Eva Saegerman schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:42:


Het was inderdaad een echt kippevel moment als je weet dat het paard altijd verdoofd geweest werd en dat dan nog niet hielp.

Wat mooi dat dit kan. Echt, geweldig om te lezen!

Jolien Vermassen schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:20:


Haha... jullie zijn stiekum aan het speedclickeren begonnen!
Leuk hoor! Petje af...... )

Wil.

Jolien Vermassen schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:41:


Was ook heel mooi om te zien evolueren van angst naar een leuk spelletje! En ik ben blij vooi beer dat het zien van de zweep iets anders betekent voor hem dan slaaaag

Michiel schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:18:




maar dan moet je wel korrekt leren knippen hé michiel
en niet zoals hierboven door jou én mij verknipt
tot warrige knipselsla

Eva Saegerman schreef op woensdag 4 juli 2007, 12:45:


Vijboorveeld !!

Peter Donck schreef op woensdag 4 juli 2007, 13:35:


Cursus sint en naad volgen dan

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 juli 2007, 13:43:


sint-veld-boor

Aan iedereen die hem kende, aan alle cursisten, die verbaasd zijn oude tanden gezien hebben, zijn knappe voorvoeten die op 43 jarige leeftijd zo bevangen waren, aan wie ik uitgelegd heb hoe je uitdroging van een oud paard kunt constateren als de huidplooi niet zo betrouwbaar meer is,(dank daar nog voor Cedric) moet ik helaas zeggen dat hij vanmorgen is ingeslapen door de veearts.
Helaas is alles bespoedigd doordat hij verstrikt zat in het schrikdraad en niet meer overeind heeft kunnen komen. Hij ademde nog wel toen het ontdekt werd. Wat een K** einde.
Dank jullie voor alle bemoedigende reacties van vanmorgen.
Hij was een Welsh, is ruim 45 jaar geworden, heeft tot zijn 37ste als eerste paardje van een manege eigenaar meegelopen in de lessen en kwam toen naar ons. Nog 6 jaar hebben pleegkinderen veel plezier met hem gehad, hij was voor de kinderen het meest geduldige paard wat je je voor kunt stellen, In de bak en op ritten dwars door het bos, de dijken en het dorp, hoewel hij als oude bok best nog fel kon zijn, als er een vreemde merrie in de buurt kwam. We hebben toen nog zo'n lol om hem gehad op de klikkerdag, met de merrie van Jan.
Hoewel zijn voeten weer perfect werden, heeft niemand na zijn bevangenheid, onstaan door de goedbedoelde pogingen om toch wat vlees op zijn botten te houden, meer op hem gereden.
De laatste jaren liep hij ook niet meer bij Don en Shiny, maar samen met Mina, omdat Shiny, die snotaap, hem een beetje te veel pestte en hij door de artrose niet meer eens flink achteruit kon meppen.
Als zijn klein vriendinnetje besloot om even bij Don en Shiny te gaan buurten, begon hij de laatste tijd , de hoefslag, die in zijn hoofd zat van het vele jaren les lopen, uit zich zelf na te bootsen. In de bak zie je een een halve meter brede grote ovale ronde en een wat onduidelijker spoor door het midden waar hij soms van hand veranderde.
Gisteren heb ik nog even geaarzeld of ik hem niet 'snachts op stal moest zetten, maar tegen hem gezegd: "nee, vriend, als je dood gaat zal dat onder de open hemel zijn, niet onder een plafond".
Die ouwe grijze kop, die schonken overal uitstekend, als een getekende karikatuur van een oud paard, het gehimurmel als ie je zag. Sommige beesten vergeet je nooit.......

Piet

Piet schreef op woensdag 4 juli 2007, 14:01:

ik heb verdriet
mail je nog
x

Piet schreef op woensdag 4 juli 2007, 14:01:


Gotver Piet toch .........sterkte man