ElkeW schreef :

Ik doe het hier precies eender! Inderdaad, ik plan of ik maak gebruik van wat ik aangeboden krijg. Tractors, honden, putdeksels, ondergelopen wegen (filmpje) etc. Veel van wat je doet is herhaling. Paarden denken graag in patroontjes, da's lekker veilig.

Ans schreef:

Situaties vermijden zou ik juist niet doen, ik ga ze áán; alle gekke dingen laat ik Spirit beleven. Toch zijn er een paar verschilletjes; Spirit is hier geboren (Puzzle niet bij jou he), ik ben echt elke dag heel even met hem bezig, al is het maar wanneer ik hem van de wei haal, ik ben daar al vrij snel na zijn geboorte mee begonnen in heel korte sessies. Veel van wat je doet met zo'n jong paard (eigenlijk met elk paard) berusten op de juiste timing en consequent zijn. En het aanleren van patroontjes.

Ik denk dat ik best streng voor Spirit ben, maar ik ben wel heel liefdevol. Ik had ook nog eens de uitdaging (en dus een stok achter de deur) dat hij een hengst is en dat ik hem hengst wil laten. Dat kan in mijn ogen alleen maar wanneer het tussen hem en mij goed geregeld is en dat de rolllen voor hem volkomen duidelijk zijn. IK ben de leider van ons twee , ik bescherm hem, ik waak over zijn welzijn, ik laat hem dingen beleven etc. en hij volgt mij intussen in vol vertrouwen, dat kon je ook zien op de filmpjes.

Ik heb ook dingen gehad waar wij samen doorheen moesten, bijvoorbeeld het feit dat hij op tijd van twee weken van een beetje dromerig babypaard in een zich woest gedragende hengst veranderde toen alle dames hier in het voorjaar hengstig werden. Toen heb ik ook even moeten zoeken naar een nieuw evenwicht tussen ons en ik ben een paar keer zeer hard in mijn kracht moeten gaan staan, zowel mentaal als fysiek, want een instinct (willen dekken) is heftiger dan wat leuk aangeleerde maniertjes. Er zijn weinig leuke truukjes te verzinnen en er is ook weinig ongewenst te negeren wanneer je met een steigerende hengst in je handen staat die maar één ding in zijn hoofd heeft.... Dan is het handelen, én snel.... want één fout en je hebt het verkeken en een belangrijke kans gemist.

Mijn grote voordeel is dat Spirit van nature erg meegaand is en graag bij ons wil zijn. In zijn hoofd is hij heel rustig en cool en ik heb daar in zijn opvoeding veel voordelen bij. Daarnaast wordt hij op een faire manier goed 'onder de duim' gehouden door zijn mede-groepsgenoten, dwz hij laat zich met name door BD en Winner goed corrigeren en hij accepteert dat moeiteloos en da's voor mij wel zo handig. Spirit is geen leiderstype, hij is een volger.

Ans schreef:

Toch zul je dit soort heel normale en dagelijkse situaties niet uit de weg kunnen gaan, want dan kom je nergens meer. Puzzle wordt nu elke maand sterker en krachtiger. Werk met hem, maak dingen duidelijk voor hem, geef hem een leidraad, een houvast, zo van 'dit zijn mijn regels', wees een faire en begrijpende leider waardig. Dan kan hij op jou vertrouwen en hoeft ie niet bang te zijn voor langssuizende auto's. Als JIJ dan zegt dat het goed is, ís het ook goed voor hem!


Ja, dóén dus! Het áángaan.
Rustig paard voorop, en begeleiding die niet gaat panikeren.
Tijd vrijmaken om te oefenen, niet een keertje als je er toevallig aan denkt, maar er structureel aandacht aan besteden.

Ik beloon ook het goede van Spirit, maar ik ga niet zo ver dat ik het ongewenste maar alleen negeer, dat werkt in mijn ogen lang niet altijd.
Ik heb momenten dat ik Spirit gericht corrigeer, bijvoorbeeld wanneer hij naar de merries gaat lopen grommen als we daar langs lopen. Hij mag dat niet van mij als hij aan mij vastzit en hij weet dat (wat hij in zijn eigen tijd doet moet hij zelf weten).
Hij heeft ook een periode achter de rug dat hij steeds ging steigeren om zich zo aan mijn invloed te onttrekken. Ik accepteer dat niet van hem. Dan is het én omlaag en gelijk 10 meter achterwaarts (in snel tempo), uitademen, 3 seconden rust en weer verder (moet je je paard wél eerst leren achterwaarts te gaan natuurlijk....) 'Hmmm', dacht hij 'dat werkt niet, laat ik er maar weer mee ophouden'.

