yondan schreef op donderdag 4 oktober 2007, 12:47:


Leuk dat je dit schrijft, Patricia.
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik me geen eerlijker en nuchterder dier meer kan voorstellen dan een goed-in -zijn-lijf-zittende hengst.

Ik vond het ook altijd flauwekul, dat hengstengedoe, maar tijdens onze Paas-Oriëntatierit met de hengsten van Eddy ben ik heel anders gaan denken. Toen pas heb ik het verschil tussen een hengst en een ruin kunnen ervaren; de sprankeling, de trots, die je een ruin afgenomen hebt, want het is niet hetzelfde. Dat zegt overigens niks over het gelukkiger zijn van een hengst, daar geloof ik niet in. Ik zie aan mijn ruinen dat ze hartstikke gelukkig zijn en ik ben het nog steeds ermee eens dat wanneer je een hengst niet kunt houden omdat ie in afzondering moet leven, je hem beter kunt ruinen, maar die beslissing heeft consequenties (hem hengst laten vaak ook).

Eigenlijk vind ik in het werken met mijn eigen hengst meer uitdaging dan het werken met de merries. Merries zijn serieuzer, minder in voor een grapje, als je het vergelijkt met een hengst, tenminste, bij ons is dat zeker zo.
Nu ook zie ik wat voor sullen mijn ruinen kunnen zijn en dat bedoel ik zeker niet negatief naar ruinen toe, want die hebben weer andere voordelen (zoals minder merrie gericht zijn en daardoor makkelijker en rustiger in de omgang). Mijn hengst daarentegen, heeft veel meer invallen en spontane ideeën dan de andere paarden, bij hem moet ik toch iets 'wakkerder' blijven en meer vooruit denken.

Spirit verzint vanalles om zichzelf en ons bezig te houden, Eva en Esther hebben gezien wat hij nu weer bedacht had met de speciekuipen. De ruinen of de merries heb ik dat nooit zien verzinnen (zal er een filmpje van maken).
Ik ben nu met hem aan het clickeren en hij is ongelooflijk snel in zijn denken, vaak sneller dan ik trouwens. Vind ik een enorme uitdaging!

Groet, Pien