Ik kreeg een mail van Angela, mede-ruiter op Don.
Af en toe komt ze ook gewoon kijken naar de paarden, gisteren was ze er ook terwijl de bekapcursus werd gegeven, hieronder wat ze schreef
Dat is hard werken, zo een hoef bekappen, werd moe van het kijken
.
Echt niet normaal hoe erg sommige hoeven er aan toe waren zeg! Had wel eens plaatjes gezien natuulijk, maar in het echt is nog veel schokkender. Vooral die met die omgekeerde hoefijzers, hoe kan een hoefsmit nou denken dat hij goed doet in zo een situatie. Vond het wel heel leuk om de studenten zo bezig te zien, leuk om een keertje mee te maken. Als ik dan straks mijn eigen paardjes heb, weet ik al een beetje wat me te wachten staat.
Er was gister een hele mooie situatie in de wei. Alle paardjes stonden op rust in de bak, vliegt er opeens een fazant op vanuit de bosjes naast het pad richting de wei. Iedereen schrok zich rot, je weet hoe dat gaat, ineens in vol galop (was blij dat ik er niet toevallig tussen stond). Don was de eerste die zich herstelde. Alle paarden bleven achter hem staan. Toen Don zeker wist dat het veilig was, vond hij dat het tijd was om naar de wei te gaan, en de rest volgde, eerst Shiny dan Joke en Mina hobbelde helemaal achteraan, in een perfecte rij achter elkaar. Je had het moeten zien, was echt prachtig. De kudde verwachtte dat Don wist wat hij moest doen, hij herstelde als eerste, hij liep als eerste richting de wei. De rest volgde geheel vrijwillig, ze wisten dat ze op hem konden vertrouwen. Jammer genoeg had ik dit niet gefimd. Don is een hele goede leider, nu heb ik echt kunnen zien wat het betekent om leider te zijn. Het is niet alleen met je oren in je nek laten weten van hee, maar de kudde moet je ook echt in alle situaties kunnen vertrouwen, weten dat jij het op kan lossen.
Weer heel veel geleerd, moooi hè.
Groetjes Angela
Warboel
