Margot van Lare schreef op vrijdag 5 januari 2007, 16:10:


Ik heb nog nooit ergens gelezen dat het onomstotelijk bewezen is.


Ik kan me best voorstellen dat een stuk ijzer in de mond niet prettig is.
Ik zou ook niet graag een touwen geval over mijn neus hebben willen hangen waar iemand nu en dan aan zit.

jose schreef op vrijdag 5 januari 2007, 16:42:


Nee, of iemand op mijn rug!
Als ik mij verplaats in een paard (en ik realiseer me het gevaar dat ik dan antropodinges beoefen), en er moest nu eenmaal een tuigig ding om mijn hoofd, dan zou ik geen ijzeren, rubber of leren ding in mijn mond willen hebben, geen venijnig koordje met knopen om mijn neus, rakelings langs mijn ogen, geen druk achter mijn oren, geen kruiselingse strop onder mijn kin die aan mijn baardharen trekt.
Ik zou een zacht breed ding willen, wat niet verschuift en stil & vast zit, wat hoger om mijn neus en ik zou daar een prettig contact willen voelen zodat ik altijd weet waar de ruiterhand is.

Omdat ik -mens- zo'n ding nergens kan vinden ga ik er een maken.

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 5 januari 2007, 16:16:


Olé, hier gaan we weer!!
Wel Eddy, ik vind dat je compleet doorslaat.
Heel erg leuk voor jou, dat je zelf zo perfect bent dat je nooit problemen tegenkomt met je paarden.
Maar is dat een reden om zo af te geven op mensen die dat niet zijn, en genoeg zelfkennis hebben om dat ook toe te geven?
En die bereid zijn om bij te leren?

Dat je het van begin af aan al niet eens was met mijn beslissingen over m'n paard, dat was al wel duidelijk. Maar is dat een reden voor zulke uitlatingen?
Ik mag dan in jou ogen niet waard zijn een eigen paard te hebben, en helemaal niet om er met m'n dikke kont op te gaan zitten omdat ik niet kan rijden. (Erg knap van jou ook, dat je dat zo over internet kan beoordelen)
Maar feit is, dat ik WEL een eigen paard heb, en dat ik er (in het verleden maar hopelijk ook in de toekomst) WEL op ga zitten.
Omdat ik er nu eenmaal van hou om paard te rijden en dit ook de belangrijkste reden is dat ik dat paard heb gekocht. (Egoïstisch van mij hé)
En zolang mijn paard pijnloos en met plezier kan lopen, zie ik geen enkele reden om dat te laten.
En als ik problemen tegenkom omwille van mijn "onkunde", dan ga ik op zoek naar een oplossing. (Maar dat begrijpt iemand die zo onfeilbaar is als jij, waarschijnlijk niet?)

Ik heb net heerlijk gereden met m'n paard, met bit en zweep en iemand ernaast die mij op mijn fouten wijst en aanwijzingen geeft. En kan alleen maar heel blij zijn, over hoe mijn paard nu loopt en aanvoelt onder het zadel.
Sorry, maar jij gaat mij echt niet wijsmaken dat ik zo verkeerd bezig ben, en je gaat mij al helemaal geen schuldgevoel aanpraten.

de groeten
Ans

jose schreef op vrijdag 5 januari 2007, 16:40:


Wie is Bert Branderup ? En nee nog nooit meegemaakt .

Wie ben jij om me voor leugenaar uit te schelden ?

Onbekend maakt onbemind hé .

Test het uit hé Jose , test het uit.