Ans Jondral schreef op donderdag 4 januari 2007, 15:05:


Met alle kritiek op de zweep, toch een prima thema om te bespreken Ans. Dank voor je uitvoerige antwoord. Ik denk dat ik in de lessen met Josien ook dat voorwaartse zal proberen te krijgen bij Jur. En afleren alles wat hem remt. Zonder zweep, bit, sporen of andere druk. Want daar reageerd Jur alleen maar paniekerig op en met fikse tegenzin heb ik gemerkt bij het longeren. Jouw paard ook toch, dus met dat zweep gebruik valt het mee. Het was allen zo'n leuk symbool geweest, voorwaarts krijgen zonder bit en zweep. Net zoals Pien haar centered riding cursus gedaan heeft zonder bit, nu is dat nog pionieren, over een tijdje heel gewoon hoop ik.

Jur is nu al veel meer voorwaarts geworden doordat zijn spieren niet meer vast zitten, we hebben een ander paard nu Dat voorwaartse kwam altijd spontaan ook bij buitenritten als hij het leuk had. Ik dacht dat dit genoeg was. Nu blijkt wellicht (jij weet 't al zeker begrijp ik) dat op de tragere momenten een paard niet zo gezond draaft. En op die momenten zal er dus gewerkt moeten worden aan dat voorwaartse.
Hoe? Overgangen rijden, een heuveltje pakken, wat wendingen, zelf energieker worden, dat zijn de dingen die wel eens kunnen helpen. En wat meer?

Groetjes, Michiel

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 0:17:


Ik hoorde gister nog als reactie op bitloos rijden:
"wij, springruiters, hebben daar geen zin in en geen tijd...."
grrrrr

Was nav diskussie die ik voerde met een springruiter die ik heel goed ken (door haar ben ik beginnen paardrijden, maar snel afgezien van alle manege toestanden, springen, roze dekjes, enz) over bitloos rijden.
Ze heeft een "spring"paard gekocht voor 6000 euro (4jaar), die in het begin heel zacht te rijden was met minimale hulpen. Nu rijdt zij die met stang én trens omdat ze niet meer te stoppen is (zo wel??). Tijdens het parcours "wordt ze helemaal zot en kan ik er geen weg meer mee, dan vliegt ze over de hindernissen, ongecontroleerd; maaaar ze heeft gisteren wel een hindernis gesprongen op de hoogte van de staanders, wat een goed paard heb ik toch he")
Ik probeerde haar met handen en voeten te overtuigen om het eens bitloos te proberen; eerst grondwerk, dan in de piste dressuur (verzamelen), eens buiten gaan wandelen en dan een sprongetje wagen, allemaal bitloos.
tegenargument van haar: ik mag toch niet op wedstrijd zonder bit rijden
Ik natuurlijk in verdediging dat als ze zonder bit parcours kan springen, ze mét bit gewoon de teugels hoeft vast te houden en een comfortabel parcours kan rijden. MAAAR dat ze daar wel een paar uur zal moeten voor uitrekken (voorbereiding bitloos); en ik haar daar gerust die paar uur wil bij helpen....
Kreeg toen als reactie "wij springruiters....."

Ja kijk, dan doet ze maar; jammer voor de mooie schimmel

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 0:01:

Ikke ook effe reageren
Want ik rij ook met zweep... het enige onding die ik nog bij me heb
Ik rij met touwhalsterje, losse teugels, minimale druk en met mijn hart en geest. Maar zweepje heb ik altijd bij.

In de zomer: om de dazen van Queenie af te wrijven (Queenie toont me met haar neus waar die prikt en dan wrijf ik die met zweep er af als ik er met hand niet aankan: onder haar buik, vindt ze geweldig)

Nu rij ik ook met zweep; nee, ik rij er niet mee; ik heb die gewoon altijd bij maar gebruik die 2 keer per jaar
Is nu wel al heel lang geleden... dus ik kan ze gewoon thuislaten maar neem die mee als "mijn noodkistje".
Om in noodgevallen haar voorwaarts te DWINGEN, te VERPLICHTEN, in te spelen op de reflex die altijd werkt, àls er een noodgeval is.... als ze bv een stap achteruit zet, richting een konijnenhol waar ze kan intrappen, en die ene keer net niet luistert naar mijn voorwaartse hulpen, dan heb ik nog de noodreflex.

