Sieta,

Ik denk dat ik snap wat er aan de hand is. Het probleem ligt volgens mij niet bij je pony, maar bij jou. Ik kan dit zo stellig zeggen omdat ik het nog bijna dagelijks dreig mee te maken met mijn eigen paard en het lijkt erop dat jouw pony ook zo'n mentaal ontvankelijk tiepje is.
Wat jij beschrijft -op het stressgrazen na- is precies wat Cadiz doet. Cadiz is niet bang, maar zoekt graag opwinding en doet dan alsof hij schrikt, met name als hij aan een touwtje naast me moet lopen. Het gevolg is dat ik altijd slechts kan reageren, ipv initiëren.

Jaren geleden zag ik een nh-clinic door een lokale fluisteraar met een cowboyhoed, die voordeed hoe je een paard hoort te leiden: "Ik ga van a naar b en jij mag mee."
Toen ik Cadiz weer eens naar de wei trachtte te brengen en waarbij hij onophoudelijk rondjes om me heen probeerde te racen, met zijn hoofd sloeg, in de lucht hapte en snorkend stopte om dingen in de verte, schoot de tekst van deze cowboy door mijn hoofd. Ik concentreerde mij op het weidehek in de verte en om vooral goed te focussen, sprak ik zelfs een toverspreuk uit: "Ik ga naar b en jij mag mee. Zie ik daar het hek? Is dat ook het schrikapparaat wat ernaast staat?" en wat denk je, Cadiz hield op met zijn woeste egocentrische gedrag. Maw... ik hield het zelf al die tijd in stand!

ELKE keer als ik hem leid en hij is niet moe, doet hij het weer, dat nepschrikken. Steeds weer moet ik mij concentreren op datgene waar ik naar toe loop en niet hoe leuk hij er van opzij uitziet. Het werkt elke keer weer.

Ik heb ook getest of ik het zelf kan opwekken en dat kan! wanneer ik hem meeneem uit de poort van de paddock, hoef ik mij maar voor ogen te halen hoe (ik niet wil dat) hij een klein rondje om me heen zal knetteren of hij doet het al!
Ander voorbeeld: wanneer we in de duinen rijden hebben we een paar vaste hellingen die in galop genomen worden. De paarden weten het, die doen al jaren dat rondje en beginnen vantevoren al opgewonden te raken. Nu nam ik mij voor om mijzelf de gedachte aan omhoog scheuren niet toe te staan en ik focuste slechts op een kalme en krachtige stap aan een losse teugel naar boven. Zo gebeurde... Gaaf!

Ik pas deze mentale druk (Ja! Druk!!!) ook toe in het rijden. Laatst kwam ik op een niet eerder gereden route een overdosis aan engigheden tegen: trekkers, vrachtwagens, een rammelende oplegger. Mijn schimmeltje begon alvast te piafferen, maar toen ik mij focuste op "iets" in de verte en het zelfs uitsprak: "Is dat een fietser daar aan de horizon?" liet hij alles probleemloos passeren en stapte gewoon door. Niet hij is niet verkeersmak, maar ik!

Als ik je belevenissen met je pony lees, kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er zoiets aan de hand is. Een bezige geest, zich openstellen voor zijn mens en voor je het weet doet ie precies wat jij denkt.

van Tilburg schreef op dinsdag 6 maart 2007, 14:11:


Is het een ouder paard dat veel op straat heeft gelopen? Op ijzers?

Lijkt me ook weer een typisch Antoine de Bodtje omdat het tot de harde beengebreken behoort. hko.htm">hoefkatrol.com" target=_blank>www.hko.htm">hoefkatrol.com
Bel hem eens of stuur een mail, of bezoek een lesdag en vraag hem persoonlijk.

