Nou...mooi niet dus he!

Wat ik hier nou weer gezien heb . Ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken.
Erik heeft een grondwerkcursus met Namkje gedaan.
Namkje is de afgelopen 2 jaar bijna alleen maar getraind met oc, en zodra ik afkwam met een halster , stonden er 2 paarden te trappelen om iets te gaan doen , echt!
Ik pakte altijd alleen maar het paard wat zelf wilde trainen , en ik stond nooit met een bek vol tanden.
Na het weekendje cursus waarin Namkje het heel goed gedaan heeft , geprobeerd om hier de boel op te pakken.
Namkje kwam niet meer! Liep zelfs van ons vandaan!!
Ik was helemaal verbaast.
Wat is er gebeurd tijdens die cursus ; jouw plaats is mijn plaats , loswerken in een bak van 15 bij 15 m. leid oefeneningen en schriktraining.

Diegene die les gaf vertelde dat Namkje gelegenheidsdominant was , en dat er soms even goed duidelijk gemaakt moest worden wie nou de leider was.
Dit dmv jouw plaats is mijn plaats.
Tja , dat zijn de dingen die ik nooit gedaan heb met haar , want ik liet het immers nooit zo ver komen in mijn trainingen.Ze werd alleen maar beloont voor wat ze goed deed , en niet in mijn ruimte komen is nooit een hot item geweest daardoor.

Als je met oc. traint , is er dan nooit een reden om dit soort ''spelletjes'' te trainen?
Het lijkt mij van niet.
Maar hoe los je dan problemen op die ontstaan door matig leiderschap?
Ik bedoel , ik heb zelf ook het probleem met haar dat ze zich blijkbaar niet veilig genoeg voelt , als ik met haar van huis weg wandel. Namkje vind het dan nodig om zelf op te gaan letten , en zelf te bepalen waarop ze moet gaan reageren.
Ik loop van graasplek naar graasplek , maar juist tijdens het grazen word ze onrustiger...
Met spelletjes als J.P.I.M.P bereiken we blijkbaar alleen maar dat ze het trainen niet meer leuk vindt.

En wat is nou het mooiste plaatje als je afkomt met een halster; een paard wat in draf op je afkomt om te gaan werken!
Tenminste , dat besef ik nu. Ik vond het al normaal dat onze paarden altijd naar ons toekwamen....

Erik gaat verder trainen met Namkje , loswerken etc. Daarvoor heeft hij altijd even jouw plaats is mijn plaats nodig , want anders is Namkje niet vooruit te branden.
Als hij hier wat consequenter mee gaat trainen , krijgen we dan een moeilijk te vangen paard , of zou dat ook van voorbijgaande aard kunnen wezen?
Mijn handen jeuken , en ik zal het moeten laten gebeuren , anders geef ik Erik ook geen eerlijke kans.En ik ben al lang blij dat hij er mee aan de slag wil gaan!
Maar de druk die Namkje nu krijgt , vind ze nu nog niet leuk.

Gr Esther

Wanneer was de grondwerkcusus?
Ik zou zeggen, laat het even bezinken bij d'r en pak het na een week (of langer) weer een keer op.

Peet schreef op dinsdag 28 april 2009, 9:52:


Ruim een week geleden...

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 10:10:


Shit happens Esther. Ik neem aan dat er nu niet op jouw manier gewerkt wordt; geen jes en beloning als iets goed gaat?
Vergelijk het maar met kinderen, soms moet je even doortastender zijn dan je lief is of zoals je altijd met hen omgegaan bent.
Maar als dat tot een breuk in het vertrouwen leidt ben je als ouder niet echt goed bezig. Hoe los je dat met kinderen op? Door ze zoveel mogelijk te laten weten dat mama en papa ze nog net zo lief vinden, er niks veranderd is, maar dat bepaalde dingen nu eenmaal ook van kindertjes gevraagd worden.
Ik zou dus tussendooor zoveel mogelijk clickeren, veel aandacht geven en belonen bij elk dingetje wat ze al kan. Het zou nuttig zijn als ook Erik dat deed. Dan moet af en toe een les waar anders gewerkt wordt er gewoon bij gaan horen en geaccepteerd worden, zoals ik al zei, onder het motto: "shit happens"... En bij je thuis , als er het spelletje "ïk ben lekker dominanter dan jij" gespeeld wordt, gewoon belonen zoals je gewend bent bij een goede uitvoering.

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 9:37:


Hoi Esther,

Ik herken dat weglopen ook heel goed,heb een Arabische ruin en als ik met mijn halster aankom pleit ie em ook,.............BEHALVE!!!!!!!

Wanneer ik met de wormenkuren kom en ik beloninkjes geef aan degene die de wormenkuur gehad heeft...hij staat vooraan en is niet meer weg te slaan bij wijze van spreken.

