>
> Wat Anita dan zegt, van die onspanning vind ik dan weer een
> moeilijke. Wat bedoel je daar dan juist mee?
> Als ze weet dat ze wel eens zal mogen galoperen, dan is ze
> anders ja. Ik zou dat wel spanning noemen. Maar het is nou ook
> niet dat ze er als een gek vandoor gaat. Wel 3 keer zo
> gevoelig op inbreng van mijn kant, en eigenlijk kan ik er wel
> redelijk aan rijden dan. Krijg haar veel verzamelder en
> soepeler als ze zo is. dat is dan toch niet verkeerd denk ik?
Het is de bedoeling dat ze niet onder je vandaan lopen, dat jij controle hebt over elke stap.
Je zou een controle oefening kunnen doen, kan ik 8 stappen doen en dan stilstaan, zo hou je ze bij je.
waarom zou ze weten dat ze gaat galoperen?, dat heb je dan waarschijnlijk iedere keer op die plek gedaan?
En er zijn meer paarden buiten veel aktiever dan in de bak, maar probeer wel de rust erin te houden. anders even niet galoperen, het moet geen gewoonte zijn, zij moeten op onze hulpen wachten, en niet weten dat op een bepaalde plek het zover is, want dat weten ze heel gauw.
Hou de afwisseling erin.
>
> Het zal dan waarschijnlijk toch aan de stelling liggen zeker?
Misschien vanuit schouder voor dan, dan vraag je iets buiging aan de rechterkant, en als ze daarin ontspannen aangaloperen.
Ik denk dat je zelf moet kijken vanuit welke oefening ze het best aanspringt.
Mischien juist wel buitenstelling zodat de binnenschouder vrij komt, en het makkelijker is, en vandaaruit langzaam richting schoudervoor.
Je zou het in de bak moeten oefenen, op de volte en zodra je richting hoefslag gaat stelling naar buiten, en aangaloperen.
Als je de rechter galop in de bak goed hebt, dan zou ik pas buiten oefenen, je moet het eerst zo makkelijk mogelijk maken, met de meeste kans op succes, en dat uitbouwen!
Warboel
