jose schreef :

Mijn paarden maken ook een supergelukige indruk in hun inloopstal, waarom? Omdat wij daar hooi voeren, omdat het ONS beter uitkomt wanneer het regent, en omdat dat de enig doge plek is in de winter, en we dan niet met de kruiwagen door de blub hoeven te rijden.
Ik neem ook aan dat Elska, het huispaard van Egon, supergelukkig is, voorzover wij als mensen kunnen inschatten wat een supergelukkig paard is.

Maar er is één verschil met jouw voorbeeld: Deze paarden mogen zélf kiezen waar ze willen zijn, er ligt namelijk ook hooi net buiten de stal.
En ik weet zeker dat Egon de deur opent wanneer Elska naar buiten wil!

En die keuze hebben paarden niet wanneer je het slot op de deur doet of besluit dat het beter is voor het paard, jou, de weide, om binnen te blijven.
Laat de deur maar eens open zodra het hooi op is, wedden dat je ze de volgende morgen buiten ziet?

Groet, Pien, die nu moet gaan naar een supergelukkige Tinker.

Mijn zus en ik hebben onze paarden bijna 2 jaar geleden na he volgen van de cursus van Frnas en Ilona van de ijzers afgehaald. De eerste keer hebben we een natuurlijk bekapper laten komen. Hij komt nog regelmatig om te kijken of alles goed gaat. Verder houden we het zelf bij.
Met mijn oude paardje ging het eigenlijk gelijk heel veel beter. Ze had hoefkatrolontsteking maar zonder ijzers had ze nergens last van. Ze had harde goede hoeven en was op alle soorte ondergrond ongevoelig.
Met het arabiertje van mijn zus ging het allemaal wat minder goed. Hij heeft verschillende keren een hoefzweer gehad en zijn zool was ongeloofelijk dun. Hij heeft een periode gehad dat hij niet kon lopen en de veearts zijn hoef met hoefzweer in het gips heeft gezet.
Omdat hij op verharde grond erg gevoelig was hebben we hoefschoenen laten aanmeten.
Omdat ook het natuurlijk houden een vereiste is voo goede hoeven hebben we een schuilstal met verharde uitloop gemaakt. Het arabiertje van mijn zus loopt op verharde grond nog steeds gevoelig. Zijn stand is wel ongeloofelijk verbeterd. Hij had enorme platvoeten (verbrede wiitte lijn). Nu zien zijn voeten er echt mooi uit. Ook is duidelijk een nieuwe (hardere) rand te zien. We vermoeden dat deze rand is gegroeid vanaf dat ze op de verharde uitloop staan.
Nu is het mijn paardje helaas helemaal mis. De natuurlijk bekapper is geweest en heeft haar iets minder steil gezet (ze heeft altijd een beetje bokhoeven gehad). Ze kon daarna een aantal dagen haast niet lopen. Toen het net weer goed ging heeft ze vanwege de storm erg veel op de verharde ondergornd heen en weer gerend. Sindsdien is het een drama. Ik dacht dat de gevoeligheid wel over zou gaan. Omdat ik niet meer kon aanzien dat mijn paardje zoveel pijn heeft, heb ik gisteren de veearts laten komen. Ze constateerde een dunne zool (ze kon de zool met een tang indrukken). Nu moet ze met pijnstiller en ontstekingsremmer 1 a 2 weken op stal.
Hoe kan het dat we alles netjes volgens de natuurlijk methode doen en ze nu dan toch dunne zolen blijkt te hebben? Wat kunnen we nog meer doen? Op advies van de natuurlijk bekapper geven we ze nu wel ook alle twee magnesium.
Ik ben echt overtuigd dat NB een goede manier is van bekappen. Maar had deze problemen van te voren niet verwacht.

Mandy Taal schreef op donderdag 1 februari 2007, 10:33:


Dunne zolen zijn niet altijd een probleem, ik vraag me zelfs af of dunne zolen wel een indicatie voor iets zijn. Baladeika had een keer zo'n dunne zolen dat het wel een waterbed leek als je er met je vinger op drukte. Toch liep ze volkomen probleemloos, ook op de harde weg. (En nee, die zolen waren niet dun door te veel rijden over harde wegen, want de zolen waren ook hol van vorm en raakten de verharding eigenlijk niet eens. We hebben geen idee waardoor dat kwam). Inmiddels zijn de zolen weer dikker en harder.

Dat je een zool met een tang kunt indrukken vind ik niet alarmerend.

De afgelopen week heeft de zon zo nu en dan uitbundig geschenen en kennelijk is het typisch hoefbevangenheid-weer. Ineens wordt er enorm veel magnesium besteld (meer dan 10 keer meer dan de maand ervoor), vaak met een begeleidend briefje dat er spoed bij is, dat het om een hoefbevangen paard/pony gaat. (Ik ben bijna geneigd om de magnesiumbestellingen te koppelen aan de fructaan-index, zo frappant is de correlatie met het weer).

Hoe dan ook, wellicht is dit een factor die voor de gevoeligheid kan zorgen? Heeft je paard de afgelopen week mogen grazen?

