Pia schreef op woensdag 14 februari 2007, 8:04:

Spannend zeg! Ik lees mee en ben in blijde verwachting de eerste foto's te zien van je spruit!

Eva Saegerman schreef op woensdag 14 februari 2007, 10:28:


Het enige veulen dat 14 jaar geleden bij ons geboren is (dit voorjaar komt het tweede) heeft een jaar en drie dagen in haar moeder doorgebracht. Destijds heb ik meer dan een maand buiten geslapen bij de merrie omdat ik de geboorte niet missen wilde. En ik was er inderdaad bij, maar niet omdat ik op het juiste moment aanwezig was, maar omdat de merrie even gewacht heeft totdat ik er was.
Ik denk dat met een vroeg veulen de kans groter is dat de dracht langer duurt.

Moniek

Arno8 schreef op dinsdag 13 februari 2007, 23:14:



ohhh, je bent wel hard zeg....ik heb er erg om gelachen, vooral die theedoek, mijn katten zijn ook van die sufferts die dat goedvinden, mijn paard is ook al , al krijgt ze nooit een tafellaken om.....maar met die sneeuw ben ik toch gezwicht voor een regendeken die de haren niet platdrukt
jaja, ik beken..........
durfde je het verhaal van Bas niet helemaal op dit forum te zetten? Dan wordt je wel meteen afgeschoten hier.....

groetjes en hou de humor erin!!

Esther schreef op dinsdag 13 februari 2007, 22:04:


Nou Esther, ik vind het helemaal geen onzinnig onderwerp! En ik vind ook niet dat je doorslaat. Of ik doe dat ook, en die kans is tamelijk groot . Wij hebben ook zo'n vreselijke vrolijke en grapjes uithalende kleuter van ruim 4 rondlopen namelijk en iedereen vraagt "Wanneer ga je nou eens iets met hem doen, istie nu al zadelmak?" En ik denk maar steeds: weet ik veel, laat dat beest nog maar ff lekker onbezorgd lol trappen!

Ik herkende je berichtje dan ook gelijk en moest er om lachen. Maar verder lezend voelde ik de serieuze ondertoon.
Je denkt dat Bret er wel klaar voor is. Waarom probeer je gewoon af en toe niet iets met haar? Heb je het gevoel dat ze inderdaad zoals je schrijft nog een extra jaartje spelen nodig heeft, dan kun je haar dat altijd nog geven.

Ik ben geen grote deskundige, maar ik weet een ding wel, dat paarden erg graag nuttig zijn, dat ze graag voor mensen willen werken. En in jouw geval helemaal, weet ik zeker. Niet alleen is het erg nuttig, maar bovendien ben jij ook nog eens bereid volledig rekening met ze te houden. Je berichtje is daar het onweerlegbare bewijs van.

Misschien moest je het Bret maar gewoon vragen. En lekker zelf beginnen, kleine stapjes, dan merk je vanzelf wel hoe ze erover denkt.

Succes met dit mooie - en ik begrijp best lastige - proces!
Marjolijn

p.s.... misschien is er wel ergens een trainer die stiekem meeleest en bereid is je te helpen. Ook zonder dat je de loterij wint. Je weet maar nooit!