Frans Veldman schreef op woensdag 13 december 2006, 13:59:


Ruwvoer van beheersland heeft over het algemeen een lage eiwit- en energie-inhoud van hoogstens 750 VEM in VITO. Deze karakterisering scheert echter de verschillende soorten beheersgras over één kam en gaat ook voorbij aan kansen van vakbekwame oogst en conservering. Ook al zal beheersgras nooit 1000 VEM bevatten, sturen op botanische samenstelling en door conservering is zeker een optie.

Vanuit deze visie onderzoekt het project op praktijkbedrijven de wisselwerking tussen perceelbeheer, botanische samenstelling, natuurwaarde, oogst en conservering, rantsoenering en ten slotte opname door het vee.

Es

Esther schreef op woensdag 13 december 2006, 15:25:


VEM is voor koeien. VEP is voor paarden.
Wij zijn uitgegaan van een VEP van 642 (bij droge stof, dus omgerekend naar echt hooi een VEP van ongeveer 500). Niet echt royaal zeg maar. Ik denk dat de energiewaarde in de praktijk (en dus niet wat Egon wil voeren) in vele gevallen veel hoger ligt.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 13 december 2006, 15:34:


Ja ik weet dat VEM voor koeien is, maar dit zijn in ieder geval al wat cijfers over de samenstelling van verschillende grassoorten op onbemest beheersland. Misschien zijn deze waarden om te rekenen naar Vep?
Koeienhooi is in ieder geval veel 'vetter' dan paardenhooi, en ook de grondsoort is er belangrijk bij. Op zandgrond ( schraler) zul je andere waarden aantreffen dan op "vette" klei. Koeiengras is zowiezo productiegras met erg veel eiwit. Groeipunt zit ook hoger bij Engels raaigras dan bij andere geschiktere soorten grassen voor paarden. Ik probeer er nog achter te komen maar ik denk dat dat moeilijker wordt er betrouwbare cijfers over te vinden over matiger bemest land waar wel verschillende geschikte grassen groeien.
Misschien kunnen bdrijven die grondmonsters geven hier meer informatie over verschaffen.

Es

Esther schreef op woensdag 13 december 2006, 15:49:


Nee, als dat kon dan deden ze niet zo ingewikkeld met VEM en VEP. Probleem is dat de spijsvertering van koeien en paarden heel anders werkt, en wat voor de ene diersoort verteerbaar is is voor de andere niet, en dat is geen vast percentage of zo.


Ik denk dat de grootste verschillen terug te zijn in de eiwitten. De energiewaarde is niet zo gek afhankelijk van de grassoort: veel van de energie wordt gehaald uit de cellulose, het materiaal waarvan de plant is gemaakt. Als je dat omrekent naar droge stof per kilo dan zijn de verschillen niet zo groot. Je krijgt dan een vergelijking als: "wat weegt zwaarder, een kilo veren of een kilo lood?". Het weegt allebei even veel, alleen heb je bij de een er meer van nodig dan bij de ander. Van snelgroeiend koeiengras kun je meer oogsten dan van langzaam groeiend paardengras, maar de energiewaarde per Kg droge stof zal niet al te extreem afwijken.

Als je in de tabel in de PDF kijkt dan zul je ook zien dat de VEP in verhoudig weinig verandert als de de waarden van "goed gras" en "slecht gras" vergelijkt, of de waarden van voorjaarsgras en de latere sneden.

De eiwitten zullen veel meer varieren, maar laat dat nou juist iets zijn wat sowieso al in overmaat in het gras zit. Er moeten wel heel erg veel eiwitten uit het gras verdwijnen voordat dat een beperkende factor zou kunnen worden.

Groeten,
Frans

Esther schreef op woensdag 13 december 2006, 15:49:

Of de mensen van PN en HN die hun grond laten monsteren...en ook nog weten welk grasmengsel gerbuikt is...Of denk ik nu weer te simpel?


Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 13 december 2006, 16:27:


Nee, dat gaan we ook doen. Alleen hebben we daar op dit moment niets aan.

Ach hoewel, misschien is dat ook wel leuk voor in de tabel: "wintergras".

Groeten,
Frans