Nick Altena schreef op woensdag 31 januari 2007, 13:46:


Sorry Nick, dat ik even heb geknipt, maar mijn ervaring hierin is anders (en past overigens ook heel goed in dat topic over hoofdstel aanbrengen... tradi's... etc.)

Het ging je hier even om mensen met een normaal vermogen om na te kunnen denken over de gevolgen en hun eigen rijvaardigheden... Manege eigenaar (die het volgens jou zou moeten kunnen inschatten; heb ik dat goed begrepen?) liet me twee jaar geleden tijdens mijn 8ste (!) rijles door de binnenbak galopperen. 'k Vond het geweldig, 't voelde goed, maar mij werd gezegd "stuur 'm maar naar het midden, want nu is de volgende aan de beurt." Dat heb ik braaf gedaan, verloor de buitenbeugel (want na acht lessen 'zit' je nog niet echt, toch?) en donderde er af. Brak m'n bovenarm en elleboog, moest m'n lief bellen om me naar het ziekenhuis te laten brengen... Enfin, twee operaties en 10 pijnlijke revalidatie maanden later, heb ik een scheve arm en ben ik een beetje een ander mens.

Ik beschouw mezelf als redelijk denkend, min of meer volwassen mens, maar ik heb me tijdens die geweldige rit in de binnenbak nooit gerealiseerd wat de gevolgen konden zijn. Ben er als beginnende leek ook niet voor gewaarschuwd. Letterlijk en figuurlijk heel pijnlijk, want de manege was NIET aansprakelijk... Ze hebben ook nooit gebeld om te horen hoe het ging, trouwens.

dag,
jet

Jet van Gulik schreef op woensdag 31 januari 2007, 14:30:


Niet aansprakelijk???
Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen?
Waren ze niet verzekerd?

e m kraak schreef op woensdag 31 januari 2007, 14:24:


Het ligt in Belgie toch enigzins anders bij een privé persoon . Indien iemand toelating vraagt aan je om op je paard te mogen rijden en jij geeft die toelating (bvb op wandeling) . Dan behoort deze persoon a) voldoende kennis te bezitten om met een paard buiten te gaan rijden en<moet hij dit kunnen bewijzen B) de persoon die zijn paard uitleent dient zich hiervan te vergewissen c) Er moet duidelijk vastgesteld worden van wie dat de vraag kwam om op dat paard te rijden ! IN het ergste geval zal een gedeelde verantwoordelijkheid uitgesproken worden maar de ruiter zal nooit van alle verantwoordelijkheid worden vrijgesproken!!. Zo beweerde er iemand van Syntra onlangs dat bitloos rijden NIET mogelijk was op een veilige manier en dat mensen die bitloos reden niet verzekerd zijn op de openbare weg , toen ik hem daar op aansprak bleek hij gewoon alles uit zijn duim te hebben gezogen (was trouwens iemand de de lessen manegehouder gaf !!!) . Je bent wel in ieder geval aansprakelijk (en verzekerd) voor alle schade dat je paard aanricht "aan derden" gewoon door een uitbreiding in de gezinspolis . De laatste tijd zijn er echter ook verzekeringsmij.en die aparte paardverzekeringen verkopen maar dan is het van groot belang om de kleine lettertjes te lezen zodat je geen twee verzekeringen met een andere naam maar zelfde doeleinde lopen hebt .

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 31 januari 2007, 14:42:


Mmm, heb ik dan verkeerde info?
Mijn verzekering zei dat ik altijd verantwoordelijk ben, ongeacht wie op mijn paard zit en in welke omstandigheden.
(Als ik er zelf mee rijd, maakte het volgens hen inderdaad niet uit welke optoming ik gebruikte. Voor hun part mocht ik zonder iets de openbare weg op.)

Toen ik vroeger, op pony's van anderen reed, had mijn moeder trouwens een aparte verzekering hiervoor afgesloten.
En vroeger op de manege moesten we lidgeld betalen, en waren we langs die weg verzekerd voor medische kosten.

