e m kraak schreef :


Weet je Egon, zolnag jijzlef een knevelbit nodig hebt om je paard in te rijden ben je voor mij niet erg geloofwaardig.
Of is dat ook wetenschappelijk bewezen?
Waarom kan ik dat wel en jij niet dan?

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:59:

Effe hernieuwen:

Spirithorses schreef :
Nou, 3 keer is scheepsrecht:
Laatste poging:

Weet je Egon, zolang jijzelf een knevelbit nodig hebt om je
paard in te rijden ben je voor mij niet erg geloofwaardig.
Of is dat ook wetenschappelijk bewezen?
Waarom kan ik dat wel zonder en jij niet dan?

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:59:


Weet je Pien, integriteit, eerlijkheid is geloofwaardig. Niets anders. Ik meen daaraan te voldoen.
Het is me al lang bekend dat jij je aan mij ergert, al sinds een chat waar Nick ook bij was. Sindsdien heb je nog altijd niet bijgeleerd beter te lezen.
Ik hoop dat je je ook nog kunt herinneren dat ik altijd voor je klaar gestaan heb je vragen en gezeur te beantwoorden, over hoe je manege moest, en over al je plannen. Ik vind het fijn dat het je zo goed gaat, en laat het locale goeroetje spelen aan jou over.
Verder zie ik geen noodzaak om op dit soort persoonlijk gerichte manier op een openbaar forum te ruziën over niets. Zonde van onze tijd.

Blabla! , Egon

van lennep schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:24:


Proximale ringband ligt net boven de breedste plaats van het kootgewricht en loopt over de buigpezen. en houdt de pezen op hun plaats. Ik haalde dit erbij om als voorbeeld voor afknelling te laten zien.
In het geval van laminitis geldt de "coronary band", (kroonband of zoiets?) Deze band loopt vanaf de straal, via de hielen omhoog langs het been naar voren tot over de strekpees, eigenlijk aan de bovenkant van het kraakbeen. KC La Pierre heeft een prachtige video hierover gemaakt ( A dissection) en beschrijft en laat zien hoe sterk deze band is en hoe weinig veerkrachtig. Hij heeft hieraan ook zijn theorie over de doorbloeding van de voet opgehangen. (Ook zeer interessant trouwens en tegen veel ingaand van wat wij ons voorstellen bij een pomp)
Vandaar mijn gedachte dat het wel eens met deze band te maken zou kunnen hebben, plus de beperkte ruimte tussen hoefwand en hoefbeen natuurlijk! dat er bij zwelling in dat gebied geen bloed meer kan stromen, met alle gevolgen van dien.

Spirithorses schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:57:


Dat snapte ik ook wel. Maar dat wilde ik weer bevestigen. Vandaar mijn berichtje weer. De boodschap is.... Paarden nooit laten hangen. Da's fout, hartstikke fout.
Lekker he, zo achter de computer kleppen. Een klein stemmetje in je achterhoofd negeren dat je eigenlijk andere dingen moet doen. Ik zit immers wol te twijnen, da's toch hartsitkke nuttig. Maar ik heb deze spoel af. Ga dus even het stukje over ome Leen lezen en dan toch maar andere dingen doen.

sandratien schreef op vrijdag 22 december 2006, 10:53:


Tempête is vroeger ook lang een 'hanger' geweest.
En dikwijls serieus in de problemen geraakt. Ik liet haar nooit alleen vaststaan, maar heb toch niet kunnen verhinderen dat het een paar keer goed fout ging. (Als een paard op de grond ligt en wild om zich heen schopt, kan je beter niet te dicht bij komen )
Vooral als ze per ongeluk met haar hoofd onder het touw kwam, was het raak.
Ik lette sowieso op, dat ik touwen en halsters kocht, die gemakkelijk breken. (Want zo'n paniekhaak is tof, maar je moet er wel zelf bijkunnen)
Liever een halster stuk, dan het paard kapot.

Uiteindelijk heeft ze het min of meer afgeleerd. Ik ben haar beginnen vastzetten aan een half doorgesneden strotouwtje ipv rechtstreeks aan de muur.
Dat touwtje schiet kapot bij minimale druk.
In het begin vond ze dit wel leutig en maakte ze er een spelletje van. Het één na het andere touwtje trok ze stuk en ging ze op wandel. Maar na een tijdje had ze wel door dat ze altijd weg kon, wanneer ze dit wilde. En maakte ze er ook geen probleem meer van om vast te staan en raakte ze niet meer in paniek van de druk op haar hoofd. En nu gaan mijn strotouwtjes toch gemiddeld een paar maanden mee.

Haar achtervoeten heb ik haar trouwens leren geven met behulp van een touw. Van aanraking heeft ze nooit een probleem gemaakt, maar zodra je een voetje vroeg, schopte ze.
Daarom touw losjes achter haar koot. Ik veilig ter hoogte van haar schouder en door druk op het touw een voetje vragen.
Eerst uitbundig belonen voor eventjes opheffen en dan telkens wat langer in de lucht houden. Het heeft vrij veel tijd gevraagd, maar was het waard.
Nu is een zacht tikje tegen haar been of het commando 'voet' al genoeg.

groetjes
Ans

e m kraak schreef op donderdag 21 december 2006, 20:25:


Ik heb dit ooit door mij gestartte topic nog eens aandachtig doorgelezen.
Alle informatie was toch zeer de moeite waard. Destijds heeft o.a. dit topic ertoe geleid dat ik besloten heb om geen boomloos zadel aan te schaffen.
Geinspireerd door het weer opduiken van dit onderwerp heb ik gisteren weer eens een keertje zonder zadel gereden, iets wat ik het laatste jaar eigenlijk ook nooit meer doe. Mijn paard is ook van het door Huertecilla genoemde mooie rongeribte type. Bovendien is hij momenteel nogal overdadig rond. Hoewel het fijn is om dichter bij mijn paard te zitten en zijn rug subtieler te kunnen voelen, was het inderdaad zwaarder voor mijn bekken en rug. Het was moeilijke om ruimte in de onderrug te maken en mijn bekken dus vrij te te laten bewegen. Doordat mijn benen inderdaad breeduit moeten, is er minder ruimte en kracht in de liezen en moet ik dus meer moeite doen om het onderlichaam niet in te laten zakken.
Dit is zo goed mogelijk als ik het beschrijven kan en dat valt niet mee.
Maar mijn besluit om op een zadel te rijden blijft nu met deze informatie en ervaring zoals het is. En natuurlijk ook met het paard dat ik rijd.

In ieder geval bedank ik iedereen hartelijk die bijgedragen heeft aan dit topic.

Moniek