Christel Provaas schreef op dinsdag 6 maart 2007, 14:30:


Vind ik mooi verwoord Christel!

trea hoex schreef op dinsdag 6 maart 2007, 14:22:

Dit onderwerp over lichaamshouding en de plaats tegenover het paard is enkele maanden geleden al ten treure uitgespit.JIJ mag altijd eens proberen in Ilias zijn buurt te komen met laten we zeggen "een grassprietje" in je hand
en proberen er hem ergens mee te kittelen. We houden wel een ambulance Stand Bye dan ! Van daaruit mijn trainingssysteem, hij aanschouwt MIJ NOOIT als een bedreiging ongeacht waar ik me ,ten plaatse van hem, bevindt, als je IETS(gaande van kop koffie tot gieter) in je handen hebt WEL . Wat dat iets vroeger moet geweest zijn mag je 2maal raden. EN het werkt met elk paard hoor , maar als jullie vinden dat jij als begeleider van een paard gewoon door je houding tov.hem te veranderen je daardoor druk op je paard legt, dan ben je verkeerd bezig . Als ik niets vraag van mijn paarden is mijn houding naar hun toe onverschillig en vice versa . Als ik met hun aan het spelen ben is er absoluut geen vraag over druk met het lichaam of hand of gelijk welk ander onderdeel van het lichaam ik vraag, doe voor, en probeer uit te lokken. Probeer dus de druk te minimaliseren tot het paard zelf het initiatief neemt . Zo heb ik met Ilias eens tien minuten voor een boomstam gestaan om zijn voorbenen er laten op te zetten. Door gewoon zijn Naam te zeggen en op de boomstam te gaan staan , stond hij er na 10 min op. Jij zou dit oplossen door met een zweepje achter tegen het been te tikken om hem duidelijk te maken dat hij zijn been moest opheffen en vervolgens mochten ze je afvoeren(bij Ilias toch) . Toen Jack en Pien bij ons kwamen bekappen heb ik doelbewust gevraagd aan iedereen om te verdwijnen als het IIias zijn beurt was (niemand had tot dan toe zijn voeten kunnen pakken behalve ik) Bij Jack is dat wel gelukt, en waar Jack bij elk ander paard dat zijn been probeerde weg te trekken of ging hangen gewoon het been vasthield wist hij(hij wist dus hé ik heb hem niets daarover gezegd) dat hij bij Ilias moest lossen en opnieuw beginnen. Het is gelukt in alle rust en kalmte. Het speelt bij Ilias geen enkele rol waar ik me bevindt ten opzichte van hem als ik bv recht achter hem sta en ik wijs naar zijn linkervoorbeen gaat hij dit optillen, soms mist hij en dan schud ik eenvoudig met mijn hoofd om hem aan te geven dat hij me verkeerd begrijpt of ik het verkeerd uitleg (kan ook )en wijs opnieuw. Een paard dat truukjes leert door met de zweep aan te tikken heeft jou in zijn onmiddelijk omgeving nodig ! Zolang als de zweep is nl!! Daarom gebruik ik mijn lichaam en geen zweep IK wijs zelf wel en als je maar adequaat genoeg wijst verstaat die knol je wel ook zonder zweep.

Margot van Lare schreef op maandag 5 maart 2007, 23:32:

Min>> snijden..toen een zwart gaatje wat open ging met vocht eruit

Margot,
Niet ieder paard is hetzelfde, je kunt niet zeggen dat je een paard met een helemaal opengesneden zool onbeschermd moet laten lopen. Dat het bij Bully kon is heel mooi, maar er zijn paarden die dan nog veel meer last krijgen. Mijn paard is er een van, die moet beslist een hoefverband met antibiotica, anders gaat het verkeerd.
Maar waarom een hoefzweer niet opensnijden als je er goed bijkunt en het gat niet groot wordt? Ik laat mijn paard niet onnodig lang met pijn lopen. Zit de hoefzweer ongunstig, kan het drie weken duren voordat die er aan de kroonrand uitkomt. En dan kan het gat schrikbarend groot zijn.

