Piet schreef op zaterdag 18 augustus 2007, 6:44:
> Wat mij het eigenlijk het meest maakte was nuchter en
> natuurlijk verdrietig.
> Je moet weten dat die slachterij hoofdzakelijk Nederlandse
> en Belgische paarden slacht, waarbij er niet een gefokt
> was voor de slacht en dat ze dat 4 keer in de week
> doen, zo'n honderd paarden per dag. Dat er in Nederland
> alleen al zo'n 400.000 paarden zijn die gemiddeld een jaar
> of 8 worden. Trek er dan bv. eens 100.000 af die een
> natuurlijke dood sterven.... dan worden er zo'n 40.000 per
> jaar geslacht.
Natuurlijk, nuchterheid... denk nu even terug aan vele jaren geleden toen ik kind was. Mijn ouders hadden een varkensfokkerij (naast een klein aantal koeien ±15 stuks, een paar geiten, konijnen, katten, hond en een pony). Ik was bijna (als het even kon) altijd aanwezig wanneer een zeug biggen kreeg, was er niet bij weg te slaan. Prachtig die kleine, vertederende, jonge biggetjes. Hielp ook wanneer de beertjes gecastreerd moesten worden, het gegil wat door merg en been ging. Na een aantal weken gingen ze weg naar de opfokkerij, weer het gegil wanneer ze de vrachtauto in moesten. En bij het warme eten... at ik met plezier m'n stukje vlees. Nuchterheid... het moest wel. Niet verder nadenken, die gedachten blokkeren. Nog steeds eet ik vlees, ben geen vegetariër.
Waarom het gevoel dan bij paarden zo anders is weet ik niet. En b.t.w... waarom ik ook gerust een hamburger eet waarvan ik weet dat er paardenvlees in verwerkt is weet ik ook niet.
> Hoe bedoel je, rusthuizen voor oude paarden en
> herintredingsprogramma's voor jongere - natuurlijk is elk
> paard er een!-.... maar niet meer dan een ontzettend
> kleine druppel op een onwijs grote plaat.
Eh ja, die druppel.. elke druppel is er één.
Heb overigens hier een tijdje terug ook het idee geopperd om een 'paardenbejaardentehuis' (inclusief jonge 'gemankeerde' paardjes) te beginnen. Het idee is zo pril.. (met het geloof dat er vraag naar is) Mijn man die gisteren kwam met het idee om een nieuwe schuur te bouwen om daar caravans te stallen om op die wijze iets bij te verdienen. Het knaagde.. en noemde nog weer eens 'mijn plan'. Tja zei hij.. dan moeten we stoppen met de boomkwekerij, zal dan teveel tijd en energie kosten. Hij heeft het (nog) niet toe aan mijn 'plan'. Maar ergens.. ergens zou ik dit 'plan', een droom misschien graag willen uitwerken. Qua ruimte is er geen probleem, de financiënen is iets anders.. zo ruim hebben we het nu ook weer niet om dit zomaar even gemakkelijk te realiseren. Realiseer me dat er veel, heel veel bij komt kijken.... (ik droom nog maar even lekker door)