Spirithorses schreef op woensdag 3 januari 2007, 0:10:


of van langs golfbanen met soms wel 19 golfballen in een rol

Jacqueline

Is het niet zo dat de witte lijn in beslagen toestand slecht is/wordt en dus verbreedt en bij een onbeslagen goed bekapte voet deze witte lijn weer sterk en dus nauwer wordt? Dus dat het lijkt alsof de hoef beslagen breder is en onbeslagen nauwer, terwijl het niet meer is dan een al dan niet goed aangesloten hoefwand?

De beter aanhechtende hoefwand, oftwel een betere witte lijn?

Groetjes Karin

van lennep schreef op woensdag 3 januari 2007, 13:54:


Buck (quarter/volbloedachtig tiepje) had met ijzers neiging tot platvoeten. Stond altijd wat week met lage verzenen. Ik vermoed dat de nagels, die in de voorste hoefhelft zaten, de hoef wat "omwijd" trokken. Daarbij gleden de hielen over de gladde binnenkant tak van de ijzers -toch een vorm van hoefmechanisme- en werden daardoor ook wijder, het ijzer sleet zichtbaar uit. Nu heeft hij prachtig gevormde hoeven, wat kleiner dan eerst, maar meer in verhouding tot de rest van zijn lichaam. Ook is de stand iets steiler geworden, blijkbaar wil de hoef dat zo en ik doe er niets aan. Hol waren zijn hoeven altijd al.
Cadiz had met en zonder ijzers hetzelfde model, stand en formaat hoef. Die spaanse hoeven zijn bikkelhard en niet zo beweeglijk.

jacqueline postmes schreef op woensdag 3 januari 2007, 14:52:


Dat méén je niet?????

jose schreef op woensdag 3 januari 2007, 13:39:


Hoi Jose, wat Fred (Kammer) mij ooit verteld heeft is het volgende: steusels kunnen uitwaaieren over het zoolgebied en vervolgens de wanden iets meer naar elkaar toe trekken... Dit zou kunnen zorgen voor smallere hoeven. Dit hoeft dus niet verkeerd te zijn. Natuurlijk wél als deze steunsels meedragend zijn!
Misschien heb je hier iets aan....

Wil.

Wil schreef op woensdag 3 januari 2007, 15:09:


Heb ik ook al gehad bij mijn vorige werkgever, die kocht golfterreinenhooi. Dat was ook helemaal niet zo gezend want het zat vol pesticiden en spuitmiddelen om het gras golfbaar te houden.
Toen hadden we een tijd bermhooi met JKK en hele muizennesten, ook al konijnen erin gevonden en blikjes en plastic.
Maarja, dat was lekker goedkoop he.
Haar wedstrijdpaarden kregen trouwens gewoon hooi.
Nou, dan weet je wel genoeg.

Pien

Ik zou eigenlijk bitloos willen , maar ben mijn zelfvertrouwen verloren en we hebben een nieuw , jong paard waar ik niet zonder bit op naar buiten durf. Ik weet dat er in Engeland bitbanken zijn die bij je thuis bitten komen passen,net zoals een zadel gepast wordt. Is er iemand die hier (op de Veluwe) kan komen om mij te helpen met bijv. een dubbelgebroken bit?

Mieke Berry schreef op woensdag 3 januari 2007, 15:48:


Mieke,

Ik zou nog liever een stapje verder willen gaan. Ik wil graag komen om je te helpen maar dan om zonder BIT buiten te rijden. Dan heb je die bitbanken helemaal niet nodig.

Klinkt dat interessant?