Hij heeft nog wel eens van die klooimomenten, voornamelijk wanneer hij een sprong maakt in zijn ontwikkeling. Dat gaat hij wat uitproberen, stelt hij wat controlevragen waarop ik dan weer quasi zuchtend reageer en ach, het is hem de moeite niet om zaken op de spits te drijven.
Zo komen we steeds dichter bij elkaar. Vaak vergeet ik bijna dat hij een hengst is, hij is heel zacht in mijn handen.

Maar dat gaat niet vanzelf, daar hebben we toch wel een en ander voor moeten doen. Hij is nog jong, en nét op weg een beetje hengst te worden, er staat ons nog heel wat te wachten. Maar onderling tussen hem en mij lijkt er weinig tot geen discussie en onduidelijkheid te zijn.

Ik wens jou dat ook toe. Als je wilt geef ik je graag tips hierbij (van mijn part per E mail).

Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op zondag 12 augustus 2007, 23:41:


Heb je fimpjes ook bekeken, prachtig.. heb ervan genoten.

Je schrijft dat je gericht corrigeerd, doe je dat altijd met achterwaarts gaan of ook op andere manieren.

Ben zelf bezig met een 2-jarige haflingerruin waar amper iets mee gedaan is, al veel pijn heeft gehad bij een ernstige draadwond (ruim een jaar geleden) en een paar weken geleden de castratie. Dit alles bij z'n eerste baas, daarna kwam hij hier. Ben nu een paar weekjes heel rustig met hem bezig, merk dat het wan-trouwen (door de associatie pijn denk ik) er dik in zat. Met name het meelopen aan het touw was een probleem, gelukkig voor het allergrootste deel opgelost. We gaan nu korte stukjes buiten de weide en dat gaat tot nu toe goed.

Maar goed, mijn vraag.. op welke manieren corrigeer jij Spirit

Spirithorses schreef op zondag 12 augustus 2007, 23:41:



Misschien verwacht ik teveel van hem? En gaat het allemaal een beetje snel. (Maar ik kan ook niet echt anders dan ze om de 1 à 2 maanden over de weg van wei veranderen. Anders hebben ze niets te eten)
Ik zou hem best mee kunnen nemen om wat te wandelen in de landweggetjes aan de wei. Om hem zo nieuwe dingen te laten ontdekken en een beetje routine te kweken.
Maar de omgeving heb je toch nooit in de hand? Als ik met hem in zo'n weggetjes ben, en er komt plots een tractor aan en tegelijkertijd wat fietsers ofzo, dan is een heruitgave van zondag niet ver weg.
Probleem vind ik ook dat je zulke situaties zelden kunt aanpakken zoals ik zou willen. Zondag bijvoorbeeld, toen hij uit zijn plaat ging aan de brug. Had ik hem liefst de ruimte gegeven om te doen wat hij wilde, steigeren, bokken, dingen besnuffelen,... Wat hij maar wilde. Zodat hij zelf zou kunnen ontdekken dat het niets uithaalt en er eigenlijk niets aan de hand is. Maar dat gaat niet, als er zich een meute fietsers tegen de kont van je pony parkeert terwijl er voor hem een enge bus langsrijdt. Dan ben je (ik toch) meer bezig met ervoor te zorgen dat er geen mensen van hun vélo worden geveegd ipv met het leerproces van ponylief.

Maar wat ik me afvraag. Komen jullie ooit met je jonge paarden in zulke gevaarlijke situaties terecht? Is dat normaal, een onvermijdelijk kwaad? Of eerder een teken dat ik blijkbaar toch dingen verkeerd aanpak.


