Hoi Piet,

Er zijn fotos gemaakt van de hoef, en daarop was te zien dat het hoefkraakbeen, ik bedoel het witte ( niet het bot ) die dezelfde vorm volgt als de hoef, aan het vergoeien was. dus niet meer de hoef vorm volgde.

Voor de rest wordt het elke dag met een soort shampoo de hoeven schoongemaakt en daarna ingesmeerd met een speciaal goedje.

De ijzer eraf halen lijkt mij persoonlijk niet zo n goed idee, omdat de druk dan weer terug is in de hoef en de hoef daarvoor niet sterk genoeg is om dat te kunnen dragen waardoor het achterste gedeelte eraf kan knappen, als het enigzins gestoot wordt, of dergelijke. Maar dit is mijn idee, ik sta open voor andere ideeen en opvattingen.

Zalin schreef op donderdag 8 maart 2007, 10:41:


De voorhoeven hebben in de zomer scheuren van beneden naar boven. dus hopen op een natte zomer !

De achterkant van de hoef raakt het ijzer niet, om zo de druk eraf te halen. Die lipjes is volgens mij een bescherming van het achterste gedeelte omdat het vrij los zit nu. Maar ik kan me vergissen.

Een kleine HEEL GROTE voldoening.... Een mevrouw die mij vaak om en rond en op en naast het paard ziet... "jij gaat heel anders om met paarden..dat zou ik ook willen..." Ze luisterde zowaar... Géen stal..ja maar je moet in de winter...Niet 1 paard.....Néé...hahah Ik kan haar het boek van Paardnatuurlijk uitlenen!! Ze denkt na ze gaat vast lezen... hopelijk alweer een paard gered van eenzaamheid en gevangenis!

Gepraat (ik ben een echte paardenmissionaris hoor) met iem. uit de straat ....over paardnatuurlijk -- de kleine zegt ondertussen : het paard is een kuddedier dus we hebben 2 paarden gekocht!
Heb een felicitatiekaartje van Paardnatuurlijk (ik hoef niet op stal) in de bus gedaan!! Ieder op zijn/haar manier hé!
En straks moet ik gaan vechten met FLuga die natuurlijk oh zo natuurlijk weer niet weg wil van haar maatje - dat is weer wat anders dan verkondigen!! Poor me!
GEWELDIG idee van de kaarten Frans en Ilona.... ik doe mee... Myriam

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 8 maart 2007, 0:53:


Mannen, alsjeblieft.....
Word zo moe van dat scrollen!

Piet schreef op donderdag 8 maart 2007, 10:25:


Ik heb al sinds ik weet vergroeiingen in de ruggewervels...
Altijd een rug gehad die erg snel moe was. Een avond-4daagse lopen ging goed, maar owee slenteren in een stad.
De woorden zeggen het ook al: het verschil tussen lopen en slenteren....
Mee leren leven en eigenlijk niet veel aan de hand.
Op mijn 30 gaan paardrijden: western, maar NIET vanwege mijn rug. Gewoon vanwege de klik, de verslaving, het virus....
Nu ben ik intussen 7 jaar verder en zonder er expliciet over na te denken, heb ik aan aantal maanden geleden weer eens een dag heerlijk geslenterd door de stad. Tot mijn verbazing kwam ik er eenmaal thuis pas achter, dat mijn oude kwaal weg is: ik was nieteens moe......

Had die mensendiek-therapeut van vroeger dan toch gelijk: in mijn geval was het puur een kwestie van rugspieren trainen? En dan niet op korte termijn, maar proberen een andere manier van leven, waardoor je anders met je rug omgaat?

Legde ik me er vroeger bij neer, dat mijn rug snel moe was en pastte ik daar mijn tempo bij aan....
Nu HEB ik die andere manier van leven gevonden: langzaam maar gestaag zijn mijn rugspieren getrainder geworden en hebben ze gewoon meer uithoudingsvermogen gekregen!
Het leuke is alleen dat die nieuwe manier van leven er niet één was die me opgelegd werd, maar 1 die ik toevallig tegenkwam onderweg naar een nieuwe hobbie/sport/verslaving: mijn paard!!

