Christel Provaas schreef op zondag 14 oktober 2007, 19:41:


Ik duim mee...

Els.

Christel Provaas schreef op zondag 14 oktober 2007, 19:41:


Indy is door verschillende therapeuten onderzocht, het kwam steeds op een ding uit: waarschijnlijk uitgegleden in het weiland en daardoor een zenuwbeschadiging. Ik heb dat niet laten bevestigen in de kliniek, omdat Indy daarvoor onder volnarcose op haar rug liggend geröntgt moest worden. Het op de tafel takelen en weer bijkomen uit de narcose had haar rechter schouder niet kunnen hebben. De stinkende plek is niet eerder ontdekt omdat het daarvoor niet stonk / voelbaar / zichtbaar was (zat waarschijnlijk te diep??). Ik hoop dat dit de oplossing is, dat er iets zit wat druk uitoefend en daardoor ataxie veroorzaakt.

Ben trouwens net weer thuis van de dierenarts.....
Mijn moeder is geopereerd aan haar oor, is nog in het ziekenhuis in Oldenburg en wij verzorgen haar Joshi (katertje). Op weg naar haar huis, rijdt de auto voor ons een poes aan. Mijn vriend Klaas kon de poes nog net ontwijken. Wij stoppen en uitstappen, ligt daar een poes met twee gebroken poten en onder het bloed, de poes leefde nog maar was zwaargewond. We hebben de poes maar op een deken gelegd en zijn naar de dierenarts gereden. De poes was zo zwaar gewond dat ze gelijk afgemaakt is. Op de plaats waar ze aangereden is, hebben we nog bij huizen aangebeld, maar niemand kende de poes. Een meneer meende de poes gelukkig te herkennen als de poes van zijn buurvrouw, maar die was niet thuis. Hij heeft beloofd naar haar toe te gaan zodra ze thuis komt om haar het slechte bericht te vertellen. Hij heeft ons telefoonnummer zodat ze ons eventueel kan bellen.......

Op de een of andere manier weten dieren ons altijd te vinden, het is steeds weer raak. Dit is al de zoveelste poes die ik van de weg raap. Zijn andere mensen blind, vraag ik me wel eens af........

Monique

Monique Meijer schreef op zondag 14 oktober 2007, 21:17:


Nee Monique, die denken vaak, ach 't is maar een poes. Gelukkig maar dat niet iedereen zo is...

Monique Meijer schreef op zondag 14 oktober 2007, 14:19:


Ik schrijf niet zoveel meer hier, de reden zal bekend zijn....
Toch ditmaal wel , omdat ik al lang met deze gedachte zit na het lezen van al je verhalen en problemen met Indy.
Als de DA eens langs komt.... vraag hem ....indien Indy gechipt is....de chiplezer eens mee te nemen.
Mischien is dat ding aan de wandel cq aan het zweren.
Geen chip ? dan kan zelfs een hout-splintertje of doorntje van een struik ofzo onderhuids al voor problemen zorgen....
Heeft Indy met jeuk bijv. eens langs een boom of bewerkte balk hout geschuurt....

Er zal wel weer commentaar komen dat er allemaal niets van klopt of dat het onzin is..... het was ook maar een gedachte....
Ik hoop voor Indy iig. dat de problemen voorbij zijn straks
Succes,

Nick
Met geweld kan men een hoop bereiken.
Met geduld , liefde en belonen veel meer.

Wat ik me even afvraag, jij vermoedt nu dus eventueel een onderhuidse zone die aant het ontbinden is? Maar hoe zou die geur door een dichte huid heen kunnen komen? Dan zou de huid al mee moeten doen of er moet een gaatje ofzo zitten waar vocht doorheen kan... Ik snap helemaal dat je eigenlijk wel blij bent met deze ontwikkeling, maar echt goed lijkt het mij ook niet om eerlijk te zijn. Ik persoonlijk zou het wel laten nakijken door een dierenarts.
En er kunnen ter plaatse toch wel rötgen foto's gemaakt worden? Een necrose zone is meestal wel te zien op RX.

In ieder geval nog maar eens heel veel succes en laten we hopen dat deze goede trend doorzet voor jou en Indy!

Nick Altena schreef op zondag 14 oktober 2007, 22:22:


Beste Nick, bedankt voor het meedenken.
Aan de chip heb ik ook al gedacht, laat ik zeker controleren.
Monique

Monique Meijer schreef op maandag 15 oktober 2007, 8:37:


Ik heb net een afspraak gemaakt met de dierenarts. Hij komt morgenavond langs en neemt dan uitgebreid de tijd. Ik hou jullie op de hoogte.

Monique

Monique Meijer schreef op maandag 15 oktober 2007, 10:55:


Mijn dierenarts is net geweest. Hij heeft Indy uitgebreid onderzocht. Ze heeft veel spiermassa verloren en is ontzettend stijf, maar hij vond haar er veel levendiger uitzien. Ik heb Indy een tijdje gelongeerd en mijn dierenarts keek zijn ogen uit. Ik trouwens ook, na wat aanloopmoeilijkheden (erg stijf) liep ze de meeste tijd bijna regelmatig. De laatste keer dat hij haar zag was ze een hoopje ellende, ze kon helemaal niet meer draven! Indy heeft ook haar evenwicht voor het grootste gedeelte weer terug, eerder viel ze zo om als je even tegen haar achterhand duwde of aan haar staart trok. Nu duwde ze terug (met een geirriteerde blik, "wat moet dat daar?!")! Tot grote vreugde van mijn dierenarts!

Volgens hem moet de bult op haar rug (die bijna verdwenen is en niet meer stinkt) wel de oorzaak van de ataxie zijn. Hij vermoedt een gezwel oid wat druk uitoefende op de wervelkolom en daardoor die rare verlammings verschijnselen veroorzaakte. Verschillende mensen hadden Indy al onderzocht, maar niemand had op die plek iets gevonden.

Het lichaam heeft de bult gelukkig grotendeels zelf opgeruimd, mijn dierenarts wilde er ook niets meer voor geven. Hij stelde voor langzaam haar spieren weer op te bouwen en haar weer soepel te maken, en dan na twee maand te kijken hoe ze dan loopt.

Nick: De chip zat gelukkig keurig op zijn plaats, gemeten vanaf haar linkeroor precies de afstand van mijn vingertoppen tot mijn elleboog, bovenin de manenkam.

Ik ben natuurlijk erg opgelucht, pfffff.
Maar we zullen zien in hoeverre Indy mag herstellen. Ik vind dit al heel wat!

Monique