Ik bedoel ook niet echt het vermijden van zulke situaties. (Alhoewel dit wel iets te veel voor hem was natuurlijk. Ongelukkig toeval) Eerder het vermijden van zulke reacties bij Puzzle.
Dat hij bang was, is niet meer dan logisch. Maar dan die reactie van hem, blinde paniek. Wat moet je er dan mee?
Ik heb hem puur op kracht bij mij kunnen houden, waardoor hij in z'n paniek (en het niet weg kunnen) ook nog eens onderuit ging op het asfalt.

En Puzzle is inderdaad niet bij ons geboren. Hij is nu 6 maanden bij ons. (en in juli 2 jaar geworden) Ik geloof dat het inderdaad wel een handicap is, dat hij nu al 2 is en nog niets gewoon is.
Qua omgeving dan, want er is duidelijk wel vanalles mee gedaan hoor. Hij laat zich bijvoorbeeld overal aanraken. En kan ik zijn hoeven raspen terwijl hij gewoon los op de wei staat. Hij loopt bijvoorbeeld ook beter aan een longe dan mijn volwassen merrie. (Alhoewel het positieve daarvan in twijfel valt te trekken, maar hij kent het wel.)
Maar dat hij zelden buiten is geweest, dat merk je wel.


Dat bedoel ik dus. Wat doe je dan. En hoe maak je van zoiets toch nog een 'goede' ervaring?
Ik kan me niet inbeelden dat Puzzle veel goede dingen geleerd heeft zondag. Ja, alleen dat als hij angst heeft, dat hij wordt vastgezet in z'n beweging en dat chaos en enge bussen betekenen dat hij onderuit gaat. (en zichzelf pijn doet)


Puzzle dan weer niet. Die commandeert met z'n twee jaar ondertussen onze twee volwassen merries van 10 en 9 héél de wei rond. Pony heeft grootheidswaanzin.
Persoonlijk vind ik het spijtig dat de merries er geen antwoord meer op hebben. En dat een kleuter de gelegenheid krijgt de lakens uit te delen. Maar ja wat kan ik eraan doen?
Pête, die altijd de leider was, weet niet hoe snel ze zich uit de voeten moet maken als hij eens vies naar haar kijkt.
Maar langs de andere kant, is hij eigenlijk nog een baby. En als hij angst heeft, gaat hij plots steun bij haar zoeken en zou hij bijna in haar willen kruipen.


Dat is het ideaal.
Nu daar nog zien te komen.


Bedankt,
Ik moet eerlijk toegeven dat ik zo nu en dan geen flauw idee heb, wat ik eigenlijk aan het doen ben. Ik probeer op m'n gevoel af te gaan, maar of dat altijd juist is?
Arme Pête heeft als jong paard in ieder geval genoeg te stellen gehad met mij. Je weet wel wat er gezegd wordt over je eerste paard. (En is wonder boven wonder eigenlijk nog redelijk goed uitgedraait)
Ik hoop dat ik dat Puzzle kan besparen. Tweede kans, die ik hopelijk wat beter aanpak.)

Ans

Ans Jondral schreef op zondag 12 augustus 2007, 15:04:


Hij leert het inderdaad door het te doen. Ik zou er niet mee stoppen en je had de pech dat er veel ineens gebeurde, denk ik.
Maar bedenk wel dit: in het verkeersreglement staat dat bestuurders moeten vertragen en indien nodig moeten stoppen indien een paard onrustig of angstig is. Helaas heb ik intussen wel geleerd dat veel bestuurders nog nooit van deze regel gehoord hebben.

En wielertoeristen zijn soms echt een pest (ik wil ze wel niet allemaal over dezelfde kam scheren): we hebben eens meegemaakt dat met met z'n vieren op wandel waren (2 aan 2). We passeerden een zijstraat. Achter ons wielertoeristen in flashy outfit. In plaats van te wachten reden ze gewoon tussen ons door. Er was ongeveer 3meter tussen ons. Onze paarden keken erg verontwaardigd (maar deden voor de rest niets en wie heeft nu het meeste gezond verstand). Wij waren te verbouwereerd om direct te reageren.

Wat we altijd doen is sowieso niet te dicht bij de kant te lopen, dan zijn ze verplicht om op zijn minst te vertragen.