Nu nog leren mijn nek los te laten.........

Gr. Bianca

Sieta schreef op dinsdag 6 maart 2007, 13:45:


Ik heb de andere reacties nog niet gelezen , maar volgens mij
zou je nog wat vooruitgang kunnen boeken door het enge minder te gaan onderzoeken en inplaats daar van gewoon door te lopen!!

Alles waar ze bang voor is, is namenlijk onzin, hard maar waar.
Het stoppen en onderzoeken is nu een vaste gewoonte geworden, dus dit veranderen is even wennen. Gewoon doorlopen, is de voorbeeld functie die baarden erg prettig vinden. Stoppen en onderzoeken doe ik liever bij de leuke dingen. Evenzo met het tegenkomen van andere paarden, als het kan een andere richting in slaan, jij bent de rust en jij geeft het goede voorbeeld en neemt de leiding. Niks aan de hand we gaan gewoon verder.

Tussen de vrachtwagen en je paard in lopen is goed, je geeft het voorbeeld dat er niets is om bang voor te zijn. Anderzijds lok je natuurlijk zo min mogelijk uit en neem je de routes die je samen het prettigs vind. Als je het paard volledig de zin had gegeven, dan had ze de afgelopen vier jaar op de wei gebleven. Voor jou niet echt leuk, dus daarom ga je naar buiten. En dat is therapie geworden, wat echt heel goed gegaan is, alle complimenten!!

Groetjes, Michiel

Artikel verschenen in Paard en Sport (tijdschrift dat ik verder niet ken), een interview met Eddy Modde waarin meer staat over het gebruik van druk en over trailerladen:
parelli.nl/downloads/paardensport.pdf" target=_blank>http://www.parelli.nl/downloads/paardensport.pdf

Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 maart 2007, 12:32:


Of de duvel ermee speelt...

Gisteren…

Nele kan Una der beide oren vastpakken! Hoofd laag en masseren maar
Heb het allemaal op film voor de non-believers van morgen

Echt mooi hoe Una Nele en mij erg vertrouwt aan der oren, wetende van waar ze komt!
Hand op hals was al een trigger om haar hoofd in de lucht te gooien en het op een lopen te zetten

Nu: hand tussen de oren, oren aaien, plooien = blijven staan en hoofd laag in alle rust!

Gisteren eerst nog beetje gecklickerd op de oren aanraken
Dan naar de piste en gecklickerd op het leidtouw verdragen op plaatsen waar Una dat niet gewend is: flank, rug en hals
In het begin: wegstappen, ze vertrouwde het niet, dus we bleven het touw contact houden met bv hals.
Vanzodra Una stilstaat: touw weg en bridgen (gelijkertijd)

Na een tijdje konden we het leidtouw over der hals leggen, bovenop haar hoofd, tegen haar oren. Nog iets later, tussen haar oren, rond haar over, over haar oren! !
In rust!

Dan even gepauzeerd: una in de stal, deur dicht en Nele en ik iets drinken, uit het zicht van Una

Terug herbegonnen in de stal. Omdat het zo goed gaat, was ik er bijna van overtuigd dat we het hoofdstel zouden aankrijgen zonder stress maar met medewerking van Una!

Iets laten bleek dat een stap te ver: Una weer wegkijken, hoofd weg, enz
Dus stapje terug: hoofd in hoofdstel laten zakken

Una gaat nu heel diep al zelf met haar neus in het hoofdstel. Hierbij maken haar oren automatisch contact met het hoofdstel maar dat lijkt haar nu minder te stressen

Heb Nele uitgelegd hoe belangrijk het is dat Una zélf de stappen neemt die ze aandurft en zeker niets forceren, aan de hand van een verhaaltje van een kindje dat aan de stroomdraad wilt komen… heel voorzichtig, stapje voor stapje er naar toe, effe weeg wegstappen, weer terug, testen, enz Als die stroomdraad dan plots uit zichzelf naar het kindje springt zal het kind zo erg verschieten, alle vertrouwen in het draadje verliezen en nog meer angst hebben dan ervoor voor dat onvoorspelbare enge ding!
Wij zijn dat draadje, Una het kindje

Volgende keer wil ik Una leren zelf het bit aan te nemen en we zien wel of ze dan voldoende vertrouwen heeft om het hoofdstel helemaal aan te trekken.

