Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:30:


Ik denk dat het anders werkt. Je moet niet op de woorden zelf ingaan, woorden zijn immers ook slechts een vertaling.
De weggelopen kat in jouw geval geeft een bepaald beeld door. Dat kan een herinnering zijn, of een huidige situatie. Een plaatje, zoals je in je eigen geheugen bv het personeelsfeestje in Noorwegen terug kunt halen. Zie je het voor je? De drukte, het rumoer, de muziek, de bedompte atmosfeer, de warmte, of juist de airco, ik noem maar wat, het totaalbeeld van dat feestje. Als jouw kat bv mee was geweest naar dat feestje had ie bv niet geweten wat er gedronken werd omdat hij bv bier en wijn niet kent. Nee, hij had de indrukken opgeslagen.
Monique beschrijft wat ze op dat 'totaalplaatje' van de kat ziet (en hoort, ruikt, voelt). Ziet wellicht een spiegeltjes-achtig ding, wat op een discobol lijkt. Zij benoemt dus wat ZIJ ziet, beelden die de kat heeft opgeslagen, en niet hoe de kat ze zelf benoemt. Katten hebben geen tekst.

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 11:30:



Iedere helderziende heeft zijn eigen verklaring voor de werkzaamheid. En die verklaring is heel subjectief en mag gerust met een korrel zout genomen worden. De verklaring mag dan wetenschappelijk interesant zijn, voor de werkzaamheid maakt het niets uit.

Somigen denken dat de indrukken rechtstreeks ingegeven zijn door god of overledenen opa's of oma's, of denken een eigen geleidegids te hebben een soort bescherm engel. Anderen zeggen dat het dier met ze praat, of dat de beelden uit een opgeslagen universeel geheugen komt, weer anderen denken dat de info over het dier komt van telepathie met mensen die er bij geweest zijn, en zo zullen er nog wel meer mogelijke verklaringen zijn van de werkzaamheid.

Feit is dat de beelden die een gevoelige persoon binnen krijgt, ook nog eens geintepreteerd moeten worden. En die intepretatie is weer afhankelijk van het geloof systeem van mensen. Weet je niets van natuurlijk bekappen, dan kun je bij een gevoelig lopen beeld zeggen dat het paard hoefijzers nodig heeft. Zie je een beeld van mishandeling dan kan dat een symbool zal van talloze dingen die door talloze mensen gedaan kan zijn. Zie je een koud rillend paard, dan kan dat op deze winter slaan maar ook op iets van winters geleden, etc. En stel dat de vragensteller zelf mishandeld is, of het koud heeft, of zere voeten ... dan kunnen die beelden zich daar zo maar tussen mengen.

Gelukkig leer je op een cursus, je om al deze dingen geen zorgen te maken, het gaat daarbij niet om het gelijk krijgen. Want die poging maakt het op gang komen van zuivere beelden extra lastig. Je moet juist durven fantaseren en ontspannen, en dan kan het wel eens komen. Zo heb ik geleerd indrukken te ontvangen van mijn eigen vorige levens, en of dat werkelijk waar is of niet, dat weet ik niet. Als je weet hoe bizar je droomleven is (van iedereen) dan valt er niets met zekerheid voor waar aan te nemen. Tenzij die zekerheid zich voor jezelf opdringt, en daar ging de discussie over.

Groetjes, Michiel

Moniek schreef op donderdag 5 april 2007, 10:05:


Vertel eens Moniek, waarom denk je dit?

Wil.

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 11:57:


Inmiddels hebben we de betreffende mailtjes bekeken. Ilona schrijft daarin dat ze heel erg haar best heeft gedaan om zoveel mogelijk kloppende dingetjes te vinden, maar dat er eigenlijk niets in zit. Grindpaden, parkeerplaatsen, gele sportauto's, mensen met tassen, saloonachtige deuren, een metalen hek, een witte kat, etc. etc. is allemaal totaal niet thuis te brengen, zelfs niet met veel creativiteit en fantasie.
Later heeft Ilona nog een mailtje geschreven dat ze ergens bij buren een discobal heeft gezien maar dat was niet de plek waar de kat was, en het is onwaarschijnlijk dat hij daar ooit is geweest. Niet bepaald overtuigend zullen we maar zeggen.
En nee, de kat is niet aan het zwerven geweest en heeft dus niet eerst in een omgeving gezeten die wel kloppend kan zijn geweest maar waar wij niets van weten. Hij is linea-recta naar het huisje gegaan waar hij zich een week als zwerfkat heeft laten vertroetelen...

Uiteraard is dit net zo min bewijs dat het niet werkt, als de anecdotes waarin de uitspraken wel leken te kloppen.
Ik schrijf het hier alleen maar omdat de indruk is gewekt dat we de goede resultaten verzwijgen, en dat is dus niet zo.
Sterker nog: als de uitspraken wel kloppend waren geweest hadden we daar beslist melding van gemaakt op het forum, maar we vonden het nogal sneu dat er niets uitkwam terwijl Monique wel duidelijk haar best had gedaan, dus hebben we er maar niets over geschreven.


Ook weer indrukwekkend, inderdaad.

Helaas is onze eigen ervaring anders.

