Nou ja, zo ongeveer. Het heeft zeker met de botten te maken. Egon heeft een mooie formule ervoor. Als een paard groter word, worden zijn botten naar verhouding dunner. Dus zo'n kleine ijsco heeft relatief dikkere en sterkere botten als een uitgerekte kwpner.
En het heeft te maken met de structuur van de schouders en het kruis. Door de stijlheid van zowel schouder als kruis vormt dit met de ruggegraat een soort stevigere hangbrug. Zijn je schouders en kruis vlakker, dan word die "hangbrug" constructie minder sterk. Maar ook dat heb ik weer van Egon en hij kan het vast beter vertellen

Ik weet in ieder geval wel dat een gezonde ijslander met een normale conditie van pak em beet 350 kilo met gemak een redelijk kundige ruiter van 80 kilo aankan. Natuurlijk heeft veel te maken met conditie en vaardigheden van paard en ruiter, als ook leeftijd ed. Zo ken ik een grote trainer (qua lengte en bijbehorend gewicht), die paarden in laat rijden door kleinere lichtere mensen en er zelf niet voor het 7de levensjaar op gaat zitten.

Ik vind het zelf ook prachtig als mensen de uitstekende benen van ruiters geen gezicht vinden. Ik voel me de zeldzame keren dat ik op een groter paard zit altijd zo'n kindje omdat mijn benen niet onder de buik van het paard uitkomen. Het is maar net wat je gewend bent

Groetjes Karin (die op haar nieuwe werk een eigen beker mee moest nemen en dat is er natuurlijk een met een ijslander erop geworden!)