Spirithorses schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:00:


Wat ik weleens vergeet is dat wij inmiddels zó ver omgeturnd zijn, en PN... dat we niet beseffen dat stallen, ijzers, dekens, bitten... voor anderen doodnormaal zijn..
Daar betrap ik mezelf ook op.
Ik voel me gewoon niet meer thuis op maneges of wat voor wedstrijden dan ook..
De lol is weg. Omdat je nu beter weet denk ik....

Spirithorses schreef op woensdag 28 februari 2007, 22:46:


Een stukje ? De hele essentie missen ze
Is als een paard leiden met een leidtouw van 6 meter maar opgerold...

Wil schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:05:


pffff Ik heb alleen de wei en schuilstal met grindbak van ochere 16m³; en die eerste ligt er kletsnat bij met mok tot gevolg. ... ik hoop dus ook op snelle verbetering!
Als het droog wordt gaan de we wei helemaal opnieuw inzaaien met sterk weidegras en een stuk verharden; dit wil ik niet meer meemaken, en ik vrees dat er nog meer dergelijke winters op komst zijn...

Wil schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:05:


Goed, het is slecht weer nu. Maar het verbaast me dat ze Catcher 10 dagen stalrust voorschrijven. Heb ik nog nooit gedaan na castraties. Júíst naar buiten, veel minder bacterieën. Castreren deden wij voor of na het vliegenseizoen en gewoon in de weide. Beetje rustig houden zodat de hechtingen niet onder druk kwamen te staan, maar verder gewoon beweging toestaan.

Spirithorses schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:22:


Ja, ik hoor ook wel andere verhalen. En heb zelf ook wel liggende castraties meegemaakt in het weiland... Maar da's toch anders.
Dit was liggend, volledige narcose, en ook beide zaadstrengen zijn dus afgehecht.
Dat gebeurd in het weiland dus niet... daar wordt de kneustang gebruikt en dan alleen ligaturen in de balzak.
Het is ook wel iets opgezwollen, maar niet te vergelijken met een 'weiland' castratie.
Maar hoe dan ook, NU naar buiten is echt geen optie. Het is allemaal water en dat doe ik ook niet. Ik mag hem trouwens nu ook niet met water afspuiten, ook al een tegenstelling.
Hij kan wel in de roundpenn, die is wel aardig groot. En verder wandelen we aan de hand, ik ga echt geen risico lopen door hem nu los te laten. Zeker niet met dit stormachtige weer.
Ik moet zeggen dat ie aardig rustig is nu hoor.... En aanhalerig.... hapt al bijna niet meer.
Wat een verschil al.... Met lopen is z'n hoofd nu al veel vaker lager.... Hij wil nu MOOI horen en doet z'n best....
Dat verplichte wandelen is eigenlijk weer een verkapte training... Blijkt dat ie toch wel iets onthouden heeft en daar ben ik wel blij om.
Denk dat we vrij snel het industrieterrein weer eens gaan bezichtigen )

Wil schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:38:


Ja, soms zie je gelijk verschil in gedrag, soms duurt het heel lang en soms blijft alles zoals het was. Of zou hij nog onder de indruk zijn van het gebeurde, wat pijn hebben en daarom zo aanhalerig zijn?
Ik hoop toch zo voor jou (en hem) dat dit blijvend is !!!!

Ja, vreemd ook dat je er niet met water aan mag.
Wat is het grote 'voordeel' van deze methode?

Wil schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:05:


Je zou hem bijna hengst laten als je dat hoort !

Wil schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:38:


Blijkt dat ie toch wel iets onthouden heeft

Tiens tiens.

Spirithorses schreef op woensdag 28 februari 2007, 23:42:


Heb zelf niet het idee dat ie nog pijn heeft.... maandag stond ie flink met z'n achterbeen te trekken, maar dat zie ik niet meer. Onder de indruk is ie normaal ook niet snel...
Hij voelt zich volgens mij nu wel prima. Dat beetje flegmatieke en rustige zit normaal wel in zijn karakter. En lief is hij altijd al geweest, hij vind het heerlijk om gepoetst en gekriebeld te worden. Alleen werd dat de laatste weken ernstig verstoord door z'n continu gehap. Je moest aldoor opletten en blokken, dáár was ik mee bezig.
En op een gegeven moment stop je maar met aanhalen, want hij bijt tóch.
En dat was precies wat ik nu zo jammer vond en ook bedoelde met de verstoring van de relatie. Je kunt er gewoon niet mee werken..... hij heeft z'n aandacht er echt niet bij.

Pien, eerlijk waar... zoals hij vanmiddag die paar rondjes door de rounpenn heeft gelopen is al veel meer, als ik de laatste drie weken bereikt heb.
Ik kon alleen maar linksom trainen, rechtsom was nog niet echt veel gedaan....
Vanmiddag ging dat ook al redelijk....

Ik zie het ook aan de veranderingen in zijn oog. Dat wilde en uitdagende, zo'n donkere blik... da's nagenoeg verdwenen. I.p.v. daarvan is z'n oogopslag bijna weer 'zacht'.
Oh, we zijn er nog niet hoor! Gecastreerd wil niet zeggen dat ie nu ineens een 'dooie' sukkel wordt

En wat het voordeel is van deze methode.... ik denk minder risico.
Omdat hij bijna vier jaar is en de zaadstrengen etc. dan al volgroeid, dus veel stugger zijn. Deze kliniek castreert alles vanaf vier jaar uitsluitend onder volledige narcose en liggend.
Vorig zomer, toen ie terugkwam, was het nog echt zo'n jochie... Je zag z'n ribben en hij had een puntkont... Ik vond hem 'ielig', nog lang geen volwassen paard.
Nu zijn Walkers veel later rijp als andere rassen. Dus was het normaal.
Toen heb ik wel aan castreren gedacht, maar vond het nog niet nodig...
Dan had ik het afgelopen najaar moeten besluiten en was het inderdaad wél gewoon in het land gebeurd....
En nu is hij echt flink gegroeid en er staat gewoon een paard. Z'n boeg is veel breder geworden, hij krijgt reet, kortom, flink veranderd.
Hij is natuurlijk ook van een stalpaard een dier geworden wat normaal gesproken continu buiten loopt, en daar groeien ze ook van....
Ik denk dat hij daarom ook 'ineens' hengst is geworden...

Ja, natuurlijk hoop ik ook dat hij zo blijft.... en vooral dat hij dan ook weer bij Chaser inkan! Want ze mogen elkaar wel...
Dus... afwachten en duimen maar!