Maar het geeft Queenie totaal geen stress. Ik kan de zweep laten vallen, langs haar strelen, zelfs tegen haar aangooien, het doet haar niets. Soms clickeren we ook wel eens met de zweep tijdens een wandeling en vraag ik haar vijf centimeter op te nemen (lukt al beetje nu ).

Hoi hoi

Naarmate ik dit lees raak ik een beetje in de war. Mij is altijd geleerd dat voorwaarts zijn niet hetzelfde is als tempo. Zoals ik nu de stukjes van Ans en Michiel lees, heb ik het gevoel dat het veel meer om tempo dan om voorwaartsheid gaat.
Langzaam gaan is (zoals mij geleerd is) niet erg, als het paard maar actief blijft. Langzamer gaan zit hem in een langzamer tempo, niet in een langzamere "motor" van het paard.
Is het zo dat wat ik van Ans lees, het draftempo, een fase is omdat haar paard in langzamer tempo die activiteit nog niet vast kan houden, of haal ik nu dingen door elkaar die ik anders heb geleerd of onder andere benamingen?

Overigens zou ik ook nog graag opmerken dat ik het zweepgebruik (en de manier waarop zoals blijkt) toch een zeer kleine prijs vind om te betalen om een paard als Tempete weer gezond en pijnvrij te krijgen. Misschien dat het bitloos en zweeploos minstens net zo goed kan, maar Ans heeft haar uiterste best gedaan en deze keuze blijkt zeer goed te werken. En dat na, naar mijn indruk, veel verdriet, pijn bij het paard en moeite om het dier weer pijnvrij te krijgen.

Groetjes Karin

Eva Saegerman schreef op vrijdag 5 januari 2007, 10:03:


Lieve Eva, ik lees met plezier jouw berichten, want ik vind dat je heel leuk bezig bent -heb ik nog al eens gezegd-).
Maar waarom nou die zweep want zoals jij dat aangeeft heb je hem alleen nodig in wat jij denkt 'stressvolle' situaties.
Je bent nu zo goed op weg om tot een optimale communicatie te komen met jouw paard dat ik denk als ik dit lees dat je dat zweepje alleen nog maar voor je eigen zekerheid bij je hebt.

Ik snap het niet - mensen die zeggen dat ze het zweepje toch nog af en toe nodig hebben. Dan vind je dus af en toe nog dat je je paard heel gestresseerd voorwaarts moet dwingen.

Gooi dat ding toch in de struiken en als Queenie dan onverhoopt toch eens achteruit begiont te lopen richting konijnenhol hou je haar in,
adem je een paar keer rustig uit en vraag je haar kalm voorwaarts te lopen. Wedden dat dat veel minder stretsj oplevert????

Dacht je dat dat soort dingen hier niet gebeuren? Mazir die er een handje aan heeft om achteruit de weg op te lopen als er nét een auto aankomt? (Eén van de akeligste dingen in mijn ogen).
Dat los je toch niet op met een klap?

(Nee, ik wéét inmiddels hoe zacht je bent met je paard, maar hier ben ik een beetje verbaasd over - mag dat?)

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 10:23:

Dag mag
Bedankt voor je berichtje.

Het zweepje heb ik inderdaad alleen nog bij voor mijn eigen zekerheid.
Ik begrijp je heel goed, en zou bijna zweren dat ik het zweepje voorgoed laat vallen en zonder ga rijden. Een signaal dat ik er minder belang aan hecht, is dat ik tegenwoordig het zweepje vergeet mee te nemen, hetgeen vroeger bijna een noodzaak was om de straat op te gaan.

Het is een psychiche drempel waar ik over moet durven gaan; net als het bitloos rijden geweest is en mijn conclusie absoluut hetgeen is wat jij en anderen me destijds ook toevertrouwden: je lieve Queenie gaat helemaal veranderen.

