Isabel van der Made schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:59:


Hoi Piet,
Over de hoeven kan ik niks zinnigs zeggen..maar lijkt mij een natte apen verhaal......
Over een paard van 2 laten trekken?
Tja , ik vind het erg jong......
Zou hem zeker tot dik 3 jaar in de wei laten lopen en alleen de gewone dingen leren als hoefjes geven , stil staan , evt. wijken voor druk ....
Spelletjes doen dus......maar niet te veel tegelijk of te lang...
Langzaam aan opbouwen dus....
Over de spieren zou IK me geen zorgen maken, wel over zijn koppie...
Hij moet het geestelijk ook verwerken en ik denk dat er nog genoeg tijd is om te leren............en hij al zoveel moet leren en misschien ook aan moet wennen
Maar ja wie ben ik.......
Groetjes Nick

Nick Altena schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 22:57:


Isabel, Nick bedankt vooor jullie reactie. Omdat ik weet dat het flauwekul is wat betreft de kleur hoeven, ging ik twijfelen aan de rest van zijn verhaal. Gewoon nog maar niet doen dus, inderdaad, tijd zat,dank jullie wel
Groeten
Piet

maruh schreef op Fri, 25 Jun 2004 17:08:47:


Hoi Maruh,

Wat een triest verhaal! In het boek ‘The Body Language of Horses’, zie de link ‘boeken’ op deze site staat ook zo’n soort verhaal beschreven. De schrijfster van dit boek is bij toeval aan een zogenaamd ‘killer horse’ gekomen, een paard dat door mensen tot ver over de rooie is gedreven, en daardoor levensgevaarlijk was geworden (gelukkig was jij nog net op tijd). Zij heeft het heeeel rustig opgebouwd, door eerst alleen op afstand aanwezig te zijn, radio zachtjes aan (dit paard had ze op stal gezet, en hij stond helemaal achterin de hoek en bekeek alles en iedereen met argwaan en wantrouwen en het kreeg eten door te tralies heen, want de stal binnengaan was levensgevaarlijk) en in het gangpad rustig wat klusjes doen, zoals leer invetten, handwerken of wat ook. Dit heeft ze een tijd volgehouden, tot ze merkte dat het paard toch wel nieuwsgierig begon te worden, naar wat die mens daar nou zat te doen. Daar gingen trouwens geen dagen maar weken over heen... Stapje na stapje heeft zij het contact/vertrouwen weer opgebouwd. Om kort te gaan: uiteindelijk kon zij (maar dan ook alleen zij) hem veilig berijden, zelfs op buitenritten. Het komt er op neer dat je heel rustig aan moet proberen opnieuw contact te leggen. Maar het vergt veel geduld. Als jouw paardje in een weide staat: ga eens de wei in, doe net of je helemaal niet in het paard geïnteresseerd bent en ga b.v. een uurtje zitten lezen. Kijk af en toe met een schuin oog wat het paard doet. Hou dit net zo lang vol, tot de natuurlijke nieuwsgierigheid van je paardje overwint, en het dichterbij komt om te kijken. Zo moet je dat langzaam opbouwen. Poetsen e.d. is nu helemaal nog niet belangrijk. Sterker: lichamelijk contact is nog niet gewenst. Het contact moet vanuit het paard komen, dan weet je dat het er klaar voor is. Als je goed Engels kan lezen zou je dit boek kunnen kopen. Er staan echt heel goede dingen in. Succes!