Groet
Conrad

Eva Saegerman schreef op woensdag 3 januari 2007, 14:36:


dat is inderdaad zo, bij gedrag dat je niet vraagt, niet

MMM....... over het algemeen wel maar volg hier effe mee : Een paard dat ik hier binnenkreeg was al 5 jaar als "speedfreak" in de bossen gebruikt, je kent de ruitertypetjes wel he "gaan met die banaan" Elke rechte weg dat hij voor zijn voeten kreeg was een gedribbel , gehuppel en gesteiger van begin tot einde , elke galop eindigde in een race naar de finish , van rustig wandelen geen sprake totdat je uit het bos was , dit gedrag vertoont hij nu nog altijd (3 jaar na datum) ondanks dat de eigenaar heel bewust rustig en kalm met hem gaat wandelen. En zo heb ik al wel enkele tientallen paarden gehad ! Zelfs al krijg je het eruit als je alleen aan het wandleen bent , in groep steekt het meestal terug de kop op .

Mieke Berry schreef op woensdag 3 januari 2007, 15:48:


Ik vrees, Mieke, (welkom hier trouwens) dat je hier aan het verkeerde adres bent omdat de meesten hier het met bit rijden niet zullen ondersteunen.

Wanneer je je niet veilig genoeg voelt om met een jong paard naar buiten te gaan dan hoor je nog niet naar buiten te gaan, maar zolang te oefenen binnen een omheinde omgeving, totdat jij voldoende zelfvertrouwen hebt en dat kunt overbrengen op het jonge paard want hij heeft dat hard nodig.

Dat heeft niks met bitten te maken, maar zit volledig tussen de oren van de rijder. Waarom niet eerst een tijd buiten ernaast wandelen, hem met de omgeving vertrouwd maken, dan erop tussen andere ervaren paarden en alleen maar stappen totdat je voelt dat hij rustig blijft onder alle omstandigheden. Maak je mij niet wijs dat dat onmogelijk is.

Het werkt alleen met véél meer moeite bij stalpaarden omdat die nou juist het buitenrijden zien als eens even lekker uitkuren. Dus zorg je ervoor dat je paard de ruimte heeft en zelf zijn beweging in zijn vrije tijd kan kiezen, dan hoeft ie niet met jou op zijn rug aan de haal.

Wij rijden hier al onze paarden bitloos, het komt al jaren niet meer in me op om een bit in te doen en wanneer ik het gevoel heb niet voldoende controle over een paard te hebben dan moet ik dat op de grond, in de basis, oplossen, niet door er een bit in te hangen. Een paard dat met je op de loop wilt doet dat zonder bit, maar ook mét bit en dat is de denkfout die veel mensen maken.

En ja, bij elk paard gaat dat bit eruit, ongeacht hun verleden, prestaties, termperament, leeftijd of gedrag. Ja, ook jonge paarden rijden we zo in.
Ik zie werkelijk geen enkele meerwaarde van het bit in de paardenmond. Voor mij is het symptoombestrijding, net zoals ijzers dat zijn.
Pien

Mieke Berry schreef op woensdag 3 januari 2007, 15:48:


Hoi Mieke,

Ik kan goed begrijpen dat je, als je nog niet genoeg vertrouwen in jezelf en je paard hebt, je niet bitloos naar buiten durft. Pien heeft verder al genoeg uitgelegd, maar ik wou mijn ervaring er ook nog even aan toevoegen;

Toen ik mijn pony net had (van een manege) ging het buiten rijden verschrikkelijk (niet stoppen, achteruit de sloot in of de weg op rennen, omdraaien, steigeren) en ik reed haar gewoon met bit. Ik heb toen besloten om heel veel met haar te gaan wandelen voordat ik er weer op ging.
De eerste keer dat ik er weer op ging, ging ik mee met een paardje wat heel rustig was buiten. Sinds die tijd dat het buiten rijden weer goed ging, heb ik de stap naar bitloos genomen, en ik merk geen verschil ten opzichte van mét bit rijden, behalve alle positieve dingen die het met zich mee brengt; ze is vlotter en blijft zelfs beter bij me dan met bit. Ze schudt bijvoorbeeld ook niet meer met haar hoofd, wat ze voorheen wel deed.