Ans Jondral schreef op woensdag 31 januari 2007, 14:34:


He Ans,
Lang (en niet leuk) verhaal. Mijn verzekering heeft betaald en heel eerlijk gezegd (laf, ik weet 't) was ik meer bezig met uit te vinden hoe ik, tijdelijk gehandicapt, mijn peuter in een schone luier kon hijsen, hoe ik met de honden het strand kon bereiken en of ik ooit nog zou paardrijden.

We hebben nu 2 eigen paarden, op stalarrest 's nachts na, behoorlijk natural. Ijzerloos en zweeploos, maar nog wel met bit (sorry, kom me begeleiden en ik ga om). De aanvraag voor een eigen buiten(=droogloop)bak ingediend bij de gemeente, oud-hollandsche pannetjes voor het dak van de schuilstal liggen al klaar, kortom... Was ik er toen niet afgedonderd, dan had ik nu misschien een eigen paard op diezelfde manege staan en nooit van PN en HN gehoord! Galopperen heb ik daarna slechts een keer aan de longe gedaan en ik vond 't doodeng. Voorlopig verdiep ik me meer in de relatie met onze vierbeners en alles wat we samen kunnen, galopperen doen ze zonder mij, liefst zij-aan-zij...

e m kraak schreef op woensdag 31 januari 2007, 14:24:


Okee, gedeeltelijk met je eens.
Indien men toestemming geeft zou je dus ook aansprakelijk zijn ?
Nu de gasten die zonder toestemming op je paard klimmen zoals ook al geschreven is ? en waar je dan , zo is te lezen, toch verantwoordelijk blijft als eigenaar?
Het hek of schriklint staat er toch niet alleen om het paard erbinnen te houden ?
Bij een paardje dat gewoon in de wei staat en waar iemand opklimt en er net zo hard weer afsodemieterd zou ik nog steeds verantwoordelijk zijn voor de schade ?
Zij hierdoor soms de stallen uitgevonden ?

Maar het wordt nog erger.
Hoe zit het dan met het gebroken arm verhaal zoals hierna geschreven is van Jet ?
Ze heeft zich er zelf niet zo mee bemoeid haal ik er uit.... en ik snap niet zo om welke kosten het is gegaan (zie onderaan) maar denk dan aan kapotte kleding ofzo ? Inkomsten verlies omdat er niet gewerkt kan worden ?

Ik heb de nodige ervaringen met verzekeringsmaatschappijen die zich in allerlei bochten wringen om maar niet te hoeven dokken en kan dus wel stellen dat als er toch iemand knokt om de kosten niet te hoeven betalen het wel een verzekerings maatschappij is ?
Haar eigen verzekeringsmaatschappij heeft dus TOCH zelf (de mij onbekende) schade moeten betalen?
Ondanks dat er "professioneel" advies en "kennis" bij was , er toestemming voor gegeven is en zelfs uitleg hoe te rijden.... en er voor betaald wordt (les) en ook deze manege vast een verzekering zal hebben lopen (is dat niet verplicht ? ) was deze manege NIET aansprakelijk ?

Welk wonder is hier dan gebeurd ?
Want hiermee vervalt nmm. de hele stelling dat men dan toch verantwoordelijk is als je iemand toestemming geeft op je paard te klimmen ?

Overigens dacht ik dat (sport)-blessures (want dat is het dan toch ? ) nog steeds onder de gewone ziektenkostenverzekering vielen , daar heeft een normale verzekering niets mee te maken... wat het gebroken arm verhaal zou verklaren als er verder geen schade was.
Alleen Jet kan daar duidelijkheid in verschaffen dus ben benieuwd.

Nick

Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Nick Altena schreef op woensdag 31 januari 2007, 16:27:


Hieronder een aantal uitspraken van de rechter:

Wie is aansprakelijk voor ongevallen tijdens paardrijden? (2)

In deze nieuwsbrief van mr. J.I. van der Winden, letselschadespecialist bij Maet Advocaten, voor de tweede keer aandacht voor aansprakelijkheid bij ongevallen van ruiters tijdens het paardrijden. Het gaat nu om aansprakelijkheid van een manegehouder een aansprakelijkheid van een gemeente.