Volhouden, blijven oefenen en zelf kalm blijven (vooral met dat laatste had ik wel eens moeite),
Groetjes, Lena

Lena schreef op dinsdag 14 augustus 2007, 17:23:


wielertoeristiti moet je àltijd in de tang pakken
gelederen sluiten én de gans binnenwegbreedte innemen
willen ze rechts voorbij, drijf ze dan de gracht in
even rondtollen is ook altijd leuk,
beseffen ze meteen dat ze toch wel remmen hebben........

Lena schreef :


Gewoon net te lang op het midden van het landweggentje blijven lopen en pas als de auto afremt ga je heel langzaam aan de kant. "He he, ik krijg mijn paard niet snel opzij getrokken, tistogwat" (dat krijg je er nou van als je zonder bit rijdt)

Wel de automobilist even vriendelijk bedanken alsie rustig langsrijdt he


Met name wielrenners die op zondagochtend toer de fransje spelen zijn een regelrechte ramp. Voorál die met allemaal dezelfde truitjes en een volgauto.
Of de wielrenner alleen die het presteert om te klingklangen waardoor er vijf paarden de berm inmoeten zodat hij in zijn eentje niet hoeft af te remmen.
Ik word daar nog altijd errug vervelend van
Overigens met mountainbikers, brommers, motoren, tractors, vrachtwagens en landbouwvoeruigen nóóit problemen. Het zijn de testosteronners in hun nauwe reclametruitjes die vinden dat ze ááááálle voorrang van de hele wereld moeten hebben........

Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 14 augustus 2007, 21:03:

Wat de nauwe truitjes en klefstrakke broekjes effectief afschrikt, is (sorry daar is ie weer, wil echt die discussie niet aanzwengelen hoor) even demonstratief onhandig goochelen met de zweep/stokkie/met/zonder blaadjes ter hoogte van daar waar zij je gaan passeren.
Dan worden die roze jongens serieus bezorgd om hun spaakjes en liggen de verhoudingen inene heel anders...

Christel Provaas schreef op dinsdag 14 augustus 2007, 21:23:


Pien heeft geen zweepje of stokkie/met/zonder blaadjes !

Ans schreef :

Ik denk het niet, maar je moet wel dingen opbouwen en hem de kans geven op zijn gemakkie te wennen aan 'enge' dingen. 'Gebruik' Pête daar nou voor, da's een ervaren paard waarvan Puzzle kan leren. Scheelt jou half zoveel werk.
Ik zet een onervaren paard midden in de groep en ik spreek met de overige rijders/lopers af dat wanneer het wat spannend wordt, zij het onervaren paard héél dicht tegen zich aan nemen en zo een veilig gesloten cordon om dat paard vormen (moeten ze elkaar wel kennen ja).


Heb je geen wei aan de weg waar je hem kunt zetten? Of kun je iets regelen met iemand anders (weide even ruilen ofzo?) Zo kan hij temidden van de groep wennen aan verkeer en landbouwvoeruigen.
Ik zet de niet-verkeersmakke paarden altijd aan de weg waar dagelijks de nodige tractoren ed passeren. Ideaal!

En let ook op je eigen reaktie. Wanneer jij al je adem inhoudt en het leidtouw strakker in de handen neemt denkt hij 'mijn leider is bang, er zal wel iets engs gaan gebeuren' en gaat hij mee in jouw reaktie.
Verder, nogmaals: Als JIJ kracht, veiligheid en evenwicht uitstraalt, straal je dat weer over op Puzzle, jij bent zijn baken. Samen met die andere paarden.

Je ziet hoeveel ik onderneem met Spirit, maar ik bouw het allemaal heel rustig op. Mijn volgende uitdaging is nu tot de brug van Kanne te komen en hem die te laten zien, keer erna eroverheen etc, want ik wil hem in november graag voor het eerst meenemen naar de jaarlijkse paardenzegening daar. Na ons avontuur waarbij ik hem naast BD meenam zijn we daar nu wel klaar voor. Dochterlief mee op de fiets, paar ervaren paarden mee en daar gaan we.


Nee! Hij hoort dusdanig op jouw te vertrouwen dat er niet gebokt, gesteigerd en geklooid mag worden! Dat kán toch helemaal niet ? Ik zie me al op de brug tussen de vrachtwagens staan met een steigerende hengst. Ingrediënten voor een fkise nachtmerrie.