Wat de veearts zegt is gewoon standaard uit het boekje: pijnstiller en ontstekingsremmer en stalrust. Ik zou in ieder geval geen stalrust geven, maar gewoon (met hoefschoenen) het paard zelf de keuze geven. Beweging (en dus doorbloeding) is nooit slecht voor het genezingsproces. Als je bang bent dat je paard teveel beweegt kun je beter die pijnstiller weglaten, dan regelt het zich vanzelf.

Wat voor ontstekingsremmer heb je gekregen? Ik hoop niet iets met cortison erin...


Paarden zijn niet allemaal gelijk. Sommige dingen weten we gewoon (nog) niet. Duidelijk is wel dat de actie van de natuurlijk bekapper die bij jou is geweest duidelijk iets in gang heeft gezet. Ik kan er natuurlijk zonder verdere informatie niet over oordelen, maar het lijkt me dat hij een grote fout heeft gemaakt. Volgens onze methode maak je de hielen nooit lager dan de zool (er is zelfs een vraag over in de toets) ook al lijken ze te hoog. Zolang je je aan die regel houdt is het nagenoeg onmogelijk dat je paard daar gevoelige hoeven door krijgt. Zodra je toch verder gaat en een stuk van de zool meeneemt, tsja, dan heb je een grote kans op het beeld dat je hierboven hebt beschreven.

Sinds wanneer heb je trouwens voor die verharde uitloop gezorgd? Was dat nog maar heel kort? Hoeven moeten altijd de kans krijgen om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden, misschien was de overgang te groot en te snel?

Eigenlijk moet de natuurlijk bekapper die is geweest je vragen beantwoorden, want hij heeft de hoeven gezien. Hij adviseert ook magnesium zeg je, waarom is dat? Denkt hij dat er hoefbevangenheid in het spel is?


Het enige en belangrijkste wat je nu kan doen is zorgen dat je paard voldoende mogelijkheid tot bewegen krijgt zonder dat de hoeven te kort worden (dus dit kan betekenen dat je hoefschoenen moet gebruiken, maar nogmaals: ik kan de hoeven vanaf hier niet beoordelen, dus vraag je bekapper om advies).

Heel veel succes en sterkte,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 1 februari 2007, 10:57:


Het kan helpen om rubbermatten neer te leggen (is soms wel te koop op bijvoorbeeld marktplaats). Paarden kunnen in het begin gewoon te zachte hoeven hebben als ze altijd op de weide hebben gestaan om de verharding aan te kunnen. Als je dat op kunt lossen door er tijdelijk harde rubbermatten neer te leggen zodat de hoeven niet meer slijten, kunnen de hoeven bijkomen en kun je daarna af en toe de matten weghalen en op die manier ervoor zorgen dat de hoeven rustig kunnen wennen aan de slijtende ondergrond.

Na een vrij korte tijd kunnen de hoeven goed tegen de verharding kunnen en slijten ze niet meer te snel. Je hebt op dat moment de hoeven 'getraind', en dat is ook erg gunstig als je buiten wilt rijden.

Het is een idee. Ik weet natuurlijk niet of dit in jouw geval nuttig is.

Groet,
Clara

Frans Veldman schreef op donderdag 1 februari 2007, 10:22:


Tja, ik vind dat net zo'n dom idee als: alle Pn'ers kunnen niet paardrijden, weten niks van dressuur en zijn niet met paarden opgegroeid.


Nee, dat geld dus ook andersom: zijn jou paarden gelukkig? Altijd buiten, in weer in wind op een postzegeltje grond?


Een box is een kleine gevangenis. Een stukje weiland is ook een gevangenis, het is wat groter, maar de paarden zien buiten de draad ook een hele wereld. Wie weet ervaren ze een box en een weiland of een paddock wel precies hetzelfde!


Die conclusie klopt niet. Veel mensen hebben helemaal geen behoefte aan sites en aan info omdat ze veel kennis hebben.
Ik denk dat de groep mensen die internet en fora afstruint (op zoek naar info) ook met name de mensen zijn die later in aanraking zijn gekomen met paarden en daardoor die behoefte hebben.


Misschien ook wel omdat veel smeden niet veel ellende zien van middeleeuwse praktijken? Hier wordt vaak gedaan over ijzers alsof het direct dodelijk is. Echt heel ernstig. Tja zat mensen zien paarden op ijzers gewoon vrij probleemloos bejaard worden.
(en begrijp me goed hoor, ik ben niet pro ijzer).


Wie weet doen 'die' mensen ook wel veel meer dan alleen naar de instructeur op de plaatselijke manege luisteren? Maar hebben ze gewoon andere meningen en zoeken daarbij ook de literatuur en de onderzoeken die bij hun belevingswereld past?
(Zo werkt de menselijke geest nou eenmaal).


Dat is echt belachelijk: dit kamp is in beweging denkt na en het ander kamp denkt niet na en kijkt niet verder? Kom op zeg.
En zo gauw ik hier mensen elkaar hoor nakakelen en lachwekkend lees doen over wat een schuimende paardenmond nou eigenlijk is, twijfel ik eigenlijk ook wel over het gehalte 'nadenken'.


Voor beide kampen, want beide kampen kunnen hun voordeel doen door niet star te zijn en verder te kijken.
Voor beide partijen is winst te halen, ook al denk jij van niet.
Je ziet het allen nog niet, omdat je het niet wil zien en de oogkleppen niet af wil doen, omdat je verdringt en niet durft verder te kijken