Ongeval tijdens de paardrijles: manegehouder aansprakelijk

In de nieuwsbrief nr. 5 van augustus 2002 is de Nederlandse rechtspraak op het gebied van aansprakelijkheid voor ongevallen bij paardrijlessen in kaart gebracht tot de periode van de zomer van 2002. Er werd een tweetal uitspraken tegen het licht gehouden, te weten van het Gerechtshof Arnhem en de Hoge Raad. In beide uitspraken werd door de rechterlijke macht een afweging gemaakt tussen enerzijds de verwijtbaarheid van het gedrag van de ruiter en anderzijds de verantwoordelijkheid van de manege. In het arrest van de Hoge Raad was sprake van een ongeval, terwijl noch de manegehouder, noch de ruiter een verwijt te maken viel. Het betreffende paard, dat niet als bijzonder schrikachtig te boek stond, schrok van een van buiten komende impuls en niet van gedragingen van de ruiter. In een dergelijke situatie is volgens de Hoge Raad de manegehouder aansprakelijk, simpelweg omdat deze de eigenaar van het paard is en de wet zegt dat eigenaren van dieren aansprakelijk zijn voor schade die door deze dieren wordt aangebracht. Gezien de betreffende uitspraken, leek het niet langer onwaarschijnlijk dat een manegehouder aansprakelijk kan worden gehouden voor een deel van de schade van de ruiter. In de nieuwsbrief werden manegehouders er al op attent gemaakt dat zij derhalve rekening moeten houden met deze uitspraken en dat zij zich goed dienen te verzekeren tegen aansprakelijkheid. De vraag rees overigens ook nog of de manegehouder zijn aansprakelijkheid bij voorbaat kan uitsluiten door een zogenaamde uitsluitingsclausule (!!) in bijvoorbeeld de lesovereenkomst op te nemen. Het Gerechtshof Arnhem gaf aan dat de rechterlijke macht van mening was dat een dergelijk beding geen doel treft. Er werd weinig tekst en uitleg gegeven over de motivatie hiervan door het Gerechtshof.
Inmiddels is er een nieuw arrest gewezen door het Gerechtshof Leeuwarden dat ook onze aandacht behoeft. Het betreft een arrest van 12 november 2003 dat is gepubliceerd in het tijdschrift Verkeersrecht, aflevering 12, 2003. In de betreffende rechtszaak bestonden de partijen uit de ruitervereniging Schiermonnikoog en een ruitertje van 10 jaar oud. De zaak ging over een situatie waarin een meisje van 10 jaar een pony bereed tijdens een rijles. Gedurende de les is het meisje van de pony gevallen, waarbij zij met haar hoofd tegen een schot is gekomen. Medisch onderzoek wees uit dat het meisje een botbreuk had opgelopen, alsmede een hersenschudding. Geruime tijd later bleek dat de schade zo ernstig was dat het meisje blijvend gehandicapt is. Tussen partijen ontspon zich een strijd over de vraag wie aansprakelijk was voor dit ongeval. Natuurlijk werd daarbij gerefereerd aan de eerdere uitspraak uit 2002 van de Hoge Raad. De ouders van het meisje stelden dat op grond van die uitspraak ook in dit geval de ruitervereniging aansprakelijk was voor de schade. De ruitervereniging stelde echter dat de val van het meisje niet veroorzaakt werd door het bokken en steigeren van de pony tijdens de galop, zoals het meisje stelde, maar door een bokkensprongetje van de pony tijdens het lopen. Volgens de ruitervereniging was het sprongetje van de pony een normale voorzienbare beweging van de pony die door een gevorderde ruiter als Dorien, gewoon had kunnen en moeten worden opgevangen. De ruitervereniging verwees daarbij naar een verklaring van een getuige, zijnde de instructrice die de les leidde. Tevens werd gerefereerd aan het feit dat Dorien had verklaard dat zij zich voor de les al misselijk en slap voelde en dat zij daarom waarschijnlijk niet in staat was geweest om het sprongetje adequaat op te vangen. Het Gerechtshof stelt echter in dit geval dat het verweer van de ruitervereniging niet slaagt, omdat het bokkensprongetje van de pony een uiting is van de eigen energie van het dier. Het Gerechtshof stelt dat als norm heeft te gelden de vraag of de val van het meisje als gevolg van het bokkensprongetje onder alle omstandigheden zó onwaarschijnlijk was, dat de ruitervereniging er op grond van de vereiste zorgvuldigheid niet voor had moeten zorgen dat de pony zich zou onthouden van het bokkensprongetje. Het Gerechtshof overwoog dat de ruitervereniging geen feiten of omstandigheden had gesteld die tot de conclusie konden leiden dat aan de genoemde norm was voldaan. Het Gerechtshof overwoog dat ook de leeftijd van het betreffende meisje van belang was. Het Gerechtshof refereerde daarbij aan de rechtspraak van de Hoge Raad met betrekking tot verkeersongevallen en andere ongevallen, waarbij er een gevaar in het leven is geroepen en waaruit blijkt dat er in principe een volledige vergoedingsplicht van de schade is als de benadeelde een kind beneden de 14 jaar is. In dergelijke gevallen is het slechts mogelijk om te ontkomen aan aansprakelijkheid indien de gedragingen van het kind opzet of een aan opzet grenzende roekeloosheid opleveren. Het Gerechtshof overwoog dat gesteld noch gebleken was, dat de zogenaamde misselijkhei

