingers haar als het ware vanaf een afstand naar beneden druk. Maar als ze zo aan het rennen is, wordt ze af en toe over enthausiast. Afijn het gaat nog goed. Als ik een tijdje heel rustig ben op het forum is het even missschien niet goed gegaan.

sandratien schreef op maandag 4 december 2006, 13:36:


Ze heeft

Nu begin ik door te krijgen wat die Equine touch behandeling inhoudt

Piet schreef op maandag 4 december 2006, 12:28:


Beide met een heel hoog knuffelgehalte!