Groeten,
Frans

Piet schreef op donderdag 5 april 2007, 11:57:

Dit was inderdaad het verhaal wat ik bedoelde Piet! Bedankt voor het hier neerschrijven.

Wil.

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Wil je deze toch even proberen?

Ik heb even mijn preciese vraag bovengehaald, om eerlijk te spelen
--- Lolita is gedekt via KI, beseft ze dit, en dat ze drachtig is? Zo ja: wat vindt ze hiervan, gaat alles goed?---

Niet om per sé iets te bewijzen, ik ben ook niet zwart wit, voor of tegen, believer of unbeliever. Ik vind het gewoon een leuke discussie waarin tot nu toe al heel ontroerende verhalen zijn bovengekomen ook.
Je mag dus heel beredeneerd antwoorden en zonder telepathie zelf iets verzinnen dat wel eens juist zou kunnen zijn. Anderen dan Frans ook welkom trouwens! Ik zal zelf eens naar Eddy's foto kijken zo meteen, hum...

Groetjes,
Nathalie

Wil schreef op donderdag 5 april 2007, 12:24:


Zou mij niets verbazen als er iets 'schokkend goeds' of helemaal niets schokkends is gebeurd. Dat Eddy ons op het verkeerde been probeert te zetten. Wanneer je iemand 'schokkend' en 'piekeren' hoort zeggen is dat je informatie waar je iets mee gaat doen, samen met dat je weet wat voor werk eddy doet, het feit dat hij ze te koop heeft staan, etc. Zijn al zat gegevens waarmee je vanalles kunt fantaseren.

Christel Provaas schreef op donderdag 5 april 2007, 12:13:


Indy is een groot deel van haar leven kreupel of ziek geweest. Aangezien niemand erin slaagde de oorzaak te vinden en ik al twee keer voor de beslissing gestaan heb om haar te laten inslapen, heb ik ook eens contact gehad met een dierentolk. Het was een Duitse mevrouw, die mij wist te melden dat taal niets uitmaakt en dat dieren met haar communiceerden met beelden en gevoelens. Ze was ontzettend aardig en kwam erg professioneel over. Ik was echter heel erg sceptisch, ik vertelde haar dat ik graag van Indy wilde weten waar de pijn vandaan kwam. Ik moest alleen een foto opsturen met naam, ras, geslacht en geboortedatum en van te voren even 50 Mark overmaken dan zou zij met Indy gaan communiceren.
Ik vertelde haar dat ik dat wel veel geld vond en haar graag van te voren een vraag zou willen laten stellen aan mijn paard, waarvan alleen wij het antwoord kenden. Had ze die vraag goed beantwoord, dan zou ik graag met haar in zee gaan. De lieve mevrouw veranderde in een krijsende heks, ik twijfelde aan haar kunnen! Mij wilde ze niet als klant. Ik vond dat een heel normale vraag. Als je werkelijk zoiets kunt, dan heb je daar toch geen problemen mee? Zo kijk ik er tenminste tegenaan. Ik heb het dan ook niet laten doen. Ik denk wel dat er meer tussen hemel en aarde is, maar er zijn helaas zoveel bedriegers.
Als je een goede band met een mens of dier hebt, denk ik wel dat je ook over afstand, gewoon met gevoel en gedachten met elkaar kunt communiceren. Ik heb dat af en toe met mijn moeder. Kan ik mijn moeder niet bereiken en heb ik iets dringends, dan stel ik mij voor dat ik haar "opbel" en haar vertel wat ik haar wil vragen. Gek genoeg heb ik elke keer later van haar gehoord dat ze ineens de drang had datgene te doen waar ik haar dus om "gevraagd" had. Andersom heb ik dat ook. Bij mijn vader of iemand anders heb ik dat nooit gehad, hoogstens bij Indy, dan voelde ik wel eens aan dat ze weer wat had (hoefzweer) terwijl ik op mijn werk zat. Buurman gebeld, en het klopte, ze was kreupel, het was een hoefzweer.
Monique

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 5 april 2007, 10:56:


Tsja. Mijn indruk is dat dieren niet weten wat zwangerschap is, en de relatie met sex ook al niet leggen. Voor onze paarden was de bevalling duidelijk een verrassing, Harisha was in eerste instantie zelfs bang voor het veulen dat daar ineens in het gras lag te spartelen en ging op veilige afstand snuivend staan kijken.
Wat ik me dus voor moet stellen als je op telepatische wijze aan een paard gaat vragen "hoe gaat het met je zwangerschap?" weet ik dus niet, maar het lijkt me niet dat je een zinnig antwoord kan verwachten.

Ik zou dus antwoorden: "Zwangerschap? Wat is dat?"

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag 5 april 2007, 12:48:


OK, das een mooie. Heel geloofwaardig ook. Kan zeker kloppen
Nog iemand?

Wil schreef op donderdag 5 april 2007, 12:24:


De gedachte is het resultaat van een snelle opeenvolging en snelle combinering van allerlei cues in mijn geest (met uitsluiting van een innerlijke discussie die ook gebeurt); zo snel dat ik het niet kan na vertellen (of ik moet er diep over nadenken en de film bewust vertragen); waarbij de mogelijkheid blijft bestaan dat ik deze cues op een verkeerde manier gecombineerd heb.