Ik vind dat je dit moet oplossen binnen een straal van zoveel meter van je veilige weide, niet in het verkeer, weet je hoeveel gevaar jij daarbij loopt? En wat als je hem niet kunt houden? En niks ruimte geven, dan komt hij júíst in zijn kracht!


Ja maar Ans, da's toch ook veel teveel voor zo'n jong paard? Voor Spirit zou dat ook teveel zijn hoor. De eerste keer dat ik over die brug zal gaan kies ik een tijdstip uit dat er amper verkeer is, dus de zondagochtend (behalve die &^%^*$^ wielrenners dan) of een doordeweekse avond. En anders leggen we het verkeer gewoon plat hoor, ben ik inmiddels erg goed in geworden, veiligheid altijd eerst (en excuses naar je overige weggebruikers).


Nee dus.
Ik ben ze vóór door op tijd te oefenen en er iets aan te doen voordat er überhaupt een probleem kan ontstaan.


Zie boven dus. Oefenen, eerst héél veel oefenen, belonen , aan de weg zetten, Pête meenemen etc etc.


Precies! Aanraken en hoeven raspen is een mooi begin, nu die rest nog. Het zijn allemaal projecten, af te werken op je 'to do lijstje'.

Ik ga in het volgend bericht verder, de lettertjes zijn bijna op.

Wat denk je, daar ga ik fors tegenin! Héél fors.
Met alle middelen die ik in me heb, geloof dat maar van mij. Ooit al eens een dekkende hengst van een hengstige merrie die maar wat graag wil moeten afkrijgen? Die krijg je er dus niet af met lieve woordjes.
Waarom zou dat een goede ervaring moeten zijn? Hij doet iets totaal ongewenst en ik moet het ombuigen naar iets goeds? Ben jij mal. Hij mag best van mij schrikken dan hoor, dat bedoel ik dan lekker ook zo. Onze relatie is sterk genoeg hiervoor, hij krijgt daar heus geen trauma van.

Het goede van zo'n ervaring is wanneer hij de dag erna wél netjes en braaf naast me oploopt langs de druipende dames, dan is hij de beste en de liefste hengst van de hele wereld en dat mag hij weten ook!

Iemand vroeg mij of - en hoe ik Spirit corrigeer.
Ik hoef hem zelden te corrigeren, belonen en aanmoedigen doen voldoende, maar als hij het te bont zou maken zet ik hem pardoes en zonder discussie in z'n achteruit zoals ik al schreef.
Mja, desnoods mét mijn zwieptouw.
Hoewel het míjn absolute verantwoordelijkheid is om dit soort situaties te voorkómen.


Het aangaan met hem. Jij bent niet een ondergeschikte merrie, hallo zeg....
Zet hem op zijn plek, duw hem weg, laat je niet kisten door zo'n kleine dreutel, wat denkt ie wel. Jouw verantwoordelijkheid dus. Net zoals het mijn verantwoordelijkheid is om te voorkomen dat Spirit uit zijn bol kan gaan bij de merries.


Nou, ideaal ingrediënt dus om daar gebruik van te maken bij 'enge' en nieuwe dingen.
En, kop op, niet zo twijfelen.... Je bent sterker dan je denkt.

Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 14 augustus 2007, 21:03:


een andere weggebruiker die van achterop komt hoef je noooooit voor te laten,
die mag alleen inhalen waar en als dat mogelijk is
(en bij tekenen van onrust heeft ie helemaal niet te piepen)
een verkeersmanoeuvre heet dat, ook al is het een fietszonder remmen
(en hard remmen op zo'n gilettezadeltje wens ik niemand toe...)


alsof daar geen testosteronny's bij zijn !!!!!!!!!
(vooral als die oogst weer eens binnen moet)

Moniek schreef op dinsdag 14 augustus 2007, 21:39:



dan hebben we eens een leuke funktie voor die tikkert gevonden,
kan het weer niet, jammer,
de bikerslasher, de wheelwhip, de nutstick !!!!

Peter Donck schreef op dinsdag 14 augustus 2007, 22:06:


Zoals nu.
Hier nu onweer en de laatste resten oogst moeten van het land, de tractoren vliegen me bijna letterlijk om de oren.
Blij dat ik even niet het veld inhoef.

Pien