Het gaat vooruit als een trein!

Eva Saegerman schreef op donderdag 8 maart 2007, 12:55:




Leuk, het is weer donderdag
Mooie vordering, indrukwekkend hoor!

Maarre... is dat hoofdstel (of jullie) zoals een electriciteitsdraadje?? Dus eerst haar zover krijgen dat ze het toch durft aanraken en dan KNETTER! en het vertrouwen bleek totaal misplaatst? Das toch niet de bedoeling hoop ik.

Wat ik wel bedenk (wat Michiel vroeger ook al aangehaald heeft) is of we nu de boodschap van het paard niet negeren. De boodschap was 'ik wil geen hoofdstel aan' Als dat puur was omdat ze aanraking van haar oren eng vond en ze vindt dat nu niet meer dan is er geen probleem, maar hoe zeker weet je dat? Als ze nu bv. het bit lastig vindt, en ze weet dat na hoofdstel over de oren volgt: bit in de mond kan er niet meer uit en we gaan ermee rijden? Of iets anders, weetikveel?
Mijn Lolita wordt niet graag opgezadeld. Ze draait zich om als ik met zadeldoek of zadel aankom. Vindt ze bereden worden niet leuk? Is ze bang buiten te moeten gaan wandelen voorbij enge brievenbussen? Doet het zadel pijn? (derde zadel, zadelclinics, testen met impression pad, osteopathie, Equine touch... we zijn er mee bezig) Via clickeren staat Lolita mooi stil voor opzadelen, ze spant minder op voor aansingelen, lijkt zelfs rustig en ontspannen, maar toch heb ik twijfels. Snap je?

Groetjes en doe zo voort,
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 8 maart 2007, 13:32:
uiteraard niet! Wij knetteren niets, wij vragen Una alleen het hoofdstel zelf aan te doen. Knetteren zie ik als eigen initiatief nemen van de mens om het paard iets te doen doen; en dat doen we dus niet
wij doen niets dan belonen hetgeen dat Una doet


Neen de boodschap was "bluuf van men oren" (tis west vlaamse


Nele, ik, Piet, Peter en alle andere mensen die haar gezien hebben, weten dat haar angst niét in het hoofdstel en of bit ligt, maar echt de oren.
Hoop die diskussie niet terug te openen, want dan antwoord ik allen nog met "ga zelf eens kijken"
Una aanvaardde (leuk dat ik in verleden tijd al kan spreken ) geen enkel contact met oren, maar ook hoofd. Niet van hoofdstel, niet van halster, niet van touw, niet van een zachte hand, geen enkel contact vertrouwde ze
En dat komt door haar enge verleden: vastbinden aan de oren, praam om de oren, en nog ....


ja ik snap je wel, maar ik denk dat jij Lolita wel kan "lezen" en zien of ze schrik heeft of pijn, of schrik om de pijn, enz?
Net zo kunnen wij aan Una zien dat ze angst heeft; geen pijn of geen geen zin hebben


doen we

Myriam schreef op donderdag 8 maart 2007, 11:15:


Goed zo!
Keep up the good work!

Over 50 jaar als we allemaal in het bejaardentehuis zitten zeggen we tegen elkaar 'weet je nog dat er oooooooooooit een tijd was dat paarden nog op stal stonden en hoefijzers hadden?' 'ja bijna niet meer voor te stellen he dat het ooit zo ging'

Eva Saegerman schreef op donderdag 8 maart 2007, 12:55:


En de trein ligt op koers :)
Heel mooi!
Een ding zou ik veranderen.


