Eva Saegerman schreef op maandag 14 mei 2007, 17:55:


Meeste mensen kopen ook een paard om zichzelf gelukkig te voelen en niet het paard gelukkig te laten zijn , als het paard dan zijnnieuwe omgeving en soortgenoten gaat ontdekken en de mens "vergeet" vinden ze dit abnormaal gedrag .

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 mei 2007, 18:24:


maar wij vinden dat geen abnormaal gedrag
wij zíjn abnormaal!

****************

Torop had dat eerst ook wel, maar ben toen in de weide wat meer met hem gaan doen. Niet alleen dat wat hij toevallig leuk vindt, maar ook de games van Parelli (waarvan hij er sommige op dat moment echt niet altijd zo leuk vond, zoals b.v. de driving game en yoyo). En ook naar hem toewandelen en op zijn plaats gaan staan. Best dominantiespelletjes dus.

Of het bij jouw paard werkt weet ik niet maar bij hem hielp dat echt wel. Hij liet die houding van "heb jou niet nodig" toen steeds meer varen en ging zich meer op me richten.

Bij wijze van beloning voor de aandacht die hij dan aan me teruggaf ging ik hem dan in de weide borstelen of kroelen. Het probleem was EERST dat hij daar helemaal niet van gediend was, maar ook dat werd beter na die spelletjes.

Saffier schreef op maandag 14 mei 2007, 16:11:


Ik heb dit ook ervaren met èèn van mijn paarden die op een weide van 1ha werd gezet samen met 3 andere, deze 3 stonden al lange tijd samen en waren van dezelde eigenaar . In het begin werd mijn paard van 3j niet geaccepteerd in de groep en bleef contact zoeken met mij als in de buurt was en anders ging ze ergens alleen grazen. dit was volgens mij het gevolg van mijn eerder grondwerk met haar vanaf dat ze jong was. In dezelfde tijd was ik haar ook aan het trainen aalsook 1 van de andere paarden, stilaan veranderde dit gedrag in minder aandacht voor mij en meer contact met de andere, wat ook als gevolg had dat ze echt moest gevangen worden als ik ze moest hebben om te trainen (berijden). dit werd ik moe en heb toen met toestemming van de eigenaar alle paarden in de round-pen gezet en allen samen behandelt volgens de join-up methode van Monty Roberts. Sindsdien aanzien ze mij als een deel van de kudde en zijn er geen problemen meer als ik ze nodig heb, tevens is het roepen op elkaar als er een weg is bijna volledig over, nb dit alles is gebeurd in een periode van4 maanden. Nog een kleine bijkomstigheid: ze zijn allen beter geworden tijdens het trainen.

Eva Saegerman schreef op maandag 14 mei 2007, 17:55:


Natuurlijk doet hij het niet om mij te pesten Hij staat al sinds begin vorige winter 24/7 buiten En ik doe juist wel allerlei leuke dingen met hem.
Soms kom ik alleen om wat bij te voeren of een aai. Of gaan we lekker op een lang stuk gras grazen. Vind ie allemaal leuk hoor.
Voor een wortel of iets anders lekkers komt ie meestal niet.
Er staan nog twee andere paarden en een van die paarden is juist heel erg op mensen gericht. Die heeft het een beetje andersom. Dat is meer een op mensen gericht paard, zeg maar.
Het is ook niet heel erg. Maar soms vind ik het gewoon een beetje jammer.
Juist omdat ik echt niet alleen kom om te rijden of dat hij iets moet.

Eva Saegerman schreef op maandag 14 mei 2007, 17:55:


Natuurlijk doet hij het niet om mij te pesten Hij staat al sinds begin vorige winter 24/7 buiten En ik doe juist wel allerlei leuke dingen met hem.
Soms kom ik alleen om wat bij te voeren of een aai. Of gaan we lekker op een lang stuk gras grazen. Vind ie allemaal leuk hoor.
Voor een wortel of iets anders lekkers komt ie meestal niet.
Er staan nog twee andere paarden en een van die paarden is juist heel erg op mensen gericht. Die heeft het een beetje andersom. Dat is meer een op mensen gericht paard, zeg maar.
Het is ook niet heel erg. Maar soms vind ik het gewoon een beetje jammer.
Juist omdat ik echt niet alleen kom om te rijden of dat hij iets moet.

HannahFroukje schreef op maandag 14 mei 2007, 20:24:


Is misschien wel een idee Ik zal het eens proberen.......

Saffier schreef op dinsdag 15 mei 2007, 0:30:


Dat is het net : "Moet" hij dan iets ? Naar jou toe komen of iets anders ? Hij "moet" niks anders dan paard zijn en als jij belangrijk genoeg bent voor hem ! Dan komt hij vanzelf wel. Alleen mag je der niet achter vragen en mag je der niet achter hopen maar moet je ernaartoe werken . Ander stuurde hij je wel een PM'tje vanuit de wei waarom wel en waarom niet . .