Ook wanneer ik op mijn hurkjes zit om drollen te rapen in de bak ,dan komt hij met een bal ,of emmer of ander speelgoed en nodigd MIJ uit om te spelen.
Hij draait om mij heen en pakt zachtjes mijn haar of jasje of petje en gaat niet weg voordat ik met hem bezig ga.

Wanneer ik toch de bak inloop met halster en hem wil pakken en hij rent voor mij weg dan ga ik juist in korte bewegingen van hem af en naar hem toe in bochtjes en kijk hem NIET aan.
DAT vindt hij zeer interessant en loopt drek achter mij aan en dan kan ik hem zo pakken.

Hoop dat je het herkent?.
Groet Conny

Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 10:57:


Is het zo eenvoudig Piet?
Dat Kan gewoon niet zo zijn....
Op het moment dat je het paard wegstuurd , het paard gaat weg , en je beloont dat met Yes plus beloning , dan is het weer ''gedegradeerd'' tot gewone oefening , en valt het hele dominantiespel weer in het water.
''Een paard moet gewoon , zonder dat je erom om moet vragen , aan de kant gaan , dan ben jij de leider! Niet als je erom vraagt , dat moet gewoon helemaal niet nodig zijn!!!''Met deze info kwam Erik thuis....
Nou kan ik dit er met oc wel intrainen , maar zou dat hetzelfde effect geven?Gaat het paard mij dan meer als leider beschouwen?

Ik vind het al moeilijk om in te schatten , laat staan het paard , of Erik!

Er blijft een zinnetje door mijn hoofd heen spoken van Conrad.
Als een paard eenmaal getraind is met OC , dan zal dat paard nooit meer willen trainen met meer druk dan dat.

pffff Ik kan hier uren over doorzagen , maar zelf kom ik er niet uit. Nog te weinig verstand van waar ik eigenlijk mee bezig ben vrees ik....
Vandaar dat ik het maar op het forum gepleurd heb. Thuis krijg ik geen weerwoord en momenteel belemmerd het mij zo, dat ik nu helemaal niets meer durft te doen , bang om een ''ongewenste'' reactie te krijgen van de paarden.

Gr Esther

stumperd schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:01:


Een beetje wel , maar hier wilden ze helemaal niets meer van ons weten!
Normaal gesproken komen ze altijd , of ik nou met een halster aan kom zetten , of met een emmer bethadinesopje , of met de kruiwagen , of met helemaal niets , ze komen altijd!
Na het dominatiespelletje zijn ze gewoon 2 dagen bij ons uit de buurt gebleven!

''vroeger'' , voordat er oc in mijn leven kwam , liep ik altijd naar de paarden toe , en deed ze het halster om. Ze liepen toen ook niet weg , maar lieten zich braaf halsteren.

Ik heb het gevoel alsof ik ze helemaal in elkaar getrimt heb , zo reageerden ze.
Nu is het bijna weer normaal. Ik schrijf bijna , want ik heb nog steeds het idee dat ze meer op hun hoede zijn.

Jemig , wat heb ik gedaan?![meer in de zin van wat heb ik gedaan waardoor de paarden vinden dat ze zo heftig moeten reageren! ] Maar hoe ga ik het ooit voor elkaar krijgen dat ik wel kilometers met een dame alleen kan wandelen , als ze mij niet als leider beschouwen , en niet het vertrouwen hebben in mij.

Gr Esther

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:40:


Is een vader leider? Is een moeder leider? Als jij met lichaamstaal duidelijk maakt dat het paard weg moet is er geen reden waarom je haar daarna niet zou mogen belonen.
'lik me reet' met dat dominante leiderschap!

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:40:


Als je bij de paarden aan het werk bent (drollen opruimen bijvoorbeeld) dan moeten ze je niet voor de voeten lopen (en bijvoorbeeld je kruiwagen omgooien) en zullen dat ook niet doen als je daar duidelijk over bent. Jij bepaalt dat dan en dat zal dan leiderschap zijn. Maar na het werk kun je dan toch gewoon gaan klikkeren. Ik zie het probleem niet en snap al helemaal niets van de opmerking van Conrad.
Ik zou er maar niet te veel over denken, maar doen


Als je bij het belonen de beleefdheidsregels in acht neemt, zodat je paard niet over je heen walst, dan is de verstandhouding gewoon goed tussen jou en je paard.
Ik vind de kwestie van leiderschap ook best een moeilijke, omdat je paard soms met je meedenkt en meewerkt, alsof je gewoon samen bezig bent. Maar dat is toch ook prima!


Zoals gezegd, daar snap ik niets van en is niet mijn ervaring. Het scala van communicatiemogelijkheden tussen mij en mijn paarden is uitgebreider dan puur OC.

