Michiel schreef op zondag 1 juli 2007, 23:48:
> Spirithorses schreef op zondag 1 juli 2007, 22:10:
>
>> Confrontaties ontstaan wanneer je je paard eerst heel veel
> dit wel vaker gehoord na een ziekte periode, waarin het paard
> geheel ontzien word en wel vertroeteld. Er was niets meer met
> hem aan te vangen, een gevaar gewoon als ik met hem op de
> graslanen kwam.
Om je verhaal te bevestigen. Dat was met Pête ook zo. 6 maanden opgesloten staan met dagelijks half uur stappen. Daar was geen beginnen aan. Pingpongbal aan een koordje, waar je achter kon skiën. Dat was bit in, longeerlijn eraan en paard in stap proberen houden, en als het ff kon proberen te vermijden dat ze in m'n nek hing. De eerste paar keer dat ze die stal uit mocht om te stappen, heb ik haar zelfs verdoofd. (Niet dat ik er trots op ben, maar had weinig keuze.)
En als ze dan fysiek herstelt is, ga je haar ff vertellen dat jij toch echt de leider bent. Hééél geloofwaardig.
(Niet dus)
Hoe fucked up kan je een paard krijgen
Maar zo'n situatie is volgens mij sowieso al een verloren zaak.
Want hoe wil je een logisch gesprek aangaan met een beest dat zelf aan het doordraaien is?
Verbaasd me dus niets, dat jij dit al vaker gehoord hebt.
Warboel