Naja , het is per paard toch ook heel verschillend. Sommige paarden zijn gewoon niet mensgericht en voelen zich het allerlekkerst in de kudde, ik heb er eigenlijk ook zo eentje rondlopen. Als ik hem laat kiezen - ofwel ik laat hem een tijdje - dan is het ook al snel van "nou laat maar eigenlijk, ik blijf wel lekker hier". Dan kan ik wel zeggen van nou ja, hij "moet" niks, maar dan schiet het ook niet op natuurlijk. Zo erg vind ik dat trouwens niet dat hij wel iets "moet", ik moet tenslotte zelf ook van alles (zorgen dat hij het goed heeft bijvoorbeeld en hem voeren) er mag best wel wat terugkomen hoor. In de wei hoeft hij bijna niets, in de natuur daarentegen "moet" hij ook nogal wat (zorgen dat hij niet opgevroten wordt).

Ik heb dus eigenlijk hem geleerd om beleefd te komen als ik me meld, en dat doet hij geduldig, al wil hij nog weleens weer wegslenteren als ik me met Neel bezighoudt zo van "och, als je me niet nodig hebt, dan ga'k maar weer hoor". Het HOEFT van hem echt niet, hij wil ook net zo lief blijven en hij heeft sowieso een hekel aan enge (lees: nieuwe) dingen. Een beetje teleurstellend is dat wel moe'k zeggen, ik vind b.v. het enthousiasme van Neel dan wel weer erg leuk, want die staat dan juist weer vooraan te hangen, die vindt juist dat ze nodig mee moet uit die wei, want daar is het maar saai tenslotte. Dus die staat letterlijk te trappelen (of zeg maar liever: stampvoeten) dat ze mee wil.

Dat komt dan weer zo happy en geinteresseerd over.

Saffier schreef op dinsdag 15 mei 2007, 0:35:


Het is wel een teken dat zijn leven leuk is nu. Hij heeft misschien wat minder aandacht voor jou, maar stel je voor dat het andersom is, dat hij 23 uur per dag dat ene uurtje stond te wachten totdat jij zou komen. Je hoeft je nu ook niet schuldig te voelen als je eens een dagje niet gaat. Als je inderdaad wat leuke dingen met hem doet, misschien met wat meer uitdaging erin ipv grazen, dan komt het vest wel weer goed. Ik heb het met mijn pony ook goed gekregen met Parelli, maar kan me voorstellen dat clickertraining zeker net zo goed is bijvoorbeeld. Als ze maar iets nieuws hebben.

Margot

HannahFroukje schreef op dinsdag 15 mei 2007, 3:50:


Ik denk inderdaad dat het per paard verschillend is De andere twee in onze weide hebben het helemaal niet. Zij zijn gewoon blij als hun baasje komt en zijn meer op mensen gericht. Terwijl ik echt niet minder leuke dingen met hem doe... Juist niet.
Saffier is een lieverd hoor en uiteindelijk doet ie alles gewoon braaf Maar het liefst is hij bij de andere paarden. Dat laat ie dan ook duidelijk merken.
En eten is gewoon geen issue voor hem. Behalve als hij berehonger heeft en dat krijgt ie niet, want wij zorgen altijd voor voldoende ruwvoer.
Dus alles volgens de PN methode. Bevalt me ook prima. Maar het brave op mij gerichte, goed luisterende paard dat ie was toen ie nog af en toe in een stal stond, dat is ie niet meer.... Maar moet er heus niet meer aan denken hem op te sluiten hoor,

Margot van Lare schreef op dinsdag 15 mei 2007, 8:57:


Ja, hij heeft echt een prima leven zo en ik zou het niet anders willen.
Doe wel veel met hem hoor. Bosritten, dressuur, springen en strandrittten.
Het is allemaal heel geweldig zo.
Hij voelt zich goed, is kerngezond door dit weideleven.
Maar toch is ie in ons contact veel verder weg. En dat zie ik bij de andere paarden veel minder. Hij is gewoon een paarden paard.....

Ach wees blij. Als ik de wei in loop stormt Siem op mij af en wijkt meestal nauwelijks van mijn zijde. Ergens wel gezellig hoor, maar niet zo leuk voor zijn beste vriend die het liefst met hem wil spelen en al die andere paarden niet zo ziet zitten. Bovendien wil Siem dan vanalles doen (spelen, rennen, etc.) en hij vindt dat ik dan mee moet doen. (waar ik niet altijd zin in heb, of gewoon niet kan omdat ik geen paard ben) Erg lief, maar soms lastig.
Als hij mij niet ziet speelt hij overigens even vrolijk met de rest van de paarden hoor.

Maar ik kan me voorstellen dat omgekeerd ook heel frustrerend is. Het paard waar ik op rijd heeft dat ook wel eens. Soms wil hij ook niet geaaid worden. Ik respecteer dat en begrijp het nu, maar de eerste keren voelde dat echt als een afwijzing. Hoewel hij dat vast niet zo bedoelde. De volgende keer dat ik er ben kan hij ook heel gezellig bij me komen staan en poetsen we elkaar.