Piet schreef op dinsdag 27 maart 2007, 12:02:
> Interessant Michiel, Ik denk dat het goed is te
> onthouden dat er een bepaalde noodzaak was om iets te
> gaan doen he met Jur.
Jazeker en Jur concludeerde dat hij beter af was zonder mijn leiding. En daarin heeft hij, op zijn manier nog groot gelijk ook. Ik zie het zo, door het gymnastiseren is hij fitter en leniger geworden dan hij in jaren is geweest waarschijnlijk, en wij vragen hem kalme beheersing, veel te veel naar zijn zin. Mede doordat zijn hoeven een tijdje pijnlijk was, mede doordat hij in een verharde paddoc staat waar hij niet gaat rennen en mede doordat hij een beenwond had. Kortom beenwond bijna genezen en Jur neemt de leiding om te ontsnappen uit al deze beperkingen. Hij dacht die ruimte te hebben door mijn onwetendheid/ trage reageren op de signalen die hieraan vooraf gegaan zijn. Goed twee lessen van Josien en een les van Conrad hebben me erg geholpen dit te herstellen.
> In dit licht gezien is het aardig om je af te vragen: stopt
> ie dan omdat hij niet anders kan (bij dat hek) en het
> er dus mee eens is? Gaat hij dan ook stoppen als hij niet
> begrijpt waarom, maar jij toch vindt dat hij dat moet.?
> De bedoeling van deze manier van werken is dat een paard
> zegt: ok! Ik begrijp dat jij de leiding hebt en wat jij
> zegt is goed, dat doen we.
> Je zult merken dat les 2 hier nog meer op inspeelt.
En hiermee kun je twee kanten op, train je het paard tot blinde gehoorzaamheid (dat is gehoorzamen terwijl hij geen idee heeft waarom).
Typisch de baksituatie trouwens.
Of train je, je paard dat hij zoveel mogelijk meedenkt in wat je wilt? En dan gehoorzaamt hij altijd vlotter en vloeiender omdat jouw idee zijn idee geworden is (dorrance). En op grond van die veelvuldige goede ervaringen (crediet op de bank) vertrouwd hij je ook toe te stoppen en te wenden ook al begrijpt hij het niet zo snel of zelfs als hij een andere mening heeft.
Groetjes, Michiel
Warboel