In dergelijke gevallen is het slechts mogelijk om te ontkomen aan aansprakelijkheid indien de gedragingen van het kind opzet of een aan opzet grenzende roekeloosheid opleveren. Het Gerechtshof overwoog dat gesteld noch gebleken was, dat de zogenaamde misselijkheid en slapheid van het meisje de conclusie rechtvaardigde dat sprake was van opzet of aan opzet grenzende roekeloosheid van haar kant. De ruitervereniging werd derhalve in het ongelijk gesteld.
Er werd door het Gerechtshof nog eens gerefereerd aan de vraag of niet van belang was dat het meisje de pony vrijwillig was gaan berijden. Het Gerechtshof overwoog echter dat het enkele feit dat de benadeelde persoon het paard uit vrije wil berijdt en met toestemming van de eigenaar het dier berijdt, niet voldoende is om de conclusie te rechtvaardigen dat de eigenaar niet aansprakelijk is voor schade als deze eenmaal ontstaat door gedragingen van het dier zelf.
Tot slot kwam nog de vraag aan de orde of de vergoedingsplicht van de ruitervereniging verminderd moest worden op grond van de overeenkomst tussen de ruitervereniging en het meisje. Het Gerechtshof overwoog dat niet gebleken was dat de lesovereenkomst een bepaling bevatte, impliciet of expliciet, die de conclusie rechtvaardigde dat het risico van het bokkensprongetje gedeeltelijk ten laste van het meisje zou moeten komen. Wel acht het Gerechtshof het van belang dat de ruitervereniging een financiële vergoeding kreeg van het meisje voor de rijlessen. Het Gerechtshof overweegt dat de ruitervereniging door het ontvangen van lesgelden, de mogelijkheid heeft premies voor een eventuele verzekering door te berekenen in de hoogte van het lesgeld. Overigens stond in de betreffende zaak vast dat de ruitervereniging inderdaad tegen aansprakelijkheid was verzekerd.
Al met al opnieuw een geval waarin de eigenaar van het paard aansprakelijk werd geacht voor de schade van in ditmaal een jonge ruiter. Het arrest van het Gerechtshof Leeuwarden is derhalve geheel in lijn met het arrest van de Hoge Raad uit oktober 2002.

