Een paard wat na een lange overgangsperiode niet op eigen voeten kan gaan, is in de loop van het leven zo mishandeld dat je niet kunt zeggen "sla er maar weer een ijzer onder", dan is het berijdbaar.
Dat is opnieuw mishandeling, maar dan willens en wetens. Zonder de eerdere excuses van "Wir haben es nicht gewußt"
Zo'n paard verdient rust voor de rest van het leven op een ondergrond die de voeten wel aankunnen.
Inderdaad.....a la KC Pierre .... Do no harm

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Jen schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:28:


Hoe erg is het bokvoetje Jen, heb je er een fotootje van?

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Huertecilla schreef op donderdag 16 augustus 2007, 17:18:


Is de voet van een mens echt vergelijkbaar met die van een paard?
De mens loopt op 2 voeten met 5 tenen
Die samen binden als in jou voorbeeld, daarmee bind je wel iets meer af als alleen de teen top en dan nog heeft de hoef iets mee meer mechanisme (als ie de kans krijgt te lopen) dan de japanse voetjes.


Nils en Olly

Wil schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:23:


u gaat door voor de hoofdprijs!
Ik had niet anders verwacht.
Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Euh... jij
en de andere cursusleiders.


Vind ik ook.


Wat die 'geheimen' betreft, ik denk dat de AANHCP opleiding een soort uitgebreide versie is van de PN cursus, maar dan ook met uitleg hoe je met bepaalde probleemgevallen om moet gaan. Je kunt wel zeggen: "maar dan kun je net zo goed naar een hoefsmid ". Maar veel smeden zeggen nog steeds: "Oh, ik zie het probleem al, er zitten geen ijzers onder!"

Een ander 'geheim' is gewoon ervaring: iemand die 5 paarden per dag bekapt herkent een sluimerend probleem sneller dan iemand die zijn eigen paarden eens per week bekapt.
En terugkomend op de alinea hiervoor:
Iemand die al vijf keer een bevangen pony heeft gered, weet beter waar hij op moet letten dan iemand die voor het eerst meemaakt dat zijn pony bevangen is. Een ervaren iemand valt het bijvoorbeeld op dat er een appeltjesboom in het weiland van de pony staat.

Tja, wat voegt die AANHCP cursus dan toe als het vooral om ervaring gaat? Misschien dat ze bij die cursus juist zoveel mogelijk ervaring er in proberen te proppen ("Als een paard bevangen is, kijk of er een appeltjesboom staat")

Wil schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:23:


Lezen Wil. Áls, dán, ráád.... bij een situatie die duidelijk niet opportuun is.

Ja en jouw paarden gaan never ever eventinghard op portugese rotsbodem worden.
Als jij of een ander dat denkt, dan heb je te hoge verwachtingen. Net zo goed als dat die van jou never ever zo hittebestendig worden.
Dát is het verschil tussen een ecotoop blootvoets opgegroeid paard wat die zware belasting voor lijf en voeten met veel extra aandacht wellicht nog nét aan kan en een import uit de Lage Landen waarvoor dat irrealistisch is.

Realisme is wellicht onverenigbaar met idealisme en dat is jammer.

hc

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:51:


Wanneer de doorstroming gestopt is en zelfs weefsel afgestorven, dan gaat dat niet spontaan zomaar weer doorbloeden.
Vergelijk het als dat makkelijker voor te stellen is met littekenweefsel. Dat is vaak ook definitief minder doorbloed. Voor sommige duurzaam vertoorde hoeven is dat het eindresultaat.
De weg daaheen gaat via pijnlijk herstel en dat kan iedereen die schier bevroren handen of voeten heeft gehad zich voorstellen.
Als je bij analyse van de hoef ziet dat er sprake is van een enrstige verstoring neem je willens en wetens de beslissing voor de pijn van het herstel.
De figuurlijke kosten en baten voor het paard moet je dan goed vooraf afwegen. Vind ík.

hc

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 augustus 2007, 18:51:


Wanneer de doorstroming gestopt is en zelfs weefsel afgestorven, dan gaat dat niet spontaan zomaar weer doorbloeden.
Vergelijk het als dat makkelijker voor te stellen is met littekenweefsel. Dat is vaak ook definitief minder doorbloed. Voor sommige duurzaam vertoorde hoeven is dat het eindresultaat.
De weg daaheen gaat via pijnlijk herstel en dat kan iedereen die schier bevroren handen of voeten heeft gehad zich voorstellen.
Als je bij analyse van de hoef ziet dat er sprake is van een enrstige verstoring neem je willens en wetens de beslissing voor de pijn van het herstel.
De figuurlijke kosten en baten moet je kan goed vooraf afwegen. Vind ík.

hc