Huertecilla schreef op vrijdag 11 mei 2007, 18:06:


Over wolf versus huishond is zeker veel meer gepubliceerd. Ook veel meer achterhaalde onzin dus oppassen is het wel.
De domesticatie kenmerken blijken echter universeel; gegevens van hond (31%), kat (23%), varken (34%), schaap (30%), paard (16% dus), lama, geit, fret, cavia, etc....
Paard komt er, zo te zien, dus nog genadig af wat vast komt enerzijds omdat de domesticatie nog relatief kortdurend is, anderzijds omdat de domesticatie niet zo innig is als zou kunnen.


Nee, ik geloof niet dat er bewust op dommertjes geselecteerd wordt al zal ik de uitspraak van een paarden-agrariër nooit vergeten: "Ze hoeven alleen maar het ene been voor het andere te zetten". Dat er op dommigheid geselecteerd wordt is toch vooral gevolg van dat het gekoppeld is aan andere kenmerken zoals dociliteit waar wél actief op geselecteerd is.


Dat is juist. Zenuwcellen zijn autopoieem. Wanneer je voldoende moeite doet kun je zelfs je eigen aantal grijze cellen doen toenemen; leer bijvoorbeeld vioolspelen... dat schijnt al een stuk te schelen, tot een procent of 10 toe. Ook met simpele klikkertechnieken maak je je paard in reuzetempo intelligenter, m.a.w. leren doet méér leren. Dit gaat zo snel dat de effecten als het ware zichtbaar zijn.


Denk je?
Ik denk dat de castratiewoede veel universeler is, want het maakt immers niet uit aangezien van álle gecastreerden een aanmerkelijk lagere aggressiemagnitude verwacht wordt. Gewoon kwestie van de curve over het gehele spectrum omlaag halen.

Aan de andere kant begin ik hard te twijfelen aan de simpele harem-modellen volgens welke paarden zouden moeten leven. Niet aan het bestaan er van, maar ik denk dat het maar een klein doch relatief opvallend onderdeeltje van de paardenmaatschappij is. Wat ik zie en fotografeer zit veel ondoorzichtiger in elkaar (en komt stukker beter overeen met wat ik al zolang op mijn eigen erf zie).

De hengsten van het "grote leider"-type zijn juist heel weinig aggressief maar sociaal bijzonder capabel en ontlenen hun gezag voornamelijk daaraan denk ik. Dit zou eigenlijk niet moeten verrassen.
Ik schreef hier eerder al over merries delen, maar heb dit soort dingen nu in de overtreffende trap gezien, snap er zelf niets meer van en moet eerst nadenken. Gelukkig weer 600 foto's gemaakt om mijn demente waarnemingstrekjes wat te ondervangen, en wil ASAP meer waarnemingen doen.


Hoeft niet, want het domesticatiemodel waarmee begonnen wordt met (mogelijk zelfs ongeboren) zeer jonge dieren is minstens zo plausibel en wordt nog steeds in praktijk ondersteund door de tamme gordeldieren, tapirs e.d. door indianen in Z-Amerika gehouden.
Selectie begint altijd pas achteraf, door te voorkomen dat genen worden doorgegeven.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

e m kraak schreef op vrijdag 11 mei 2007, 18:53:


Ik wil me zeker niet mengen in deze discussie; ik weet er niks van, heb me er nooit in verdiept, maar je schrijft:


Klein verhaaltje hierover.
Shiny komt op mijn verzoek vanaf meters ver weg achteruit naar mijn hand toe. Vanmiddag zag ik iets waar hij die techniek uit zichzelf in de praktijk toepaste.
Ik ben de omheining aan het vernieuwen van de rijbak. Links ernaast is een pad, met een breedte waar een paard zich net kan keren en loopt aan het eind van de bak dood. Het staat vol lekker gras en er stond nog een stuk omheining van een 10 meter lang.
Shiny liep te grazen tot het eind van het pad, wou terug naar de bak en stapte die 10 meter, plus zijn eigen lengte, rustig achteruit totdat hij met zijn rechterbeen de bak in kon stappen.
Het was alsof hij dacht, mwa lastig draaien, ik loop dat stukkie wel effe achteruit. Ik geloof niet dat je die oplossing veel ziet bij paarden.
Of is het wat elke vader denkt, mijn kind is de inteligentste :)

Piet

Gemma schreef op vrijdag 11 mei 2007, 13:52:


Hey dees is knap .