Ongeval tijdens rit op openbare weg: gemeente aansprakelijk

Van geheel andere orde zijn de uitspraken van het Gerechtshof Arnhem op 18 april 2002 en 26 september 2000 in een zaak, waarbij een ruiter en zijn paard een ongeval overkwam op de openbare weg.
De toedracht van het ongeval was als volgt. Op 27 juli 1996 reed de heer B. als ruiter in een colonne over het Rammelgoor, een openbare en onverharde weg in de omgeving van Barchem, gemeente Lochem. De gemeente is eigenaar en beheerder van de weg, die regelmatig geëgaliseerd wordt; de bermen worden eenmaal per jaar gemaaid. Ongeveer 200 meter vanaf het begin van de onverharde weg ligt onder het Rammelgoor een duiker, niet zichtbaar gemarkeerd. Aldaar loopt een kort stuk sloot haaks op de weg naar de duiker. De bodem van die sloot is ongeveer een meter dieper gelegen dan de bovenzijde van de weg. Het paard is met zijn berijder ter hoogte van de duiker achterwaarts in de toen droge sloot gestapt of gegleden. De berijder is daardoor van zijn paard afgevallen en onder het paard terechtgekomen. De ruiter liep enkele gebroken op en het paard raakte door de val dusdanig gewond dat hij niet meer te redden was. Hij werd geëuthanaseerd.
Het Gerechtshof stelde vast dat er geen sprake was van eigen schuld van de ruiter, zoals de gemeente had aangevoerd. De voorop in de colonne rijdende ruiter, onder meer belast met het observeren van gevaar, en de naast hem rijdende ruiter (blijkens een getuigenverklaring) hadden het gat niet opgemerkt.
Ook het verweer van de gemeente dat het paard van B. niet rustig liep maar dribbelde, door B. gecorrigeerd moest worden en tijdens of als gevolg van deze ingreep met de achterbenen de berm was ingelopen en aldus in de diepte was geraakt, werd door het Gerechtshof terzijde geschoven. Het Gerechtshof was van mening dat uit een getuigenverklaring, waarin uitsluitend sprake was van dribbelen en een beetje inhouden, niet kon worden geconcludeerd dat het paard van B., voordat het zijn evenwicht verloor, door B. qua rijrichting was gecorrigeerd of de betreffende berm was ingelopen.
Ook overwoog het Gerechtshof dat er geen sprake was van een deelnemer aan een spel of sport, waarvan de één schade heeft toegebracht aan de ander, of van schade toegebracht door een deelnemer aan sport of spel of aan derden. Van B. kon niet worden gesteld, noch was gebleken, aldus het Hof, dat hij aan een wedstrijd, een spel of een training voor een ruitertocht deelname. Het is juridisch van belang om dit vast te stellen omdat ongelukken die onstaan tijdens wedstrijden en dergelijke anders juridisch beoordeeld worden. Het Hof was nu echter van oordeel dat de positie van de ruiter gelijk moest worden gesteld aan die van een fietser of motorrijder, die bij gewone deelname aan het wegverkeer doorgaans ook meer letselschaderisico loopt dan een automobilist.
Verder overwoog het Gerechtshof nog dat wegens het vallen van het paard en het feit dat de schade voor B. mede is ontstaan doordat hij onder het paard is terechtgekomen, niet gesproken kan worden van door het dier vanuit zijn eigen energie toegebrachte schade.
Het Gerechtshof stelde tijdens de plaatsopneming vast dat ter plaatse van de duiker de grond tussen de zijkant van de rijbaan en de duikersloot vrij sterk afliep.
Van vrijwel doorslaggevende betekenis echter was de verklaring van de opzichter van de wegonderhoudsdienst van de gemeente, die zeer goed bekend was met de (onderhoud)toestand van de wegen in de gemeente. De opzichter had verklaard dat, vanwege de breder wordende landbouwvoertuigen, er steeds breder geschaafd werd, zodat ter plekke, anders dan vroeger, wegdek en sloot tegen elkaar aan waren komen te liggen. Voorts liet de opzichter nog weten dat bij verharde wegen zo’n situatie met een rood-wit hek gemarkeerd wordt en dat op zandwegen niet altijd waarschuwingen worden geplaatst voor zo’n gevaar in of naast de rijbaan.
Het Gerechtshof oordeelde uiteindelijk dat de eigenaar respectievelijk beheerder van een weg een risicoaansprakelijkheid heeft voor schade, ontstaan door slecht onderhoud aan de weg en de berm. Deze aansprakelijkheid is gebaseerd op artikel 6:174 BW (aansprakelijkheid wegbeheerder). De ruiter, die met zijn paard in de sloot terechtkomt omdat een duiker als gevolg van het niet voldoende gemaaide gras niet zichtbaar is, kan de gemeente ook aansprakelijk stellen op grond van artikel 6:162 BW (onrechtmatige daad). De gemeente had voldoende maatregelen moeten nemen, zoals maaien en het plaatsen van borden, zodat de duiker geen gevaar voor de ruiter en zijn paard opleverde.
In deze zaak werd niet de eigenaar van het paard, doch de gemeente, eigenaar van de openbare weg en wegbeheerder, aansprakelijk gehouden voor de door de heer B. geleden schade. Belangrijk verschil met de vorige twee genoemde arresten is, dat in het laatste geval de ruiter niet als beoefenaar van een sport of een spel werd gezien, doch als een verkeersdeelnemer.

