Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 18:21:


Oh Pien, ik kan er ook wel om janken! Wat een vreselijk verhaal!
Je 'S' heeft inderdaad de meest onderdanige houding aangenomen wat maar mogelijk was. Klein, rug naar hem toegekeerd, dus kwetsbaar. Ergens in zijn verleden heeft hij geleerd dat hij op deze manier anderen kon pakken. En, zoals je al schrijft zit het kennelijk ook in de genen. Foute pappa. Gezien z'n verleden zal het elkaar ook nog versterken.

Pien, ik denk dat jullie echt alles geprobeerd hebben en ook een heel eind gekomen zijn.
Als het bij jullie niet lukt heb je een potentiële moordenaar rondlopen die afwacht en dit zal herhalen als ie de kans schoon ziet.

Nu is het nog redelijk afgelopen voor arme 'S'. Ik denk dat jullie op het punt gekomen zijn dat het einde verhaal voor Mazir is he?

pffff..... Gelukkig kunnen dieren niet zo vooruit denken en met problemen worstelen als mensen...

Ik wens jullie sterkte!

Wil.

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 18:21:


Wat verdrietig is dit. De lieve foto op je website waar Mazir met z'n moeder op staat en dan uiteindelijk dit verhaal.
Sterkte

Spirithorses schreef op zondag 18 maart 2007, 18:21:


Wat doet zo'n persoon dan toch bij hem in de buurt?

Klinkt hard misschien maar: afmaken voordat er erger dingen gebeuren wellicht?

Ik heb het hier in de buurt meegemaakt met een moeilijke hond, keer op keer gevaarlijke-maar-gaat-net-goed-situaties.
De baas vond het verantwoord hem te houden en alleen onder zijn toezicht te hebben. Was een verschrikkelijk verantwoordelijk iemand, uiterst oplettend maar toch heeft het uiteindelijk het leven gekost van een tweejarig kind.