Piet schreef op vrijdag 11 mei 2007, 19:27:


Is Shiny nog wel een echt paardje?

Meen ik niet hoor Piet! Ik begrijp perfect wat je bedoelt. Ik zou ook héél fier zijn.
Hier zeggen ze: "eigen kind, schoon kind!"

Marianne

Piet schreef :

Nou, héél toevallig zag ik datzelfde vandaag bij Bombita, die had zichzelf tussen twee achter elkaar staande baden (waar we hooi in voeren) en de muur gemanouvreerd, in plaats van de freaken liep ze voetje voor voetje achteruit.
Ik denk wel dat een paard dat alleen maar kan wanneer hij rustig is en in de denkmodus blijft. Als een paard gaat hyperen kan-ie zich dat niet bedenken.

Trouwens een voorbeeld daarvan: We hebben gisteren een nieuw pensionpaard erbij gekregen, is vanuit Spanje twee maanden geleden hierheen gehaald en heeft in Den Haag ergens die twee maanden op stal gestaan.
Tippywon kent dus geen omheiningen, liep er zó doorheen, snapte ook niet dat een omheining dient om haar tegen te houden. Dus hing ze keer op keer in de stroomdraad en sloopte ze in haar paniek de hele afrastering waardoor ze enorm freakte, heel zielig, heb ik nog nooit meegemaakt.

Je gaat er altijd wel vanuit dat een paard een afrastering snapt, niet dus! Ocharm, ze ging aanvankelijk als een flipperbal van links naar rechts, dook elke keer weer in de omheining die haar een pats gaf. Gelukkig liet ze zich goed kalmeren, heb haar aan het halster gedaan, wat mee gewerkt (enorm mensgericht paard, ongelooflijk gewoon), hoofdje omlaag, en zo is ze wel rustig geworden (en uiteindelijk ook gebleven).
Vandaag al was het een stúk beter.
Bah, harde leerschool.

Weer wat geleerd,
Pien

Caatje schreef op vrijdag 11 mei 2007, 16:51:


Hoi hoi

Nou, volgens mij wel. Afgelopen weekend een paard bekapt wat last had van een beestje wat erg op jou beschrijving leek. Ging steeds bij de anus of koker zitten en maakte het paard helemaal gek. We hebben met vier man op het beestje in staan slaan en nog vloog ie vrolijk verder. Uiteindelijk hebben we hem kunnen vangen en door midden gescheurd, anders ging het niet dood.
Paard was daarna, na een rustpauze ook heel vervelend met bekappen. Het beest en onze belaging had erg indruk gemaakt, het arme paard ook.
Een afdoende remedie zou de mensen van die stal ook blij maken, want soms staan de paarden in stal of op de wei/paddock te stuiteren van gekheid door die beesten.

Groetjes Karin

e m kraak schreef :


Wat ik hier begin te zien in de Winnergroep is dat er een soort van familieverband aan het ontstaan is, ondanks het feit dat die 4 paarden geen familie van elkaar zijn.
Winner en BD in de streng-maar-rechtvaardige opvoedende vader- en moederrol, en Spirit en Peyote als de kinderen. Sinds BD van Eddy's Ilias (hopelijk drachtig) terug is zien we dat Spirit weer helemaal veulenachtig op haar en Winner reageert, dwz veel veulensmekken en geen jonge hengstegedrag dat hij wél vertoont wanneer pa en ma weg zijn of hij met andere paarden vertoeft. Zijn BD en Winner erbij dan is Spirit poeslief en bijzonder onderdanig, zijn ze weg dan jaagt hij Peyote flink rond, soort van speelgedrag dat nét op de grens tussen spelen-en-niet-leuk-meer is. Peyote moet dan flink voor zichzelf opkomen. Zodra Winner en BD terugkeren gaat Spirit weer in de veulenrol.... Maar wel dekken he, want zo te zien is Puck inderdaad drachtig van hem, ze is niet hengstig geworden!

Zien jullie dat ook bij jullie groep, Egon, of HC (en Peter D?).
Groet, Pien

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 11 mei 2007, 8:39:


Ja, door de zeer korte veld periode (meestal maar 1 of 2 dagen) gaat er weinig verloren aan energie en eiwitten en caroteen, maar ook weinig aan vocht.
Nou zijn pony's dieren die heel efficiënt met energie omgaan en dan ook een veel lager energie behoefte in de voeding hebben als paarden.

Nils en Olly