J. Pelgrim schreef op woensdag 31 januari 2007, 16:55:


Das nu duidelijk dus....
Maar dan het vreemde verhaal van Jet want daar klopt dan iets niet.
Das toch redelijk vergelijkbaar met het meisje van 10 dacht ik zo ?

Nick
Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Wel daarom gen verkeerde info maar info van DIE verzekeringsmakelaar(zoals kerel van Syntra) die dan wel voor zijn eigen firma en polissen spreekt ! Je moet een onderscheid maken tussen schade aan derden en schade aan eigen persoon of goed ! Op de manege was die verzekering niks meer of minder dan een "sport"verzekering zoals voor karate en voor andere gevaarlijke sporttakken zoals breien en haken dit is een verplichte verzekering voor elke sportclub tegenwoordig in Belgie MAAR je zou eens zo een polis moeten te pakken krijgen en dan vooral naar de uitzonderingen en de reden waarom er niet uitbetaald wordt kijken , dan weet je dat die centen echt weggegooid zijn O.A revalidatie zoals kiné en dergelijke moet je zelf bij betalen !!dan is er nog de Franchise van 200€ (dus een gebroken duim laten gipsen betaal je ook zelf) en zo zijn er nog wel duust en één dingetjes . Zelf een ongevallenverzekering en hospitalisatieverzekering afsluiten kan je veel leed besparen en ALS je ergens een zwaar ongeluk tegenkomt is de financiele kant al direkt geregeld .

Nick Altena schreef op woensdag 31 januari 2007, 16:27:


Denk dat ik onbewust een paar van je vragen heb beantwoord (had je mail nog niet gelezen) is wel vanuit Belgisch wetrecht.

Nick Altena schreef op woensdag 31 januari 2007, 17:23:


Minderjarig , meerderjarig ? clausules verzekeringspolisen , aansprakelijkheid ouders ?

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 31 januari 2007, 17:48:


Deze advocaten vertellen veel over paarden in de praktijk op hun website.
http://www.maet.nl/paarden/

e m kraak schreef op woensdag 31 januari 2007, 14:24:


Nee, Nick haalt deze twee zaken op andere wijze door elkaar.
Een dier is namelijk wel een zaak, naar Nederlands recht, net als de hoogspanningsmast. Echter is in art 6:179 BW expliciet geregeld dat mensen aansprakelijk zijn voor schade aangericht door hun dieren. Dit is niet expliciet voor andere zaken zoals de hoogspanningsmast geregeld Deze bepaling is er vanwege de 'onberekenbaarheid' van een dier.

Ik ben het overigens niet met je eens wat betreft de toenemende claimcultuur. Voor zover die er al was, het is hier de VS niet, neemt hij juist af.

Margot