Dat is dan precies het effect dat je vreest: je raakt in de war, wordt onduidelijk (naar de paarden?) en weg is je eventuele leiderschap en/of maatschap.

Ik zou zeggen: volg je hart en ga lekker aan de gang.

Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 11:51:


Dat vind ik ook Piet!!!!!!!!!!!!

Maaaarrrrrrr.......Tot nu toe kan ik binnen het oc gebeuren blijkbaar Namkje en Tekla niet het vertrouwen geven waardoor ze met me mee lopen naar weet ik veel waarheen.Terwijl ze in een totaal vreemde omgeving , kliniek , trainingscentrum , zich makkelijk en redelijk rustig laten leiden.
Namkje liep heel goed met me mee in Emmeloord , soms had ze even wat kijktijd nodig , en dat kreeg ze ook , maar ze was wonderbaarlijk kalm!Wel hoofd er flink op , en gespitste oren , tuurlijk wel , maar gewoon respect voor mijn ruimte houden , mij niet voorbij vliegen , en weinig staken.

Ik train zoals Conrad het mij geleerd heeft , dus wandelen , letten op lichaamshouding van het paard en daarop anticiperen , althans dat is mijn uitgangspunt.
Komt het hoofd omhoog? voor het staken omdraaien , wachten tot hoofd weer laag is , en er eventueel gebriest is , weer omdraaien en kijken of je nu verder komt.
Rustpunten inlassen , maar die graasplekken maken hun drukker dan dat ze waren...elke keer weer, wat ik ook doe.[ naar de grond staren , om me heen kijken , erbij gaan zitten , meelopen ]
Daar nemen ze de leiding over volgens de trainer van Erik.

Gr Esther

Misschien even een dome vraag maar wat is OC?

Waarom zijn jullie aan een andere manier van trainen begonnen als de oude manier zo goed beviel? (sorry als het al ergens staat heb het niet gelezen)

mirel schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:05:


Operant Conditioneren , clickeren is daar een vorm van.

Ik ben al een poosje bezig met clickeren , en in die tijd heeft Erik totaal geen intresse getoond in de paarden.
Nu heeft hij een cursus gedaan , uit eigen vrije wil , maar die cursus was gebasseerd op Emiel Voest , met als gevolg dat ik nu helemaal in de war ben , want ik begrijp mijn paarden niet meer omdat ze totaal anders reageren.

Dit is het hele verhaal in het kort...

Gr Esther

Piet schreef op dinsdag 28 april 2009, 10:57:


Ik heb nog nooit aan clickeren gedaan bij mijn paarden en heb hier dus ook geen ervaring mee, maar als ik op mijn gevoel afga, dan krijg ik het volgende: Clickeren is naar mijn gevoel ingestudeerd, omdat je een beloning geeft, dus eigenlijk geen natuurlijk gedrag van het paard. als je een paard aanspreekt op zijn natuurlijk gedrag, wat Erik denk ik doet, zou het dan niet normaal zijn, dat het paard dat liever heeft, omdat het natuurlijk is, dan het clickeren?
Nogmaals, ik ben geen expert met clickeren en ben zelf bijna alleen maar bezig met het natuurlijke aspect van paarden, dus kan zijn dat ik ernaast zit.

Groetjes,

Marije

van lennep schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:17:


Operant conditioneren is in het heel kort: aldoende leren. Clickertraining is een vorm van aldoende leren.
Maak je niet druk Esther, laten we het er zaterdag nog even over hebben als je wat andere voorbeelden ziet.

Marije Huijsmans schreef op dinsdag 28 april 2009, 12:30:


Daar zet ik mijn vraagtekens bij , want goed natuurlijk gedrag word altijd beloont , ook in de kudde. Oke , niet met een snoepje , maar met aandacht , groomen , of juist met rust gelaten worden etc.
Maar dit is wel waar ik momenteel mee worstel volgens mij...

als je een paard aanspreekt op

Oke , maar waarom dan opeens 2 paarden die hun kont naar ons toedraaien en weglopen als we met een halster aan komen zetten? , Ik ken dat gedrag niet , dat is nieuw , nadat Erik de paarden heeft aangesproken op hun natuurlijke gedrag.
Hier begint het te manken...maar waarom???
Clicker ik zo goed dat leiderschap nooit een vraag is geweest? Nee , want ik kan nog steeds niet die kilometers wandelen met mijn paarden!
Maar het paard heeft door desensibiliseren met clickeren zoveel vertrouwen gekregen in zichzelf dat de schriktraining geen bal aan was voor Namkje en Erik , dus blijkbaar doe ik ook iets goed....

Juist dank voor je inbreng!
Dit is wel de manier waarop Erik het geleerd heeft in dat weekend , en het zet mij weer aan tot denken....


Gr Esther