Was ik vandaag in het bos, met m'n paardje ...

Het is tegenwoordig mogelijk om 't huntie ook mee te nemen, omdat Toroppie steeds beter luistert en ik dus m'n aandacht kan verdelen. Dus de kleine (jong hondje van anderhalf jaar, wel al met afstandsbediening geinstalleerd ) was mee. Hondje was in een zeer jolige bui, speelde met denne-appeltjes, takken en racete in het rond, probeerde ook met Torop te spelen (snaptie niet) ... en mijn paard in een bijzonder goed humeur, knabbelde wat aan blaadjes, snuffelt aan poep, en loopt lekker te briesen en vooral heel rustig en relaxt te wezen. Geen haast deze keer, geen gestress (ja ja mensen, het is aan het lukken!!!). Af en toe stoppen om hem wat te laten grazen om te bevestigen dat het echt nog zo kwaad niet is in het bos ... sprong er een heel oud liedje in m'n hoofd.

Superformiweldigeindefantakolosachtig
Tis weer eens wat anders dan reusachtig mooi en prachtig
Als je dat kan zeggen in het meesterlijk en machtig
Superformiweldigeindefantakolosachtig!
Tomdiedeldiedeldiedel-tomdiedeldee-tomdiedeldiedeldiedeldom ....

Ach ja .... tis gewoon weer een andere manier om te zeggen: wat heeeeeeeerlijk kan het leven toch zijn.

Nu alleen nog de communicatie uitvogelen ... ik blijk dezelfde begrippen voor hond en paard te gebruiken. "nee Roos hoho, daar niet in" (paard stopt), "nee jij niet, jij mag doorlopen" ... paard loopt beetje beledigd door ... "Roos, kom es hier?" (paard kijkt om en verwacht een brokje, weet niet waarom maar zal wel goed zijn, ze zegt toch immers "kijk eens hier?"). Brokje volgt (moet ik maar niet zo tegenstrijdig doen). Paard probeert te grazen, wat niet mag als ik dat niet nadrukkelijk goed vind ... dus ik zeg "Hee! Niet doen". Hond kijkt op "huh? Wat doennik verkeerd?".

Dus eh ... moet als de hond erbij is, maar weer wat meer op gebaren en houding doen ipv op stem, hahaha.