Dit is een andere methode, een methode die dwang gebruikt.
Let wel, ik zeg niet dat het niet kan werken, maar probeer het eens zo:
Eigenlijk exact hetzelfde zoals ze zelf haar neus in haar hoofdstel duwt.
Laat haar bv met de hals naar het hoofdstel toekomen. Time met je bridge elk stukje dat ze meer haar hoofdstel aanraakt.
Als jij blijft doorgaan moet je door verzet heen en je wilt geen verzet toch?
Je wil dat ze het zelf doet. Laat het haar dan ook doen!
Eerst op steeds dichterbij haar oren trainen en daarna op duur,
Tenslotte leer je haar een cue bv. "hoofdstel" en ze moet hem bij wijze van spreken zelf aantrekken.
Maar leuk dat er vorderingen zijn.
Ik zou voor mezelf opschrijven in hoeveel stappen ik haar het hoofdstel wil aantrekken. Dat is je trainingsplan Probeer het in zoveel mogelijk stukjes te breken.
Echt met zo klein mogelijke stapjes opschrijven en dan elk stapje aanleren en een paar keer... 3 keer..... foutloos oefenen en na die 3 keer even een paar minuten rust om het even te laten bezinken, daarna weer 3 keer zelfde stapje en een nieuw stapje erbij.

Piet schreef op donderdag 8 maart 2007, 13:51:

Ja moet je gelijk geven... gaat uit van combinatie negatief en positief belonen, maar dan eerst iets akeligs toevoegen om het te kunnen belonen
Beetje desensibiliseren.....
Maar het werkte wel deze keer; goed om te onthouden

Touw bedoel je? we waren touw op hals leggen aan het trainen, niets met hoofstel aan het doen. het stukje "ze vertrouwde het niet, dus we bleven
het touw contact houden met bv hals. Vanzodra Una stilstaat: touw weg en bridgen (gelijkertijd)" gaat hier dus over.

Time
Hebben we gedaan, iets later, in de stal.
Lees: "Dus stapje terug: hoofd in hoofdstel laten zakken. Una gaat nu heel diep al zelf met haar neus in het hoofdstel. Hierbij maken haar oren automatisch contact met het hoofdstel maar dat lijkt haar nu minder te stressen."

We zijn door geen verzet gegaan. Una werd op een bepaald moment onrustig, vertrouwde het niet goed. Op dat moment wou ik het touw niet van haar hals halen omdat ik dan haar beloon voor het gedrag. Dus hield ik het touw met contact op de hals, tot ze stilstond en ik kon brigden én het touw ook wegnemen natuurlijk.

Dan doen we. Eén seconde, toen het touw op haar hals lag, heeft ze even gestresst, en heb ik gewacht tot ze stilstond, en dàn stapje terug.
ik laat haar alles zelf doen; dat schreef ik toch, aan de hand van het verhaaltje?

Gaan we inderdaad volgende keer doen: op oren trainen hebben we al gedaan, Una aanvaardt het hoofdstel aan haar oren, maar nog niet het er over halen. Dus dan daar verder trainen en dan op duur.

Is de bedoeling ja

Ja Ik heb het stukje heel snel geschreven, msischien is het voor de lezer niet zo duidelijk (meer) wat Una ondertussen al verdraagt (lees: zelf doet)

In duust stappen

Dat is je trainingsplan
Ik kijk toch op het moment zelf naar hoe Una de dingen aanpakt, vertrouwt en reageert op vanalles. Als ik merk dat de stap te groot was keer ik terug en die ik enkele tussenstappen.
Natuurlijk heb ik zoals jij het noemt een soort trainingsplan in mijn hoofd, maar zoeen met tussen elke regel een paar blanco lijntjes die ik nog kan invullen tijdens de training zelf
Mooi gezegd he

duust he

kleine duust he
en dan elk
ja die rust... gisteren rust gegeven, om zelf effe na te denken
Ging goed zo, daarna weer opnieuw begonnen met frisse actie

daarna weer 3 keer zelfde

Jij geeft ons ook rust, eeuuhh, frisse actie

Ik heb gisteren een vriendelijke email teruggekregen van de Dierenbescherming op mijn mail over het boek en website paard Natuurlijk:
Dank U wel voor uw email.
We zullen de website zeker onder de aandacht brengen bij onze inspecteurs en wellicht ook bij de andere weknemers, zoals bijvoorbeeld meldkamer medewerkers.
Nogmaals, hartelijk bedankt voor het aanraden van deze website.
Met vriendelijke groet,
Dierenbescherming Afd,
.Intake en service.
Mieke