Piet schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 20:34:
> jo schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 10:04:
>
>> Isabel van der Made schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 9:40:
> Ingewikkeld he?
>
> Groeten
> Piet
Goeie observaties Piet!
Zou het niet mogelijk zijn dat ze allebei gelijk hebben?
Bedoeld in de zin dat ze ieder voor zich een overbruggend stukje, een ingang naar "paardentaal" gevonden hebben maar heel verschillende.....
Ik moet
Parelli nog veel beter zien te bestuderen, maar heb sterk de indruk dat die uitgaat van wat je inderdaad "spelpatronen" in de kudde kan noemen. Maar het zijn NIET de spelpatronen van de leidende paarden nmm (en daarom ben ik benieuwd wat
Parelli in zijn veel "hogere" levels gaat zeggen...). Dat hoeft ook niet, want binnen een stabiele kudde heeft ieder paard ook een "maatje", en waarom zou dat maatje niet zijn 2-bener kunnen zijn? De meeste paarden willen helemaal geen leider zijn, want dat is alleen maar extra vermoeiend.
Los van alle romantische entourage-flauwekul (ridders, spaans, etc.) gaat Hempfling naar mijn indruk vooral uit van "leidend paard" spelen, en rommelt dat vervolgens een beetje door elkaar, maar speelt vooral voor a-hengst. Dat kan hij, als mán mét ervaring - ik zie het een 10-jarig wichtje zonder ervaring niet doen, ook niet met zijn boek erbij!
Naar mijn
persoonlijke mening mis ik bij iedereen een component: dat nl. het model, de theoretische achtergrond, voor iedereen zichtbaar fout is - je moet uit gaan van meersoortige kudderelaties want wij zijn geen ponies. Het zit nmm gewoon wat ingewikkelder.
Het imitatie-gegeven lijkt me daarnaast voor iedereen wel duidelijk als bruikbaar; zoek een verhandeling over "leerprocessen" dan vind je "imitatie" daar gegarandeerd tussen, nog vóór Skinner's operante conditioneren.
Groeten, Egon