Diaan schreef op donderdag 16 augustus 2007, 3:21:


Dat is het meestal he! Wij hadden ook toen amper tijd om even op een ander paard te rijden.

succes er nog mee he!! En 20 min zijn al een goed begin he

Eva Saegerman schreef op woensdag 15 augustus 2007, 21:52:


Het was heel mooi! Ik heb het volledig gezien!! super!! moest wel beangstigend geweest zijn voor al dat volk! Maar ik zag dat het goed was!!

Volgende keer met een "groot" paard doen en je hebt dubbel zoveel bekijks!

Op de hele show heb ik er 1 zien bitloos rijden!! met zo'n indianen ding, kweet niet hoe het juist noemt.

Piet schreef op woensdag 15 augustus 2007, 22:50:

Piet schreef op donderdag 16 augustus 2007, 8:29:


stel je er maar allemaal niet teveel van voor,
criollos worden halfwild en dus exstensief en bijgevolg relatief paardvriendelijk gefokt
op aantallen natuurlijk, de beperkte "kwaliteitsfok" voor de happy few,
ttz de lokale rodeotoestanden, shows enz, hoewel als rechtgeaarde zuidamerikanen
die happy few graag teruggrijpen naar de oorspronkelijkespaanse paarden,
en daarnaast natuurlijk de ZA-gangenpaarden
(zie ook caballo azteca in mexico dat een kruising is tussen anda
en quarter, omwille van de legendarische maar onterechte veelzijdigheid)

overschotten of speciaal daarvoor gefokte vleeskuddes worden gewoon bijeengedreven,
ingescheept, vervaren, uitgescheept en naar de slachthuizen uitverdeeld,
natuurlijk valt er wel wat uit de boot dat door de tussenhandel wordt weggerangeerd
om er wat meer dan de vleesprijs voor te krijgen,
ik kan me zelfs voorstellen dat er bereden of zadelmakke paardjes tussenzitten,
maar geloof niet dat die zo per boot voorgeselekteerd worden,
as usual een zuiver kansspel hé,
alles wat te oud, te jong, te bokkig, te kreupel, te undifined is gaat de boot op
en daarnaast alles wat goed is maar gewoon als levend vlees op pootjes beschouwd
livery on demand, en in italie hebben ze liever een paard tussen de kiezen
dan tussen de beentjes

De slachtpaardenstroom in europa gaat doorgaans noord-zuid en niet echt omgekeerd
nu worden polen en wat ooit grootrusland was leeggekocht
(mechanisatie hé, wat hier in de 50-er jaren gebeurde, gebeurt nu daar,
als mensen al een nier verkopen voor een halveauto, waarom dan niet de knol weggedaan)
behandeling is doorgaans om te janken
Daarnaast is de behandeling van de slachtpaarden in usa nog proper,
die worden tenminste overzees geslacht en gekoeld overgevlogen,
(jaja, de us-slachthuizen waren in handen van belgen, voor al uw quarter- en paintbillen)

maar waar is de makkelijke forumknop ?
waar nu de persknop zit alvast verdwenen....

Huertecilla schreef op woensdag 15 augustus 2007, 22:09:


Ik heb bitloos, zweeploos en spoorloos, er bij gehaald als voorbeelden van trainen door samenwerking met en begrip van het paard, zoals wij doen, itt "trainen onder dwang" waarbij het paard doet wat hij doet om pijnprikkels te vermijden, niet omdat hij het wilt.
Verder heb ik er niet over geluld, want ik had niet veel tijd om de basis van clickertraining uit te leggen. En bitloos rijden is een vak apart, dat vereist een eigen demo.

ja

Vooroordelen bevestigen is
Publiek dat mijn info als bevestiging ziet van hun vooroordelen, hebben gekeken met een gesloten mind; dié mensen, die niet willen geloven, en daarom alleen maar vooroordelen bevestigd zien, zullen nooit geloven.
Anderen, met een open geest, die niet blindelings meelopen met de kudde, dié mensen hebben gezien hoe snel een paard leert én hoe aandachtig het paard is, hoe leergierig en hoe graag die dingen doet omdat wij het hem vràgen en niet éisen.

Dat is ook de valkuil
Mijn doel van deze demo heb ik als inleiding aan het publiek uitgelegd: tonen hoe snel een paard, dat nog nooit gecklickerd heeft, leert als de motivatie om het te leren groot genoeg is. Dat als het paard in vijf minuten heel enthousiast het voorwerp achtervolgt om het te kunnen aanraken, daarvoor zelf een paar stappen vooruit zet, waarom we dat enthousiasme om te leren niet zouden gebriuken onder het zadel. Ik haalde een voorbeeld aan: als ik mijn paard wil laten draven, dan vraag ik haar draf, op stemcue, en als ze draaft, bridge (ik gebruik het woord "clicker" in de demo) ik en dan huppelt ze vrolijk verder omdat ze wéét dat ze het goed gedaan heeft en dat motiveert haar om het de volgende keer minstens zo goed te doen.
Als een tradi ruiter het paard doet aandraven met sporen, dan zal het paard ook draven maar zonder datzelfde enthousiasme als mijn paard. Als het vragen van de draf steeds gepaard gaat met een prik in de buik, zal het paard draven helemaal geen leuke oefening meer vinden en zal de ruiter steeds meer moeten doen om dat van het paard te krijgen.
Zoiets, in een veel korter pleidooi vermeld, dus.