Ik beloof je dat ik mijn noodzweepje zal in vraag stellen en het Queenie zal vragen of zij het ook ok vindt

Karin schreef :


Mij gaat het echt alleen maar om het principe.

Met een aantal trainers (oa Eddy en ik, Conrad ook dacht ik) zijn we nu al zolang aan het werk om mensen ervan te vergewissen dat ze correct moeten leren rijden met héééél veel "geven, altijd maar geven" om hun paard juist, recht en voorwaarts te krijgen en dan valt het wel eens verkeerd wanneer een ander dat rücksichtslos overslaat en een zweep gebruikt ja.

Ik krijg mijn wat 'luiere' paarden (eigenlijk zijn dat juist de slimmere paarden) ook voorwaarts met een zweep, maar de kunst van mijn manier van trainen is juist het de rijder dusdanig aan te leren dat het paard vanuit je zit, ademhaling, gecentreerde manier van rijden, dus gestimuleerd door een aantal hulpen graag correct voorwaarts leert gaan.
En ja, dan gaan ze hier dus pas wanneer jij correct op het paard zit, wanneer je één bent met dat paard. Anders niet.
Als jij scheef zit krijg je Winner niet vooruit.
Mja..... dat duurt langer en is een veel moeilijkere weg.
En inderdaad, ook vaak frustrerend als het maar niet wil lukken, maar het zegt wel veel want het paard spiegelt de rijder. Maar om de rijder dan een zweepje in handen te geven en dat stuk over te slaan en voorbij te gaan aan de zitsignalen is dus in mijn les not done. Verder zie ik hier dat 9 van de 10 rijders hun paard verkeerd rijden.

Ik weet dat ik dit niet helemaal kan vergelijken met de manier van AdB omdat hij een veel kortere tijd heeft en meer bewerkstelligd wil/moet hebben in die tijd en hij ook bij voorbaat moet uitgaan van een lichamelijk probleem van het paard, maar in eindeffect denk ik dat er niet eens zo heel veel verschillen zullen zijn.

Tis alleen maar de weg ernaartoe waarover ik het nu heb en zeker niet de methode, want daar kan ik alleen maar achter staan want ik denk dat ik het verder verschrikkelijk met die man eens zou zijn!

Pien

Spirithorses schreef op vrijdag 5 januari 2007, 10:43:


Dat snap ik en ik ben het ook met je eens. Maar waar het mij om gaat is dat niet iedereen iemand in de buurt heeft die zo als jij werkt en op het moment dat je dan een paard als Tempete bezit wordt je voor het blok gezet. Laat je je paard dan met pijn in de wei staan? Maak je het dier af? Of kies je voor die methode die voor jou bereikbaar is en helaas wel (minimaal) gebruik maakt van hulpmiddelen die je daarna zelf weer weg kan laten. Dát was Ans haar keuze en ik wilde daar mijn steun voor betuigen.

Natuurlijk zo het veel mooier zijn als er veel meer plekken in NL en op de hele wereld waren waar paarden in hun waarde gelaten werden en op de juiste, zij het iets tijdrovendere, manier worden beleerd en herleerd (in variatie op gecorrigeerd ). Maar zo ís het nu nog niet helaas.

Als mensen als Ans vanaf de start van hun paardencariëre een goede begeleiding krijgen, dan ontstaan veel problemen niet eens.
Ik ben nu heel langzaam op weg naar een eigen paard (in die zin dat ik nu aan een spaarpot kan gaan denken, het eerste duppie zit er nog niet in) en ik ben nu al bang voor het gebrek aan goede begeleiding. Ik wíl heel graag ijzerloos, bitloos en goed rechtgericht voorwaarts en alles waar we het over hebben. Maar wie kan mij daarbij helpen? Want jullie zitten aan de andere kant van NL en hier zitten alleen maar bit-denkende ijslanderinstucteurs. Ik bedoel te zeggen, je kunt wel wíllen, maar je moet het ook maar kunnen....

Groetjes Karin