Sieta schreef op dinsdag 6 maart 2007, 13:45:

Sieta,

Christel heeft al een geweldig goede reactie op je bericht gegeven en ik kan er niet veel meer aan toevoegen.

Het is ontzettend belangrijk om te focussen op dat wat je wilt.
Met focus bedoel ik je gedachten, de beelden/plaatjes die je schept en het gevoel en je lichaamstaal (blik in je ogen, lichte spierspanning e.d.) als gevolg van je gedachten en beelden.
Paarden zijn hier enorm gevoelig en ontvankelijk voor.

Probeer hier eens bewust mee bezig te gaan. Bijv. wanneer je paard gespannen is en doet, om je dan niet te focussen op dat gedrag, maar juist op wat je wilt dat is en dat ook zo te vòelen. Focus ook naar de plek waar je naar toe wilt, alsof je daar al bent.

Wat je verder kunt doen wanneer je paard haar hoofd omhoog doet om te kijken naar het enge in de verte: ga schuin voor haar staan en ga ook even heel bewust naar diezelfde plek staan kijken. Hoofd omhoog en jezelf in je lichaam wat opheffen. Dan besluit je in gedachten dat het veilig is, je laat je lichaam zakken (bekken, armen, rug schouders) en ook je hoofd laat je laag zakken, adem overdreven uit en kijk naar beneden en moffelt wat met je voet over de grond.
Hiermee boots je het gedrag na van de leider in de kudde, die besluit dat er geen gevaar is, zodat de rest van de kudde vervolgens ook weer rustig verder gaat met grazen (omdat de leider het sein "het is veilig" gegeven heeft).

Wanneer je hier bewust mee aan de gang gaat, zul je ervaren dat het vanzelf onbewust wordt, dat het je eigen wordt, zeg maar. En dat weerspiegelt zich vanzelf weer in je paard.

groet, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 6 maart 2007, 14:07:


Nou ik ben er misselijk van zeg!
Jeetje wat een foto's!! Brrrr

Niet kijken als je niet tegen bloed kan!

K wordt er akelig van als ik bedenkt wat er gewoon allemaal gebeurt met paarden en andere dieren!!

Goed dat het getoond wordt, maar we moeten hier weer gewoon verder met ons natuurlijk Paardhouden en omgaan. Zolang wij het goed/beter doen, hebben wij wat veranderd aan deze ellende!!

Groetjes Wendy

Arabesk schreef op vrijdag 2 maart 2007, 13:46:

Precies!!! (

Monique Meijer schreef op dinsdag 6 maart 2007, 15:03:


Voor het lopen zette ik

Effe hierover ; de gedachtengang die erachter zit is de volgende : Weken zorgt voor (het woord zegt het al) een verweking /verzachting van de omliggende weefsels hierdoor krijgt pus en etter meer de kans om zijn weg naar buiten te zoeken en valt een gedeelte van de druk weg (zijn we weer an het drukken . De soda (zout) in het water heeft een absorberende/zuigende functie . Kijk maar eens wat zout met vocht doet ? en tegelijkertijd ontsmettend , maar mits samenwerking met een voldoende drainage werkt het uiteraard sneller. Het enige minpunt van drainage zou een bijkomende infectie kunnen zijn door vuil wat in de wonde kan komen maar dit is dan het gevolg van onvoldoende wondzorg volgens mij . Op dit punt gekomen is het zelfs beter een paard in een modderige maar mestvrije weide te houden dan in zijn eigen mest in ammoniakstro te laten staan

.Tis een beetje een onsmakelijk voorbeeld maar stel je een megagrote puist voor op je arm en je komt net uit bad, net in de pus maak je een klein gaatje met een proper naaldje ,dit voel je dus niet want de huid is daar gevoelloos !, span dan je armspieren eens op(vuist maken ) en je ziet het pus zo naar buiten komen, weg druk , weg pijn.

Mieke Berry schreef op zondag 4 maart 2007, 18:13:


In Duitsland wordt heel veel geadverteerd met verrijdbare weidestallen...