Of buiten rijden goed gaat of niet heeft dus helemaal níets met een bit te maken. Tuurlijk kun je er net zolang of zo hard in gaan hangen en zullen sommige paarden daar ook wel op stoppen, maar dat is hopelijk niet wat je wil, dan stoppen ze puur op pijn en niet op vertrouwen.
Nog een voorbeeld: een vriendin van mij rijdt nog steeds mét bit en haar paard is niet meer te houden buiten, zij kan niet eens meer buiten rijden. Het bit maakt daar echt geen verschil in, het zijn andere dingen waar zij aan zal moeten werken voor het buiten rijden weer goed zal gaan.

Ook al denk je bij jezelf, zonder bit naar buiten gaat mij nooit lukken, met de juiste training zul je zien dat het je wél gaat lukken. Neem bijvoorbeeld het aanbod van Conrad aan en kijk eens wat je ervan vindt. Probeer eerst iets anders in plaats van dat je er toch maar een bit in doet. Het is het proberen waard.

Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 3 januari 2007, 13:28:


Eigenlijk niets, Conrad. Misschien had ze een rustige dag of misschien heeft Gerd meer tegen haar gesproken.
Bij het naar huis komen is ze wel verschillende keren willen blijven staan om naar al die nieuwe paarden te kijken.

En ze heeft Indy onderweg gebeten.
Indy, heeft haar een (lucht)trap gegeven. Indy, die anders een echte zuurpruim is tegen Sela is overigens heel braaf en geduldig als we Sela meenemen. Sela moet natuurlijk niet overdrijven.

Misschien probeert Sela in haar overmoed, haar grenzen te verleggen binnen de groep?

Marianne

Wil schreef op woensdag 3 januari 2007, 15:13:


Ik dacht juist dat het zo was:
een hoefijzer fixeert de hoef zodanig dat de hoef juist steeds ietsje smaller wordt na een bekapping (zie uitleg hier op deze website of anders in het natuurlijk hoefbekappen boek paard natuurlijk) en zeker als het een jong paard betreft met hoefijzers is dit zeer kwalijk omdat het hoefbeen dan nog niet is uitgegroeid en de hoef met een hoefijzer dus een smallere vorm krijgt als dat de natuur eigenlijk bedoeld had !!!!
een hoef die natuurlijk bekapt wordt is een gezonde hoef met veel hoefmechanisme en deze hoef wordt over jaren gezien toch steeds een heel klein beetje breder omdat er niets gefixeerd wordt en de hoef toch gewoon uit kan zetten waar nodig en door de goede doorbloeding een goede hoefgroei.
Steunsels altijd gelijk maken met de zool.
Groetjes van M uguet.

jose schreef op woensdag 3 januari 2007, 12:00:


Jose, ik denk dat dat er wel iets mee te maken heeft met wat jij schrijft over dat de hoeven ook langzamer groeien door het weinige zonlicht in de winter. Dat klopt ook van die haren in de zomer wat je schrijft want ze groeien in de zomer bijna even snel als dat ik ze knip -

Hallo iedereen,

Mijn beste vriend hier is een holistisch denkend DA.
Hij is een van de veeartsen van sheikh Hamdan.Hij is mexicaan en is gespecialiseerd in homeopathie en acupunctuur bij paarden.
Ik heb hem kunnen overtuigen van NB en sinds enkele tijd bekap ik 2 van zijn lievelingspaarden en die gaan super goed.Door hem mag ik ook al zijn paarden hun tanden behandelen.
Ik vertelde hem over dit forum en dacht dat het misschien niet slecht zou zijn indien hij zou antwoorden op vragen van forumleden.Hij voelde zich zeer vereerd en zou daar graag op ingaan.De vragen zouden natuurlijk wel in het engels gebeuren of spaans(hihi).Dus wie interesse heeft?!!

Gr.Cedric