Nou nog steeds 2x per dag aan het dokteren met Mike. De spuitplaats op gaat ondanks alles nu beter. Wel blijft hij eerst steeds even ervoor stilstaan alsof hij wil zeggen: als je maar niet denkt dat ik het leuk vind...
Maar met GA! en helaas wel een beetje dwang aan de achterhand (zachte tik met het touw) gaat hij er nu op. En het blijft echt een KANJER, terecht met hoofdletters.

Iedereen staat versteld hoe hij alles laat begaan. Nog steeds hetzelfde ritueel: met warm water de wonden en omgeving schoonmaken van pus en wondvocht, met verdunde Betadine oplossing in een dikke spuit de wonden binnen en alles goed uitspuiten, met koud water naspoelen, droogdeppen met keukenpapier en als laatste dik de Sudocreme op het gebied om de wonden heen smeren. Tussen door wordt hij verwend met een worteltje, sneetjes brood en soms een appeltje.

Vanmorgen stond het op gegeven moment zelfs met één achterbeen op rust! Enige is dat ik hem uit de wei moet ophalen, hij komt niet naar me toe als hij me ziet verschijnen. Maar mee komen doet hij zonder morren. Kan allemaal nog wel even gaan duren, weg van de lange adem.

Onderaan 1 van de bulten zit nu een zacht bultje, ik heb het idee dat daar ook iets kan gaan doorbreken. Zou niet verkeerd zijn want dat is een mooi laag punt, draineerd beter...