Eva Saegerman schreef op woensdag 24 oktober 2007, 11:06:


Je ervaring en gedacht is goed genoeg voor mij

tinkerleon schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 22:04:


Als wij met onze twee jarige merrie gingen wandelen kwamen we ook voortdurend 'enge' dingen tegen, zoals wapperende zeilen, tractoren enz.

Ik ging altijd expres geheel de andere kant op kijken en liep er zelfverzekerd voorbij. 9 van de 10 keer keek ze er dan zelf ook niet meer naar. Doordat ik er totaal niet naar keek en er geen interesse voor had, vond ze het zelf ook niet interessant meer. Als ze aan de andere kant van mij wilde gaan lopen stond ik dat gewoon toe. Ik zei ook helemaal niks. Niet belonen of geruststellen want je wil juist duidelijk maken dat er helemaal niks aan de hand is.

Als ik een tractor aan hoorde aankomen ging ik in een inham staan tot hij voorbij reed. Zodra hij voorbij reed liep ik er direct achteraan. De tractor liep dus als het ware voor haar weg.. net alsof hij bang was voor haar. Dit wekte juist haar interesse. Op de boerderij waar ze stond hadden ze ook een tractor en deze vond ze uiteindelijk juist heel interessant.
Nieuwsgierigheid betekend dat ze niet bang zijn en op dat moment moet je het paard ook niet weg 'trekken' van hetgeen waar ze naar kijken.

Verder scheelt het natuurlijk ook al een hoop als je tijdens het grondwerk je paard wat moediger maar voor enge dingen.
Lopen over een zeil, of over verschillende ondergronden, tussen smalle paaltjes door.

Toen ze uiteindelijk onder het zadel liep was ze al geheel aan alles gewend. Mocht ze iets toch niet helemaal vertrouwen, dan keek ik opnieuw naar de tegenovergestelde kant.

Misschien dat je er wat aan hebt.

Groetjes Fleur

e m kraak schreef op woensdag 24 oktober 2007, 11:14:


Oorzakelijk.


Dat is voor mij dus enigszins vergelijkbaar met Willem. Toen die in het voorjaar bevangen raakte heb ik hem van het gras gehaald en binnen een dag liep hij weer goed. Daarna heb ik hem nog één maal op een tijd dat er volgens mij niet veel fructaan in het gras zou zitten op het land gezet. Meteen weer mis. Niet meer geprobeerd dus en hem iets langer dan een maand van het gras gehouden.
Daarna had hij geen problemen meer. Ook niet op een heel kort gevreten landje, of bij droog zonnig weer.
Bij Willem zit nu een ribbel in de hoeven, vooral voor, en hij heeft daar wat plattere zolen dan voordien.
Voorheen werd altijd gezegd dat paarden bevangen raakten door het hoge eiwitgehalte in voorjaarsgras.
Daarom vroeg ik mij dus af of het bij "voorjaars"bevangenheid dan niet toch door het teveel aan eiwitten zou kunnen komen en dat er dus een oorzakelijk verschil is met "fructaan"bevangenheid.