Piet schreef op woensdag 4 juli 2007, 14:01:
> Aan  iedereen  die  hem kende, aan alle cursisten, die verbaasd
>  zijn  oude tanden gezien hebben, zijn knappe voorvoeten die 
> op  43 jarige  leeftijd  zo bevangen  waren, aan wie  ik  

> 
 > Piet
 > 
 >  
De  dag  is  om... geweldig  zoveel  medeleven, zoveel  berichten, mails  en telefoontjes.
Werkelijk  prachtig, de  teksten, gedichtjes, songs, van  zoveel  mensen, soms  uit  zo'n onverwachte  hoek.
Ik  ben  het  hem vanavond  nog gaan  vertellen, dat  hij  beroemd was  in  Nederland  en Belgie en  dat  zoveel  mensen  geraakt  zijn door  zijn heengaan.
Hij  ligt  daar  nog  tot  morgenochtend  onder  een blauw  zeil, met  stenen errond  tegen  het  opwaaien omdat  we  met  z'n  allen  een  dood iets  zo  eng vinden. Ik  heb  het  weggehaald en z'n oren  omhoog  gezet, z'n  stijve  rechte  voorbenen  in  een galophouding  gelegd. Z'n  hals  gebogen met  hoofd  "laag  en snel" Als alles  inderdaad een geest  heeft, dan was  ie  natuurlijk  allang weg,  maar ik  heb  het  lichaam, voor het  geval zijn  geest  nog even achterom  kijkt, laten  zeggen:  "Ren! have  fun! Ren"!! daarna  heb  ik  hem voorzichtig  weer  toegedekt..... niet  met  de  warme  deken die  Pien  vanmorgen nog  voorstelde, maar  zeker  niet  met  het plafond, waarover  ik schreef.
Ik  vind  dat  julie, online, in de  vorm  van een forumtopic, een monument   voor een heel bijzonder en  heel oud, dood paardje, maar  eigenlijk  voor  alle  overleden paardenvrienden  hebben opgericht.
Met elk  weer  een  andere bijdrage en  soms helaas  zoveel  doorschijnend eigen verdriet. Ik  hoop  dat  het  voor  die mensen troost  biedt, voor  mij zeker. 
Iedereen: "dank  je wel".