Piet schreef op donderdag 8 maart 2007, 16:00:
>
> Ik zal et nog een keer uitleggen, moet je maar kijken of
> je het met me eens bent.......
> je doet het namelijk wel met haar neus in het hoofdstel
> laten zakken maar niet met het touw op haar hals
> leggen.
jaweeell
ik doe het ook met touw op haar hals; maar één seconde is het anders gegaan, maar alle 14000 andere seconden niet
>
> Het is niet zo dat jij het hoofdstel aandoet en meegaat
> als Una in de stress gaat en haar hoofd wil wegtrekken,
> net zolang tot ze het accepteert.
Uiteraard niet. Ben ik zo onduidelijk geweest in mijn schrijven?
> Jij houdt het hoofdstel op een bepaalde plaats en Una
> steekt haar neus er inmiddels diep in.... Ze mag haar
> hoofd er weer uit halen als ze wil. ....Ze leert
> vrijwillig.....
Exact, dat is net hetgeen waartoe ik getraind heb.
Ik hou het hoofdstel "open" en blijf gewoon zo staan tot una haar neus in het hoofdstel laat zakken. Ik
bridge op moment dat bijna heel haar hoofd er in zit (in het begin was dat 1 cm, nu gans hoofd dus)
Dat hebben we toch ook gedaan, toen je mee was bij Nele, met het halster? Awel, we doen nu juust hetzelfde:
bridgen als una haar hoofd in het hoofdstel steekt en beginnen trainen op duur is voor volgende week + het bit aannemen.
>
> Nu de heel andere , veel vaker toegepaste, methode
> Touw in de nek, (of hoofdstel, halster, whatever)
> Jij duwt het touw tegen haar nek en houdt het daar, tot
> dat de stress, verzet, net hoe je het wilt noemen, weg
> is.
> Met deze 2de methode creeer je dus stress en daarna
> overgave/acceptatie.
ja correct, zoals ik al zei "je voegt eerst iets aangenaams toe om het daarna te belonen als het goed gaat"
ben het toch volledig met je eens? Ik ben wel de laatste die met stress gaat werken.
> Je bent je paard iets aan het laten accepteren,
> da's heel wat anders dan dat het paard in vrijheid iets
> wil leren.
Yes en daar streef ik toch naar?
>> Ik kijk toch op het moment zelf naar hoe Una de dingen aanpakt,
>> vertrouwt en reageert op vanalles. Als ik merk dat de stap te
>> groot was keer ik terug en die ik enkele tussenstappen.
>
> Dat is toch niet echt zo gericht en scherp mogelijk trainen,
> op het moment dat je ontdekt dat de stap te groot is
> kan een paard al uit je handen gesprongen. zijn (Probeer
> het maar eens met Una in de stal zetten , daar heb je dan
> het letterlijke voorbeeld) er kan verzet ontstaan en je
> kunt weer overnieuw van voor af aan beginnen.
> Beter dat vooraf te voorkomen, door elk stapje te
> trainen.
Ja Piet tuurlijk, vandaar dat ik ook zei "1000" stapjes, om aante tonen hoe veel aandacht ik heb voor minimale kleine stapjes, zo klein dat ze bijna niet te merken zijn voor je paard.
Maar welke kleine stapjes ook neemt, er kàn altijd een klein stapje te groot zijn voor je paard (omstandigheden veranderen, er komt plots paard binnen, afgeleid, enz)
En soms moet je terugkeren naar de voorgaande stap; dat is toch geen ramp?
Er kan altijd iets anders gaan dan gepland, en dan keer je toch gewoon terug? Niet op tijd kunnen wortelschijfje geven en Una staat al weer in de stal bv
Dan keer je toch terug en begin je opnieuw?
Ben jij toen moeten terug van begin af aan beginnen? Neen toch?
Uiteraard alles doen om dit te voorkomen, door onzichtbare stapjes als het ware, dus scherp en gericht trainen, maar plaats maken voor onvoorzienheden lijkt me geen slecht idee
Anders heb je misschien trainers die anders te veel gefocuust worden op hét stapje, ipv naar de vorderingen van het paard te kijken, denk je niet?
> Het niet meer in de trailer willen van Shiny is ook een
> aardig voorbeeld. Hoe groter het onderhuidse trauma , hoe
> groter de noodzaak , elke opwinding tijdens het overwinnen
> ervan, te voorkomen.
Ik weet dat we der hetzelfde over denken, en ik weet dat jij dat weet
Denk dat je te gefocuust bent op die ene seconde met het touw op de hals dat anders is gelopen, terwijl ik altijd in vrijheid werk... zonder verzet te ontwikkelen maar altijd met de medewerking van het paard en zijn wil.
En als Una de wil niet heeft, dan blijf ik gewoon staan. Ik geef de kansen, zij neemt ze.
Warboel
