Nathalie Lagasse schreef op vrijdag 14 september 2007, 11:49:


Ik ben blij dat je verslaving sterker is dan jezelf, 't is niet goed als je hier helemaal niet schrijft.

Isabel

Isabel van der Made schreef op vrijdag 14 september 2007, 11:51:


hahaha vind ik ook!
blijven doen nathalie!

"Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd paard kan zijn"

Isabel van der Made schreef op vrijdag 14 september 2007, 11:49:


Bijzonder is ze!! Ik zat net wat filmpjes te bekijken van 2 jaar geleden. Wat me opviel is dat ook al was ze toen al bijna 7 ze nu veel volwassener is. maarre dat kriebelen ja dat heeft ze nog steeds. De losse knoopjes in haar hoofd die zitten nu allemaal goed, soms wel eens te goed, ze doet zo vreselijk haar best. Ontroerend om te zien vind ik ook als ze iets niet helemaal begrijpt ze in ieder geval maar wat gaat doen in de hoop dat het goed is, maar paniek heeft ze helemaal niet meer, ze kan zelfs al vaststaan als er geen ander paard in zicht is, ze weet dat ze er wel zijn en vertrouwt er op dat het goed is. Deze paarden zijn eigenlijk de krenten in de pap en eerlijk is eerlijk, ik heb er vroeger echt wel aan gedacht het op te geven met haar. Tsjonge wat kon die gevaarlijk doen als de paniek toesloeg.

Eva Saegerman schreef op vrijdag 14 september 2007, 11:07:


Ja ik heb hem gemaild.
Ik hoop dat ie het doet.
Dagelijks mee werken is wat er nodig is om verder te komen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de kans op letsel nu veel minder vond dan in het begin. Toen zocht ze je echt op om een mep te kunnen geven. Ze zegt nu "nee, ik wil niet " en slaat haar been uit, ipv "nee, ik wil niet en ga JOU een mep geven". Je moet er natuurlijk nog steeds niet achter gaan staan, dat niet.

Piet

"NatuurlijkBekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf(s)"

Piet schreef op vrijdag 14 september 2007, 12:14:


akkoord dat het minder is, maar ik zie het als "neen ik wil niet, en als je blijft aandringen dan geef ik je wel een mep; je bent gewaarschuwd"

En het gevaar is er dat wij niet alle signalen opvangen wanneer het in haar ogen te veel aandringen wordt, dus het risico, hoe verminderd ook, blijft onverwachts en dus te groot

"Een paard goéd trainen kan alléén als het de rest vd tijd paard kan zijn"

Esther schreef op vrijdag 14 september 2007, 10:06:


Esther, geen paniek, het kan ook zijn dat Björk een zenuw klem heeft zitten in de rug, dat kan ook dezelfde symptomen geven als ataxie. Indy heeft dat ook meerdere keren gehad en had ook moeite met evenwicht houden en hoefjes geven. Na een behandeling ging het gelijk stukken beter. Het hoeft niet gelijk iets ergs te zijn. Misschien vindt de fysio wel de oorzaak.

Indy gaat nog steeds achteruit, bij haar is het helaas voor 100% ataxie, door waarschijnlijk een val in het weiland zijn zenuwen beschadigd. Gisteren is ze tijdens een wandeling op straat gevallen, haar achterbenen wilden ineens niet meer. In het weiland schrok ze van een fazant die ineens voor haar neus uit een boom gevlogen kwam en lag ze bijna op haar rug. Ze wordt steeds langzamer, met draaien lopen alleen haar voorbenen en blijven haar achterbenen staan. Hoeven uitkrabben lukt soms wel, dan weer niet, haar benen zijn de ene keer krachteloos, dan weer heeft ze krampaanvallen. Dan heeft ze weer een dag dat het aardig gaat en ze zelfs een gallopje op drie benen waagt. Helaas begint Indy nu ook af te vallen, ze is nog nooit zo slank geweest, terwijl ze de hele dag staat te eten. Ze heeft op haar rug twee bobbels gekregen, die geen pijn doen en ook niet warm zijn. Ik laat binnenkort een boedonderzoek doen, ik ben bang dat ze nog iets anders heeft.

Ik hoop heel erg voor je dat het binnenkort beter gaat met Björk.

Monique

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 september 2007, 12:29:


Wat rot dat Indy steeds meer problemen krijgt bij de ataxie, voor Björk ben ik er niet zo bang voor, er zit iets niet goed, dat wel, maar ik denk niet dat het ataxie is. Björk is een apart paard met aparte dingen.
Wat zou je bij Indy van een bloedonderzoek verwachten? Ik denk dat het vrij logisch is dat ze afvalt, het kost haar veel energie om overeind te blijven, gelukkig in ieder geval dat de bobbels geen pijn doen. Soms wilde je zo graag dat je even een wondertje kon doen voor Indy, maar helaas.
Ze boft echt dat ze bij jou is.