Een bosal is een bitloos hoofdstel dat inwerkt op het neusbeen van het paard.

Het neusbeen van een paard bevat meer zenuwen dan in de mond. En dus heeft een bosal een scherpere inwerking dan een standaard bit.

zie: http://nl.wikipedia.org/wiki/Bosal

Eva Saegerman schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:21:


De meeste mensen rijden met bit en aanleuning.
Met een bosal rijd je altijd met een lange teugel, zonder aanleuning.
Dat is een heel belangrijk verschil.
Greetz, Pien

Eva Saegerman schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:21:


Wel Eva, op zich ís een bosal een behoorlijk 'helder' hulpmiddel. Nog 'duidelijker' dan een touwhalster en het kán erg pijnlijk toegepast worden. In feite niets anders dan het spoor(of zweep-)-verhaal.

Het is alleen ongenuanceerd om dat zó te stellen.

Verder is het verhelderend dat de schrijver het over een 'standaard bit' heeft, want je zal niemand vinden die dit kan invullen omdat het niet bestaat en de uitspraak alleen het beperkte kader van de schrijver aangeeft.

Nu is de wikipedia een werk-in-uitvoering dus niets belet jou om er aan bij te dragen. Maak dan niet dezelfde fout als deze schijver met slechts een ándere doch net zo gekleurde bril op.

Wat een 'beetje' lastig is, is dat je een half boek aan basisinfo moet verstrekken voor je iets zinvols kan vermelden en dan nóg....

Succes.

HC

Spirithorses schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:23:


Sorry Pien, maar op een spaanse stang hóór je ook met losse teugel te rijden en ik zie bár weinig mensen in de barokke mode het correct gebruiken. Zelfs Branderup maakt er een potje van.

Verder definieer jij 'aanleuning' op joúw manier en daaraan ligt een associatie ten grondslag.
Het begrip is op zich een germanisme en niet meer of minder dan 'grenzen aan'.
Ook met losse teugels hoor je 'aanleuning' te hebben. Ik heb zónder teugels 'anlehnung' en met een half dozijn 'cue-gevers'.
Er is zelfs 'anlehnung' met de los op de manen liggende halsring. Het simpel oppakken daarvan is al een halve ophouding.

Je kan 'aanleuning' het beste voorstellen als een virtuele natte handdoek die van het paard afhangt tegen de flank gekleefd. Die is er eigenlijk alleen in het bewustzijn van het paard. Dát is de crux van 'anlehnung', het contact met de virtuele 'begrenzingen'.
Dat kan een witte kalklijn op de grond zijn en ook een bit, bosal een been of een leidstok ergens in of buiten het blikveld maar binnen het bewustzijn.

Zoals ik net schrijf, vervang het huidige stukje beter niet als je er alleen maar net zulke 'verkeerde' informatie aan gaat toevoegen.

HC

Huertecilla schreef :


Nee hoor, ik definieer aanleuning in deze context op dat wat ik om me heen zie en waarmee ik het, net als jij, maar dan op een andere manier, niet eens ben. Ik wéét dat je op een Spaanse stang ook zo hoort te rijden, met een Western shankbit óók.

De eerste vraag die ik altijd gesteld krijg wanneer ik zeg dat rijden zonder bit ook mogelijk is, is of ze dan wel nog 'in aanleuning kunnen rijden en verzamelen'. Vanuit die teugel dus. Snap je waar ik heen wil?
Niet vanuit de hand/teugel/bit/neus, maar vanuit de zit/rug/achterhand!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:21:


je gelooft wat je wil geloven

Peter Donck schreef op dinsdag 27 maart 2007, 12:05:


OK, misschien een reaktie uit "onze" ervaring...?

Indy en Apache werden eerst gereden met een bit. Bij Apache totaal geen probleem, Indy "ontplofte" zowat. Dus bitten eruit en rijden met een touwhalster. Indy veel braver, Apache wat minder.

Dan allebei een bosal. Ja, dat leek wel beter. De paardjes zagen er ook wel heel knap uit met hun bosal. Wel moest ik bij Apache met twee handen aan één teugel sleuren om hem uit het gras te krijgen. Blijkbaar toch niet zo'n pijnlijke bedoening voor een paard. Van een O.R.S. stop met Apache met een bosal stel ik me dan ook helemaal niets voor. Met een gewoon bit trouwens ook niet. Want als hij "koppig" was (een woord dat ik van sommigen niet mag gebruiken voor een paard), maar jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel, en hij wilde links en ik rechts, dan sleurde ik het bit gewoon opzij uit zijn mond. Of liever hij sleurde het zelf opzij want ik hield mijn handen stil.

Dan op aanraden van Eddy Druppel begonnen met een sidepull. Dat gaat dus werkelijk véééél gemakkelijker. Nooit meer met twee handen aan één teugel moeten sleuren, wat een luxe!

Marianne

marianne laenen schreef op dinsdag 27 maart 2007, 20:29:


Een klant verwoordde het eigenlijk perfekt . Een bosaal is mooi en bij een fijngevoelig gereden paard dat perfekt tot goed luistert ook héél goed te gebruiken . Een side pull is net dit maar dan met servo op Vondt het schoon gezegd !!Een paard dat wil misbruik maken van een situatie op bosaal kan dit makkelijk .

Spirithorses schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:23:


Hmm, behoor je met lange teugel, zonder aanleunig te rijden.
Gebeurd nog al te vaak niet


Nils en Olly

Huertecilla schreef op dinsdag 27 maart 2007, 11:32:


Het is helder geworden dat de schrijver van uit een beperkt kader schrijft?

Feit lijkt mij, dat de lagen gemakkelijker "eeld" kweken dan de neus en het bit op de "juiste" plaats op die lagen ligt.
(de meest juiste plaats is de oudijzer bak )(leverdt nog € € op ook )


Nils en Olly

Peter Donck schreef op dinsdag 27 maart 2007, 12:05:


effe voor de duidelijkheid: het is net omdat het zo'n absurde info is dat ik het hier neerzet he, om jullie te tonen "wat ze nu weer schrijven" en om de schrijver vierkant uit te lachen omwille van het ongenuanceerde.

groetjes

Eva Saegerman schreef op donderdag 29 maart 2007, 17:51:




En nu eens gaan tellen hoe vaak deze site als "betrouwbare" bron opgegeven wordt bij stellingen....

Nick

Met geweld kan je een hoop bereiken, met geduld, liefde en belonen
veel meer !

Nick Altena schreef op donderdag 29 maart 2007, 18:25:


pff jaa, duust keer denk ik!